[ترنم]

چکیده ای از ابیات مهدی سهیلی با نام ای انسان

ای انسان ؛ ای سوار سرکش مغرور

ای شتابان رهرو گمراه ؛ ای بغفلت مانده ی خودخواه

چشم دل بگشای ..روشنان بیشمارآسمان ها را تماشا کن

زیرسقف آفرینش . صد هزار جرم رخشان است کز چشم تو پنهان است

کور دل آنکس که پندارد خدایی نیست

ای انسان .ای سوار سرکش مغرور

گر بزیر پا درآری ماه و مریخ و ثریا را

کی توان با جسم خاکی رفت تا عرش خداوندی ؟