[behnam5555]

لێم ببوره
مرا ببخش

ئه‌زیزه‌که‌م لێم ببوره‌که‌نه‌متوانی مۆمیک بم بۆت
عزیزم مرا ببخش که نتوانستم شمعی باشم برای تو
له‌شه‌وانی تاریکی دا داگیرسێم بۆت
توی شبهای تاریک بسوزم برایت
که‌نه‌متوانی گشت ئه‌ستێره‌کانی ئاسمان بینم
که نتوانستم ستاره های آسمان را بیارم
دانه‌دانه‌به‌سه‌ر تۆیا بیبارێنم
دونه دونه بر سر تو ببارونم
که‌له‌ناو هه‌ر گوڵێک ماڵێکم بۆت پێک نه‌هێنا
که توی هر گلی کلبه ای برایت نساختم
که‌دڵی خۆمم وه‌ک دیاری بۆت نه‌هێنا
که دل خدرا مثل هدیه برایت نیاوردم
ئاخر گوڵم چیت بۆ بێنم
آخه گلم چی برایت بیارم
من چ شتێکت پێشکه‌ش که‌م
من چه چیزرا بهت ببخشم
کاتێک ڕوخساری تۆ مانگه
وقتی روی تو مثل ماهه
ڕوناکی هه‌زاران مۆمیش له‌ئاستیدا زۆر زۆر که مه
روشنا ای هزاران شمع هم برایت هنوز کمه
کاتێک چاوانت ئه‌ستێره‌ن
وقتی چشمهایت ستاره هستند
گشت ئه‌ستێره‌کانی ئاسمان ئه‌گریه‌نن
همه ای ستاره های آسمان را به گریه می اندازن
لێوانیشت خونچه‌ی گوڵه
‌لب هایت خنچه ی گلن
که‌سه‌رچاوه‌ی هه‌موو گوڵێک خونچه‌ی گوڵه
که منبع همه ی گلها خنچه ی گلن
هه‌زاران دڵ بۆته‌دیلی عه‌شقی تۆ
هزاران دل اسیر عشق تو شدن
دڵی من یه‌کجار بچوکه‌که‌ببێته‌دیاری بۆ تۆ
دل من بسیار کوچک است که بشه هدیه برای تو
یادگاریه‌کانی تۆ
یادگاری های تو
ئه‌مشه‌و یادگاریه‌کانی تۆ ڕایان کێشام به‌ره‌و دنیایه‌ک له‌جوانی
امشب یادگاری های تو مرا بردن طرف یک دنیا از زیبای
به‌ره‌و دنیای پڕ ئه‌فسانه‌و به‌ره‌و دنیای پڕ له‌تۆ
طرف دنیای افسانه ای , طرف دنیای پر از تو
بۆ ئاسمانێک پڕ له‌سۆزو بۆ زه‌مه‌نێک پڕ له‌پاکی
طرف آسمانی پراز محبت , طرف دورانی پراز پاکی
بۆ ژیانێک لێوان لێو له‌خۆشه‌ویستی
طرف زندگی ای پراز دوست داشتن
ئازیزه‌که‌م یادگاریه‌کانت زۆر جوانن
عزیزم یادگاری هایت بسیار زیباهستند
پڕ ئه‌وینن ئێستاکه‌وا دنیای منن
پراز عشقن الان که دنیای من هستند
هه‌مو شه‌وێک دێن و ئه‌مبه‌ن
شب ها میان و مرا میبرن
له‌هه‌مو ناخۆشیه‌ک دورم ئه‌که‌ن
آز همه ی بدی ها دورم میکنن
ئازیزی من من به‌س یه‌ک ئاواتم هه‌یه‌
عزیز من من تنها یک آرزو دارم
گوڵم ئه‌و ئاواته‌شم ئه‌وه‌یه
‌گلم آرزوی که دارم اینست که
که‌یادگاریه‌کانت ئه‌مبه‌ن نه‌مهێننه‌وه
‌وقتی یادگاری هایت منرا میبرن برم نگردانن
یان ئه‌وه‌ی خۆشیان له‌گه‌ڵ منا بێنه‌وه
یا اینکه انها با من برگردن
ناتوانم پێناسه‌ت که‌م
نمیتوانم تعریفت کنم
دڵگیر مه‌به‌ئازیزه‌که‌م که‌ناتوانم
دل گیر نشو عزیزم که نمیتوانم
زو زو شعرت بۆ بنوسم
خیلی زود شعری برایت بنویسم
بڕوائه‌که‌ی که‌ناتوانم پێناسه‌ت که‌م
باورمیکنی که نمیتوانم تعریفت کنم
گه‌ر هه‌زاران وشه‌لێکده‌م
اگر هزاران کلمه بنویسم
ناتوانم باس له‌دوریت که‌م
نمیتوانم چیزی از دوریت بنویسم
به‌خوا وشه‌یه‌ک شک نابه‌م
بخدا کلمه ای به ذهنم نمیرسد
که‌جوانیتی پێ ته‌عبیرکه‌م
که با آن زیبا ی ترا وصف کنم
گوڵم ناتوانم پێت بڵێم
گلم نمیتوانم بهت بگم
هێنده‌ی چی ئازیزی له‌لام
آندازه چه چیزی عزیزی برایم
له‌دنیادا شتێک نیه‌وه‌ک تۆ خۆشه‌ویست بێت له‌لام
در دنیا چیزی وجود ندارد که به اندازه تو دوست داشتنی تر باشد

