[behnam5555]

زه‌رده په‌ري گول

ژار(زهر)

له داخی میح­نه­ تی ده ­وران دلم پر ئاوره ساقی
از حسرت اندوه روزگار دلم پُرِ آتیشه ای ساقی

له ژاری تالی ژین دیسان پیاله­ ی دل پره ساقی
از سم تلخ زندگی باز پیالۀ دل پُرِ ساقی!

وه ­ره ئه­ مشه ­و وه­ کو هه ­ر شه­ و، وه ­ره ساقی دلم خوینه
بیا امشب مثل هر شب بیا ساقی دلم خونه

هه ­تا کوو دیته چاوم خه ­و حه ­رامه شه ­ربه ­تان بینه
تا خواب به چشمانم می­آید ازین شربتهای حرام بیار

دلم زوخاوی لی درژی ده­ سا هه­ سته بکه مه­ ستم
زدل خونابه می­آید پس برخیز و مستم کن

شه ­رابی کون له جامی نوی،به خور تیکه بده ده­ ستم
شراب کهنه در جامی نو به یکباره بریز و به دستم ده

که وا کون کون بووه جه­ رگم له جه­ وری ماته ­می دنیا
که اینگونه جگر پاره پاره­ست ز جور ماتم دنیا

هه­ تا کو سه­ رده­ می مه ­رگم وه ­ره هه ­ر توم ده ­وی ته ­نیا
بیا تا لحظۀ مرگم که تنها تو را خواهم

هه ­ناسه ­ی سه­ ردی پر داخم ده­ میکه گرتویه ناخم
آه سرد پرسوزم زمانی ست که در درون در گرفته

شه­ رابی تویه ده­ یشوری په­ ژاره­ ی ژینی پر ئاخم
و تنهااین شراب توست که میشوید اندوه زندگی پرحسرتم را

«شه ­ریف»