شکوفه ؟ اقا مهدی کجه درنی شما ؟
می دل اَمرو خله بییته ......................................... 
درشومبه عروسی ... ولی می دل دله شادی دنیه !
همه اونجه درنه مِن نشیمه ...
اِسا ونه بورم ... می دل نخوانه ولی چتی هاکنم !می مار می چشم انتظاره...
مِن ونه وره آروم هاکِنِم... چتی هاکنم خِدا که می دلِ غم ، صحراره بیته ...
بابا که بورده .... می دل عروسی جه گیرنه ... بابا خله شاد و شیطون بیه
عروسیا که وه دنیه می دل دله غم دِنیاره گیرنه ...
یعنی بونه عروسی بوه و می جان پیر دنه باشه شِلوغ هاکنه ؟
آه........ شی جان پیر دور بَگِردم ..... اَمِشو چنده تی دلتنگ بومه ...
ارامگاه نشیمه امرو ............
چنده تی جا خالیه .......
همه دَرِنه ... همه ره خوامبه چه کِنِم که ته دنی ....
ته ندونستی من چنده بابایی بیمه ...؟
نخوامبه ..............
من این دنیاره بدون ته نخوامبه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
__________________
آدمی شده ام ک شب ها لواشک به دست بی هدف خیابان های شهرش را راه می رود؛ گاهی می ایستد. به آدم ها .. دیوار ها .. خیابان ها .. خیره می شود وُ دوباره راه می رود وَ نمی داند چرا راه می رود!
غزل/.
|