صحنه ی سپیده
وقتی پروانه ی آواز، بی صدا حبس ِ یه پنجه س!
وقتی آغوش ِ رفیق اَم، تخته بند ِ یه شکنجه س!
وقتی هر معجزه، مَکره! وقتی هر حادثه شومه!
مَلمَل ِ فریاد ِ سُرخت، رو به رومه! رو به رومه!
مثل ِ پرده ی نمایش، بی بهانه می ره بالا!
صحنه، صحنه ی سپیده س! فصل ِ جون کندن ِ حالا!
مث ِ شلّیک گلوله تو شقیقه س هر دقیقه!
هر دقیقه مث ِ شلّیک گلوله س تو شقیقه!
می شه بی وقفه لگد ، لاله های سرنگونُ،
می شه از ترانه خط زد، بوی بی دریغ ِ خونُ،
اما شعله تا به امروز، زیر ِ خکستر نمونده!
گاهی وقتا یه جرقه، صدتا جنگل ُ سوزونده!
بیا با نور ِ یه فانوس، خورشید ِ سرد ُ خبر کن!
بیا بارونی ِ شب ر ُ، با یه کبریت شعله ور کن!
مث ِ شلّیک گلوله تو شقیقه س هر دقیقه!
هر دقیقه مث ِ شلّیک گلوله س تو شقیقه!●
|