کاش در دست من آن زلف پریشان بودی
یا در آینه دل جلوه جانان بودی
تا سحر بر سر سجاده چو مستان عشقی
خارج از دین و به کیش می پرستان بودی
__________________
تو همه راز راز جهان ریخته در چشم سیاهت
من همه محو تماشای نگاهت
آسمان صاف و شب آرام
بخت خندان و زمان آرام
خوشه ی ماه فرو ریخته در آب
شاخه ها دست برآورده به مهتاب
شب و صحرا و گل و سنگ
همه دل داده به آواز شباهنگ
|