[behnam5555]

قاپش پراست

داستان:

اصطلاح مثلی بالا به کسی گفته می­شود که کهنه قالتاق و ناقلا باشد، در تسلط و غلبه بر حریف، ترس و بیمی به خود راه ندهد و با اعتماد و اطمینان کامل مبارزه کند.
به همین مناسبت در مورد هریک از افراد کاربر وآزموده گفته می­شود: «قاپش پر است» یعنی پشت بند و پشتوانه ­ی قوی دارد.
اکنون ببینیم قاپی که پر باشد چه ملازمه و ارتباطی با کاربری و آزمودگی پیدا می­کند.
قاپ در بازی­های معمول ومتداول ایران استخوان پاشنه پا و سر زانوی گوسفند است که به انواع مختلف از قبیل سرپا وسه قاپ و چهار قاپ و پنج قاپ و جز این­ها با آن بازی می­کنند.
در قاپ بازی هریک از بازیکنان یک شاه قاپ میان دوانگشت دست دارد و در خارج از دایره بازی متناوبا و پشت سرهم با شاه قاپش به قاپ­های وسط دایره می­زند. پیداست هرکس توانسته باشد قاپ­های بیشتری را بزند و از دایره بازی خارج کند برنده شناخته می­شود. شاه قاپ همان طوری که از نامش پیداست بزرگتر از قاپ­های معمولی است و غالبا استخوان پاشنه پا یا سر زانوی قوچ کوهی و بز کوهی را که قدری بزرگتر است شاه قاپ انتخاب می­کنند. شاه قاپ را به دوشکل روغن کشی می­کنند : یکی آن­که سطح اسب یا خر قاپ را در برابر آفتاب قرار می­دهند تا روغن آن سطح نزول کرده در سطح دیگر فرو نشیند و سطح اخیر را سنگینتر کند­. چنین قاپی به مناسبت سنگین شدن سطح خر به صورت اسب و یا بالعکس می­ایستد. این نوع قاپ­ها را روغن کشیده واین کار را روغن کشی می­گویند.
درباره­ ی پر کردن قاپ با سرب رجوع کنید به «قاپ کسی را دزدیدن».