خدا عالم است
مادرم می‌گويد.
پشتِ اين آسمانِ بلند
آسمانِ بلندِ ديگری‌ست ... باز هم پر از ستاره!
بعد، پشتِ آن آسمانِ بلند
باز آسمانِ بلند ديگری‌ست پر از واژه و پَری!
و همين طور ترانه که هی ناتمام ...
چقدر خوب است که ما شاعريم
ساده‌ايم، باورمان می‌شود،
و حيرت می‌کنيم وقتی که آفتاب بالا می‌آيد
گاهی هنوز ماه ... آن گوشه‌ی آسمان می‌خندد!
زبانِ بی‌نهايت
همين اختلاطِ اشاره و لبخند است!
سیدعلی صالحی
__________________
که ای بلندنظر! شاهباز سدره نشین
نشیمنِ تو نه این کنج محنت آباد است
|