[رزیتا]

يك ماه از برگزاري تئاتر مدرسه ها گذشته بود . مدرسه ما رتبه اول را به دست آورده بود . قرار بود مسابقه مشاعره برگزار شود كه به دلايلي به بعد از عيد موكول شد .

همه جا ردپاي بهار ديده مي شد . آسمان صاف و آبي و خورشيد پر رمق تر از هميشه بود . مدرسه ها از بيستم اسفند تعطيل شد . فريبرز چند بار از من پرسيده بود كه مادرت نگفته براي عيد مي آيد يا نه ؟ نمي فهمم چر براي امدن مادر بي قراري مي كرد تا اينكه يك شب از او خواستم دليلش را بگويد .

" ببين ماندانا ! من مادربزرگ پيري دارم كه بهش قول دادم عيد بروم و به او سر بزنم . مي دانم چشم به راه من است . از طرفي نگران تنهايي تو هستم ."

" بله مي فهمم . نمي خواهم براي شما مزاحمتي ايجاد كنم . مي روم خانه خاله رويا ."

خوب مي دانست كه بر خلاف ميل قلبي ام اين حرف را زده ام ." نه ! آنجا كه محال است بگذارم بروي! اگر عمه سيما بر مي گشت هيچ دغدغه اي نداشتيم ."

نمي دانم چرا بي هيچ حرفي بغض كردم و غمگين به طرف اتاقم رفتم . چرا خودم را گول مي دم ؟ دلم نمي خواست از كنارم برود . با ضربه اي به در اشكهايم را پاك كردم .

نگاهش روي چهره ام ثابت ماند و گفت:" گريه مي كردي؟"

فايده اي نداشت چشمانم همه چيز را لو مي داد . " بيا بيرون ."

مثل هميشه گوش دادم . او چاي ريخت بعد پرسيد :" براي چه گريه مي كردي ؟"

صدايم مي لرزيد درست مثل چانه ام . " هيچي نيست . خواهش مي كنم اينقدر كنجكاوي نكنيد ."


صبح روز بعد پيشنهاد باور نكردني به من داد ." ماندانا ! مادرت اگر زنگ زد خبرم كن تا از او اجازه بگيرم تو را هم با خودم ببرم ."

هيچ تلاشي براي پنهان كردن شادي ام نشان نشان ندادم و مثل بچه ها پريدم هوا و دست هايم را به هم كوبيدم و گفتم :" جدي مي گوييد ؟"

لبخند به لب آورد و گفت :" البته اگر مادرت اجازه بدهد ."

در دلم گفتم:" مادرم از خدا مي خواهد ."

عصر همان روز براي خريد بيرون رفتيم . خيبانها شلوغ و پر رفت و آمد بود . همه براي خريد سال نو بيذون آمده بودند . چند لباس فروشي را گشتيم تا اينكه در يكي از فروشگاهها پرسيد :" ماندانا اين به نظرت چطور است ؟"

بلوز توري را نشان داد كه آستينهايش كلوش بود . با خنده گفتم :" خوبه . ولي دخترانه است ها !"

" ا جدي مي گويي ! پس همين را بر مي دارم ."

فكر كردم قصد شوخي دارد ولي از فروشنده خواست تا همان بلوز را برايش كادو كند . بعد از من خواست تا شلواري را انتخاب كنم كه به آن بلوز بيايد . شگفت زده گفتم:" مگر آن را براي من خريديد ؟"

چشمكي زد و گفت:" آره ! با عيدي آموزش و پرورش ..."

شلوار جين دمپا گشادي توجهم را جلب كرد . او هم از آن خوشش آمد اما عجيب بود كه نخواست آن را به تنم ببيند .

" تو را با اين لباس مجسم كردم ! خيلي بهت مي آمد ." بعد نظرم را در مورد پيراهن آلبالويي پرسيد وقتي در مورد رنگش پرسيدم گفت:" تصميم گرفتم تيپ سپيد و سياه را عوض كنم . مي خواهم رنگي شوم ."

