اقا مهدی راس گنی... مگه دِنیا (به قول می گت پیر : دِینا  ) دِ روز ویشتره ؟؟
اینجه که امبه خله می دل وا بونه...
شِماها که 5شنبه دنیبین می دل خله بیته
اینجه ره تینار نِلین که غزل دق کنده
بئین اینجه ره داغ هاکنیم... اتاکم امه رسم و رسوم ِ بَوین
تی فدا .. غزل 
__________________
آدمی شده ام ک شب ها لواشک به دست بی هدف خیابان های شهرش را راه می رود؛ گاهی می ایستد. به آدم ها .. دیوار ها .. خیابان ها .. خیره می شود وُ دوباره راه می رود وَ نمی داند چرا راه می رود!
غزل/.
|