سوگ نامه
( اینی که اینجا گذاشتم یه سوگ نامه از خودمه به زبون شیرین ِ مازنی
توو پرانتز معنی ِ فارسی شو هم نوشتم اما شیرینی و سوز و سودای خاصی به لهجه ی محلی داره
که ترجمه ی فارسیش نمیتونه سوز اون لحنو اون طور که باید ادا کنه )
"سوگ نامه"
غم بَزو بَیته صحراره
خِداجان مِه دل نِخارِه
(غم دشت و صحرا رو گرفته ؛ خداجون حالم خوب نیس )
دل دیگه اروم نِدارنه
خامبِه چه کنم دِنیاره
(دل دیگه آروم نداره.. دنیارو میخوام چیکار)
نازِنینِ یار چه بوُردی؟
دل نِدارنه شِه غم خواره
( یار نازنین چرا رفتی؟ دل دیگه غم خوارِشو نداره)
روز و ماه و سال،دَر شونه
شو تا سِوایی بیداره
(روز و ماه و سال داره میره و اون هنوز شبا تا سحر بیداره)
این گردونِ نا جِوون مرد
بَوِرده مِه دِلبر یاره
(این روزگار ناجوون مرد یارمو برده )
خامبِه کوچ هاکِشِم بوُرِم
خِدا اینجه غریب دیاره
( میخوام کوچ بکشمو برم ... خدایا اینجا دیار غریبیه..)
دل تنگ هاییته شه یارِسِه
دل ته غریبی سِه بِلاره
(دل ؛ برا یارش به تنگ اومده.. قربون غریبیِ دلم برم )
عزیزِ جان تِه یاد بوُرده؟
اَمِه قول و حرف و قِراره؟
( عزیزِ جانم یادت رفته؟ قول وحرف و قرارمونو؟ )
اِسا شو بونه کی دَرِه
بَخونه مِه سِه لالارِه
( حالا..{که تو نیستی} شبا کی هست که برام لالایی بخونه؟ )
لای لای تِه دلِ تنگِ دور
شیر بیشتِه بورده غِزالِه
( لای لای.. فدای دل تنگت ... شیر، غزالو تنها گذاشت و رفت!)
لای لای.. تِه غِزال بانو
دیگه نَویندِه بِهاره
( لای لای.. غزل بانویِ تو دیگه بهارو نمی بینه)
چِشِ وا هاکِن بَوینی
"مرگ و غِزال" وصاله
( چشماتو وا کن تا ببینیوصال" غزال و مرگ" رو)
"وارش_مازنی"
__________________
آدمی شده ام ک شب ها لواشک به دست بی هدف خیابان های شهرش را راه می رود؛ گاهی می ایستد. به آدم ها .. دیوار ها .. خیابان ها .. خیره می شود وُ دوباره راه می رود وَ نمی داند چرا راه می رود!
غزل/.
|