خدایا کمک! این تازه قسمتی از نظرات بود.ولی من نشستم همه رو خوندم!
در مورد تصنعی شدن کلام و اینها جونم برات بگه که جنبش های ادبیِ مدرن به زیبایی و غلو و واژگان و مفاهیمِ متعالی آن گونه که در شعر سنتی هست علاقه ای نداشتند
چون معتقد بودند پایی در عالم واقع نداره
درسته که سعدی و حافظ فقط قافیه سرایی نکردند
ولی به نظرم تاکید مدرنیست ها بر برداشت مایِ خواننده است نه شاعر
اونها معتقدند واژگان باید ایماج هایِ دور از ذهن خلق کنند و ریتم دشمنِ شکل گیریِ این ایماج هاست چون خودآگاه و نا خودآگاه تمرکزِ خواننده روی ریتم و آهنگه
__________________
که ای بلندنظر! شاهباز سدره نشین
نشیمنِ تو نه این کنج محنت آباد است
|