نمی تونم ٭ترانه هم پیش ِ لطافت ِ تو زمخت است!
نمی تونم تو رُ با ترانه پرپر بکنم!
اما شاید بتونم چشمات ُ اَزبـَر بکنم!
چالای کنج ِ لبت، هلال ِ ماه ِ آذره!
عمریه که دل برای خنده هات دَر به دَره!
عطر ِ دستای تو عطر ِ گونه ی سیب گـُلاب!
انقراض ِ عطشی! درست مثِ جرعه ی آب!
وا کن این دریچه های پر غبار ِ بسته ر ُ،
مثل ِ مهتاب رو سر ِ شب های تنهایی بتاب!
اگه جای چشم ِ تو تو قصه مون خالی بشه،
توی باغچه ی دلم دوباره خشکسالی بشه،
زنبقا اهلی میشن، تو بند ِ گـُـلدون ِ سفال!
خاطره ها می میرن تو آرزوهای محال!
عطرِ دستای تو عطر ِ گونه ی سیب ِ گــُلاب!
انقراض ِ عطشی! درست مثِ جرعه ی آب!
وکن این دریچه های پُر غبار ِ بسته رُ،
مثل ِ مهتاب رو سر ِ شب های تنهایی بتاب!●
|