[زکریا فتاحی]

سینت رالف - SAINT RALPH

سال تولید : ۲۰۰۴
کشور تولیدکننده : کانادا
محصول : مایکل سادر، سیتن مک‌لین، آندره آمان و تزا لارنس
کارگردان : مایکل مگووان
فیلمنامه‌نویس : مایکل مگووان
فیلمبردار : رنه اوهاشی
آهنگساز(موسیقی متن) : اندرو لاکینگتن
هنرپیشگان : آدام بوچر، کامبل اسکات، گوردون پینست، جنیفر تیلی، شونا مک‌دانلد و تامارا هوپ
نوع فیلم : رنگی، ۹۸ دقیقه


سال ۱۹۵۴، شهرک همیلتن، کانادا. ̎رالف̎ (بوچر)، پسرک چهارده‌ سالهٔ یتیمی است که مادرش نیز به شدت بیمار است ولی خودش خوب می‌داند که آینده‌ای درخشان پیش رو دارد؛ البته آن‌چه نمی‌داند این است که این ̎آیندهٔ درخشان̎ چه‌طور و چه وقتی خود را نشان می‌دهد. حادثهٔ کوچک ولی خجالت‌آوری در استخر محلی باعث می‌شود که ̎رالف̎، جهت جبران مافات و توبه، به گروهی ملحق شود که برای مسابقهٔ دو استقامت تمرین می‌کنند. ̎رالف̎ که مستأصلانه منتظر معجزه‌ای است که مادرش را از حالت اغما بیرون بیاورد، خودش را کاملاً وقف تمرینات دو می‌کند و مصمم است به هر ترتیب که شده در مسابقات ماراتن بوستن برنده شود.
● اگرچه سینت رالف مدتی طولانی در مسیری آشنا می‌دود، ولی برخلاف تصور، در حالی‌که بدبیاری‌های یک دوندهٔ دو استقامت نوجوان را در همیلتنِ اونتاریو دنبال می‌کند، جذاب باقی می‌ماند. مگووان با دقت و ظرافت، این کمدی/ درام تلخ و شیرین را کارگردانی کرده و به اندازهٔ درست و متعادل، طنز و صحنه‌های عاطفی لازم را کنار هم قرار داده است. بوچر، بازیگر تازه‌کار در نقش ̎رالف̎، قهرمان چهارصد ضربه (فرانسوا تروفو، ۱۹۵۹) را با آن شیطنت و روحیهٔ مقاومش به یاد می‌آورد. اسکات نیز در نقش کشیش جوانِ نیچه‌خوان، هنرنمائی پُرظرافتی ارائه داده که به‌عنوان نقطهٔ مقابل هم‌بازی جوانش تأثیر خوبی می‌گذارد و طراحی صحنهٔ ماتیو دیویس و جامه‌های آن دیکسن، حس و حال دههٔ ۱۹۵۰ را خیلی خوب درآورده است.