[زکریا فتاحی]

بدون نطق - SPEECHLESS

سال تولید : ۱۹۹۴
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : رنی هارلین و جینا دیویس
کارگردان : ران آندروود
فیلمنامه‌نویس : رابرت کینگ
فیلمبردار : دان پیترمن
آهنگساز(موسیقی متن) : مارک شیمن
هنرپیشگان : مایکل کیتن، دیویس، کریستوفر ریو، بانی بدلیا، ارنی هادسن، چارلز مارتین اسمیت، ری بیکر و میچل رایان
نوع فیلم : رنگی، ۹۹ دقیقه


ـ ̎جولیا ̎ (دیویس) و ̎کوین̎ (کیتن)، نویسندهٔ نطق‌های نامزدی‌های انتخاب سناتور ایالت نیومکزیکو هستند. بین این دو رقابت سختی در جریان است، اما شبی که قرار است از فردای آن سفر دور ایالت را برای نطق و فعالیت انتخاباتی آغاز کنند، ̎جولیا ̎ به دعوت ̎کوین̎، برای گردش با اتوموبیل ̎کوین̎ به راه می‌افتند. اتوموبیل وسط راه خراب می‌شود و آن دو به ناچار با یک کامیون باز می‌گردند. از فردا که نطق‌ها و رقابت‌ها آغاز می‌شود، دوستی آن دو گرم‌تر می‌شود، اما هر بار با سوء تفاهمی میانشان شکراب می‌شود، چرا که جدا از نطق‌هائی که می‌نویسند، از اطلاعات‌شان علیه همدیگر هم استفاده می‌کنند، هر یک نطق طرف مقابل را مخدوش می‌کند یا از اسناد یکدیگر دزدی می‌کنند. اما هربار که دعوایشان می‌شود، ̎کوین̎ قدم پیش می‌گذارد و آشتی می‌کند. یکبار که ̎کوین̎ خوابش برده و نمی‌تواند بنویسد، ̎جولیا ̎ نطق او را برایش می‌نویسد. آرام آرام دوستی آن دو عمیق‌تر می‌شود و ̎جولیا ̎ نامزدی‌اش با ̎فرید̎ (ریو) را به هم می‌زند. در آخرین لحظات، معلوم می‌شود نامزد انتخاباتی که ̎کوین̎ برای او نطق می‌نوشته، گذشته‌ای مخدوش داشته و از دور خارج می‌شود. در شب انتخابات، ̎کوین̎ که فرصت را از دست رفته می‌بیند، خود را به محل انتخابات می‌رساند و از ̎جولیا̎ تقاضای ازدواج می‌کند.
ـ یک کمدی ـ درام عاشقانهٔ بسیار کلیشه‌ای و سنتی، پر از سوء تفاهم و آشتی... همه بسیار غیر معمول و اندکی کودکانه و بسیار سنتی و کاملاً روشن، با نتیجه‌ای منتظره و از پیش مشخص، با پایانی کاملاً از پیش روشن و قابل انتظار، با سیر وقایعی کلیشه‌ای: عشق در نخستین نگاه سوء تفاهم ـ به خاطر ضدیت و تقابل شغلی دو شخصیت ـ، پایان شجاعانه و قهرمانه از سوی مرد در آخرین لحظه، با افزودن تمهیدات قدیمی ترانه‌های سوزناک، اتوموبیل خراب، نوع لباس پوشیدن شلختهٔ مرد، نامزد خوش‌قیافه اما سرد، زن قاطع و مصمم، دنیای پر دروغ و دغل سیاست به عنوان پس زمینهٔ وقوع عشق بی‌آلایش و جا برای حرف‌های عالمانه زدن و تمثیل گرفتن از کل جامعه و ... همهٔ این حرف‌ها. اما جدا از این‌ها، فیلم خالی و کم‌بار، تنها با دو شخصیت کلیشه‌ای، با کمترین بهره‌گیری از آدم‌های فرعی، و عدم موفقیت در تطبیق و آمیختن درام سوزناک عاشقانه و کمدی روابط، به خاطر عدم تجانس بازیگرها و فقدان لحن مشخص.