
12-21-2010
|
 |
مدیر تاریخ و بخش فرهنگ و ادب کردی 
|
|
تاریخ عضویت: Aug 2009
محل سکونت: مهاباد
نوشته ها: 19,499
سپاسها: : 3,172
3,713 سپاس در 2,008 نوشته ایشان در یکماه اخیر
|
|
معنی و ریشه واژه بانو
بانو یک واژه فارسی کهن است . (بان + و = بانو )
بان در نام شهر بانه هنوز به کار می رود . بان یعنی بالا و بانو به معنی کسی است که در بالا جا دارد و این به نشانه گرامی داشتن بانوان است .اما کلمه خانم مغولی است و ریشه فارسی ندارد . خان و خانم و بیگ و بیگم نام های مغولی است . خان و بیگ مذکرند و خانم و بیگم مؤنث هستند.
حدس دیگری می زنم که شاید خان بر گرفته از کیان باشد که به صورت خان در ترکی و مغولی و کاندیدا در زبانهای غربی و به صورت خاقان و به صورت کینگkingنیر در سایر زبانها رفته است
اضافات
1- خان در واژه ی دهقان به شکل قان بکار رفته و از آنجایی که این واژه(خان) از مسیر فرارود آمده احتمال قوی دارد که سغدی یا تخاری (زبان تورانیان)باشد که بعدا سرزمینشان ترکنشین شد. و از آنجایی که زبان تورانیان همخانواده فارسی بوده به احتمال زیاد این واژه مغولی و بیگانه نیست.
خانم هم مرتبط با خان است چنانچه مردم مرتبط با مرد است
پس از یکسو نیاز به دیدن یک واژه نامه ی مغولی و از یکسو بررسی زبان های توران (تخاری- سغدی) نیاز است 2- هرآنچه درباره ی واژه های مغولی گفته میشود نقل قول(گفتاورد) است و اگر یک نفر اشتباه کرده باشد تماما به بیراهه میروند
__________________
شاره که م , به ندی دلم , ئه ی باغی مه ن
ره وره وه ی ساوایه تیم , سابلاغی مه ن
دل به هیوات لیده دا , لانکی دلی
تو له وه رزی یادی مه ن دا , سه رچلی
خالید حسامی( هیدی )
|
جای تبلیغات شما اینجا خالیست با ما تماس بگیرید
|
|