لێم ببوره
مرا ببخش
ئه‌زیزه‌که‌م لێم ببوره‌که‌نه‌متوانی مۆمیک بم بۆت
عزیزم مرا ببخش که نتوانستم شمعی باشم برای تو
له‌شه‌وانی تاریکی دا داگیرسێم بۆت
توی شبهای تاریک بسوزم برایت
که‌نه‌متوانی گشت ئه‌ستێره‌کانی ئاسمان بینم
که نتوانستم ستاره های آسمان را بیارم
دانه‌دانه‌به‌سه‌ر تۆیا بیبارێنم
دونه دونه بر سر تو ببارونم
که‌له‌ناو هه‌ر گوڵێک ماڵێکم بۆت پێک نه‌هێنا
که توی هر گلی کلبه ای برایت نساختم
که‌دڵی خۆمم وه‌ک دیاری بۆت نه‌هێنا
که دل خدرا مثل هدیه برایت نیاوردم
ئاخر گوڵم چیت بۆ بێنم
آخه گلم چی برایت بیارم
من چ شتێکت پێشکه‌ش که‌م
من چه چیزرا بهت ببخشم
کاتێک ڕوخساری تۆ مانگه
وقتی روی تو مثل ماهه
ڕوناکی هه‌زاران مۆمیش له‌ئاستیدا زۆر زۆر که مه
روشنا ای هزاران شمع هم برایت هنوز کمه
کاتێک چاوانت ئه‌ستێره‌ن
وقتی چشمهایت ستاره هستند
گشت ئه‌ستێره‌کانی ئاسمان ئه‌گریه‌نن
همه ای ستاره های آسمان را به گریه می اندازن
لێوانیشت خونچه‌ی گوڵه
‌لب هایت خنچه ی گلن
که‌سه‌رچاوه‌ی هه‌موو گوڵێک خونچه‌ی گوڵه
که منبع همه ی گلها خنچه ی گلن
هه‌زاران دڵ بۆته‌دیلی عه‌شقی تۆ
هزاران دل اسیر عشق تو شدن
دڵی من یه‌کجار بچوکه‌که‌ببێته‌دیاری بۆ تۆ
دل من بسیار کوچک است که بشه هدیه برای تو
یادگاریه‌کانی تۆ
یادگاری های تو
ئه‌مشه‌و یادگاریه‌کانی تۆ ڕایان کێشام به‌ره‌و دنیایه‌ک له‌جوانی
امشب یادگاری های تو مرا بردن طرف یک دنیا از زیبای
به‌ره‌و دنیای پڕ ئه‌فسانه‌و به‌ره‌و دنیای پڕ له‌تۆ
طرف دنیای افسانه ای , طرف دنیای پر از تو
بۆ ئاسمانێک پڕ له‌سۆزو بۆ زه‌مه‌نێک پڕ له‌پاکی
طرف آسمانی پراز محبت , طرف دورانی پراز پاکی
بۆ ژیانێک لێوان لێو له‌خۆشه‌ویستی
طرف زندگی ای پراز دوست داشتن
ئازیزه‌که‌م یادگاریه‌کانت زۆر جوانن
عزیزم یادگاری هایت بسیار زیباهستند
پڕ ئه‌وینن ئێستاکه‌وا دنیای منن
پراز عشقن الان که دنیای من هستند
هه‌مو شه‌وێک دێن و ئه‌مبه‌ن
شب ها میان و مرا میبرن
له‌هه‌مو ناخۆشیه‌ک دورم ئه‌که‌ن
آز همه ی بدی ها دورم میکنن
ئازیزی من من به‌س یه‌ک ئاواتم هه‌یه‌
عزیز من من تنها یک آرزو دارم
گوڵم ئه‌و ئاواته‌شم ئه‌وه‌یه
‌گلم آرزوی که دارم اینست که
که‌یادگاریه‌کانت ئه‌مبه‌ن نه‌مهێننه‌وه
‌وقتی یادگاری هایت منرا میبرن برم نگردانن
یان ئه‌وه‌ی خۆشیان له‌گه‌ڵ منا بێنه‌وه
یا اینکه انها با من برگردن
ناتوانم پێناسه‌ت که‌م
نمیتوانم تعریفت کنم
دڵگیر مه‌به‌ئازیزه‌که‌م که‌ناتوانم
دل گیر نشو عزیزم که نمیتوانم
زو زو شعرت بۆ بنوسم
خیلی زود شعری برایت بنویسم
بڕوائه‌که‌ی که‌ناتوانم پێناسه‌ت که‌م
باورمیکنی که نمیتوانم تعریفت کنم
گه‌ر هه‌زاران وشه‌لێکده‌م
اگر هزاران کلمه بنویسم
ناتوانم باس له‌دوریت که‌م
نمیتوانم چیزی از دوریت بنویسم
به‌خوا وشه‌یه‌ک شک نابه‌م
بخدا کلمه ای به ذهنم نمیرسد
که‌جوانیتی پێ ته‌عبیرکه‌م
که با آن زیبا ی ترا وصف کنم
گوڵم ناتوانم پێت بڵێم
گلم نمیتوانم بهت بگم
هێنده‌ی چی ئازیزی له‌لام
آندازه چه چیزی عزیزی برایم
له‌دنیادا شتێک نیه‌وه‌ک تۆ خۆشه‌ویست بێت له‌لام
در دنیا چیزی وجود ندارد که به اندازه تو دوست داشتنی تر باشد