[زکریا فتاحی]

دو جیک - THE TWO JAKES

سال تولید : ۱۹۹۰
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : رابرت اوانز و هارولد اشنایدر
کارگردان : جک نیکلسن
فیلمنامه‌نویس : رابرت تاونی
فیلمبردار : ویلموش ژیگموند
آهنگساز(موسیقی متن) : وان دایک پارکس
هنرپیشگان : نیکلسن، هاروی کایتل، مگ تیلی، مادلین استوو، ریچارد فارنزوورت، ایلای والاک و فردریک فارست
نوع فیلم : رنگی، ۱۳۸ دقیقه


ـ ̎جیک گیتیسن̎ (نیکلسن)، کارآگاه خصوصی، مردی میان سال و از قهرمانان جنگ جهانی دوم است؛ او حالا شکم در آورده و از هر چه بگذرد از بازی گلف‌اش نمی‌گذرد و قرار است با زنی خیلی جوان‌تر از خودش ازدواج کند. وقتی به سفارش ̎جیک برمن̎ (کایتل)، شوهر زنی سر به هوا (تیلی)، هتلی را می‌پاید، ناگهان ̎برمن̎ با تیراندازی به سوی مرد خطاکار و کشتنش، ̎گیتیس̎ را شوکه می‌کند. ̎گیتیس̎ وقتی مبهوت‌تر می‌شود که در می‌یابد ̎برمن̎ با مرد مرده در شرکتی نفتی، شریک بوده است. حالا ̎گیتیس̎ از خود سئوال می‌کند که که آیا این یک جنایت توجیه‌پذیر به حساب می‌آید یا یک آدم‌کشی؟
ـ ساخت دنباله بر فیلمی تحسین شده مثل محلهٔ چینی‌ها (رومن پولانسکی، ۱۹۷۴) شهامتی می‌خواهد که گویا تنها نیکلسن در این سال‌ها شهامتش را داشته است. در دو جیک، نیکلسن دوباره در قامت ̎جیک گیتیس̎ فرو می‌رود و این بار مسئولیت پرونده‌ای را می‌پذیرد که به نوعی به همان آدم‌ها‌ی قسمت نخست بر می‌گردد. نیکلسن در چهارمین تجربهٔ کارگردانی‌اش همانند کارهای قبلی، در یک اتمسفر خفه با گفت‌وگوهائی تند و برنده کار می‌کند و اگر جسارت ورود به حریم پولانسکی را نادیده بگیریم، کارش چندان هم بد در نیامده است. فیلم قوی و جذاب آغاز می‌شود، بلافاصله خط داستانی‌اش را پیدا می‌کند و طوری پیش می‌رود که هم جاذبهٔ فیلم پولانسکی را داشته باشد و هم آشکارا از تأثیر پذیری از آن بپرهیزد. دو جیک فیلم روان و راحتی است، هرچند در پایان کمی کم می‌آورد و داستان به خوبی آغاز، بسته نمی‌شود، اما به هر حال فیلمی است زیر سایهٔ محلهٔ چینی‌ها و در هیچ صحنه‌ای از فیلم نمی‌توان این سایه را کتمان کرد.