[Younes]

نوشته اصلی توسط مهدی

یونس جان کسی نمی تونه این حق رو داشته باشه قانونا
قانون نوع پوشش اسلامی رو مشخص کرده که خیلی جاهاش ایراد دارد. در موردش بحث است بدلایلی که شاید بدانید.
ولی در جامعه ما چیزی بنام عرف داریم که یجور قانون نانوشته است و بسته به شرایط فرق میکنه. مثلا مراسمات سنگین و کمر شکن در خیلی از جاهای ایران بخصوص در عزا داری که کم کم داره با توجه به اقتضای روز تغییراتی میکنه. جایی که فعلا هستم اینجوری بود که جلسات متعددی سران قبایل و بزرگان گرفتند و مراسم رو ساده تر کردند.
در مورد لباس هم همینجوری مثلا یکی با شلوارک و رکابی بیاد تو خیابون کسی نباید کاری بکنه؟ یا موارد دیگه ای که دوس ندارم به جزئیات اشاره کنم.

امیدوارم تونسته باشم منظورم رو برسونم

خب هر کس نظری داره دیگه. من از لحاظ نظری قائل به عرف نیستم. یعنی برام معنا نداره. تو عمل هم تا جایی که بتونم بر اساس عقل و استفاده از خرد جمعی بشر عمل می کنم. مثلا همین عزاداری ها. من پدر بزرگم فوت شد فقط یکی دو روز رفتم تو مراسم اونم به خاطر دل داری به اقوام بود. کلی فوش بهم دادن ولی خب برام مهم نبود.
آخه عرف یعنی چی؟ وقتی خیلی از معیار های عرف خلاف عقلانیته چه طور میشه ازش دفاع کرد؟ نمیگم چیز خوب نداره ولی خب اگه ما می خایم معیاری برا عمل انتخاب کنیم چرا نریم سراغ معیار مستحکم تری؟
در مورد لباس:
آیا میشه گفت چه لباسی خوبه و چه لباسی بد؟
آیا اصلا خوب و بد وجود داره؟
اگه وجود داره نسبیه یا مطلق؟
حالا اگه نظرتون اینه که میشه گفت مثلا فلان لباس پوشیدنش خوب نیست، آیا می تونین دیگران رو مجبور کنین که از نظر تو تبعیت کنن؟ این اجبار تا کجا می تونه پیش بره؟
من حرفم اینه که هر کسی خودش عقل داره و حق داره شیوه زندگیش رو انتخاب کنه، همه هم در ابراز عقیده باید آزاد باشن. نه حقیقت مطلقی وجود داره که بخایم دیگران رو مجبور به تبعیت ازش بکنیم،(اگه وجود داشته باشه هم نمیشه بهش رسید. خواستین دلیل فلسفی اش رو هم بهتون میگم.) نه کسی میتونه ادعا کنه بقیه باید ازش اطاعت کنن. هر کس نظر خودش رو بگه هرکی خواست پند می گیره هر کس هم خواست پند نمی گیره.