[مهدی]

هنوز در سفرم
خیال می کنم
در آبهای جهان قایقی است
و من ‚ مسافر قایق ‚ هزارها سال است
سرود زنده دریانوردهای کهن را
به گوش روزنه های فصول می خوانم
و پیش می رانم
مرا سفر به کجا می برد ؟
کجا نشان قدم ‚ ناتمام خواهد ماند
و بند کفش به انگشت های نرم فراغت
گشوده خواهد شد ؟


***********

عبور باید کرد
صدای باد می آید عبور باید کرد
و من مسافرم ای بادهای همواره !
مرابه وسعت تشکیل برگ ها ببرید

مرا به خلوت ابعاد زندگی ببرید
حضور هیچ ملایم را
به من نشان بدهید .

سهراب سپهری