مهدی جان برار بلاخره بموئی ؟ خاره آریانا اتا چی باته که ته زوون وا بَوه
امه دل تنگ هایته ت ِ وسه
ویندی امشو چه وارشی در زَنده ؟
شی مازرون دور بَگردم که ونه حال اینتی نخاره که بک ِ بوی وارش ِ دارنه و اینتی شِلاب زَنده ...
__________________
آدمی شده ام ک شب ها لواشک به دست بی هدف خیابان های شهرش را راه می رود؛ گاهی می ایستد. به آدم ها .. دیوار ها .. خیابان ها .. خیره می شود وُ دوباره راه می رود وَ نمی داند چرا راه می رود!
غزل/.
|