[فرگل]

چنان دل كندم از دنيا ، كه شكلم شكل تنهائيست
ببين مرگ مرا در خويش ،كه مرگ من تماشائيست

مرا در اوج مي خواهي ، تماشا كن تماشا
دروغ اين بودم از ديروز ، مرا امروز حاشا كن

در اين دنيا كه حتي ابر ، نمي گريد به حال من
همه از من گريزانند ، تو هم بگذر از اين تنها

گره افتاد در كارم ، به خودكرده گرفتارم
به جز در خود فرو رفتن ، چه راهي پيش رو دارم