شلوار جين آبي رنگ انتخاب بعدي او بود . رو به من گفت :"پيش خودت مجسم كردي اين لباس به من مي آيد يا نه ؟"

با خنده گفتم :" نه من مثل شما اهل تجسم و اين حرفها نيستم . بهتر است آنها را بپوشيد . " اما او اينكار را نكرد. خيابانها و مغازه ها هر لحظه شلوغتر و پر ازدحام تر مي شد . يك لحظه فريبرز را گم كردم . نااميد چشمانم ميان جمعين به گردش در آمد اما انگار غيبش زده بود . با شنيدن نامم به عقب برگشتم . خودش بود شادمانه به طرفش دويدم و گفتم:" كجا رفته بوديد ؟"

" من همين ج بودم تو كجا رفته بودي !"


به خانه كه برگشتيم فهميدم كجا و چرا غيبش زده بود . برايم يك پيراهن بلند گلدار خريده بود و يك روسري سفيد با خالهاي سياه . وقتي پوشيدمشان فريبرز محو تماشاي من شده بود و پلك هم نمي زد . موهاي بلندم از زير روسري بيرون زده بود . خودم هم مي دانستم چقدر به من مي آيند .

" مي داني ماندانا مادربزرگم اگر تو را با اين لباس ببيند از تو خيلي خوشش مي آيد . لبته هر چه گشتم لباس محلي پيدا نكردم . خوشت آمده يا نه ؟"

" حرف ندارد خيلي ممنون."


مادر به قدري از پيشنهاد فريبرز استقبال كرد كه او را دچار تعجب كرد . مادر سفارشات لازم را به من كرد و گفت:" ببين دختر فكر مي كنم بخت با تو يار شده !بهترين فرصت پيش آمده كه بايد از آن بهره ببري . حاليت شد ."

" بله مادر فهميدم ."


روز دو شنبه يعني چهار روز مانده به سال نو چمدانهايمان را بستيم . هر دو براي رفتن بي قرار و بي تاب بوديم .

" ماندانا چندمين بار است كه به شمال مي روي ؟"

" دومين بار ."

ساعت هشت صبح ديگر براي رفتن آماده بوديم . كمي اضطراب داشتم . نمي دانم از شادي زياد بود يا از جاده پر پيچ و خم مي ترسيدم.

وقتي سوييچ را چرخاند هر دو بسم الله گفتيم. " خوب ماندانا همه چيز رديف است ؟ سبد صبحانه و ناهار را هم كه آوردي ... برويم ."

با لبخند گفتم:" برويم."

جاده هراز به مسافران بهاري سلام مي گفت . فريبرز هم مثل من خوشحال بود . كنار امامزاده اي ماشين را متوقف كرد . پرسيدم :" اينجا كجاست؟"

" امامزاده هاشم."

خيلي از ماشينها كنار زده بودند تا ضمن زيارت صبحانه هم بخورند . با آب خنكي كه به صورتم زده بودم حسابي حالم جا آمد . سفره را روي حصير سبز رنگي پهن كرديم . از فلاسك چاي ريختم . پس از خوردن صبحانه اي مفصل كه خيلي هم از خوردنش لذت برديم وسايلمان را جمع كرديم و راه افتاديم . فريبرز ضبط صوت را خاموش كرد و گفت:" ماندانا بيا با هم مشاعره كنيم."

" فكر بدي نيست البته اگر مزاحم رانندگي شما نشود .

مثل هميشه او شروع كرد :

رسيد مژده كه ايام غم نخواهد ماند
چنان نماند و چنين هم نخواهد ماند.

گفتم :

در طريق عشق بازي امن و آسايش بلاست
ريش باد آن دل كه با درد تو خواهد مرهمي

گفت:

يا دل به ما دهي چون دل ما به دست توست
يا مهر خويشتن ز دل ما به در بري

گفتم:

يك پند ز من بشنو ! خواهي نشوي رسوا
من خمزه افيونم ! زنهار سرم مگشا

با تعجب نگاهم كرد و خواند :

امروز آن كسي كه مرا چندي بداد پند
چو روي تو بديد عذرها بخواست

بي اعتنا به بيتي كه خواند به سربالايي خيره شدم كه خودروها به صف از آن بالا مي رفتند .