۱- وه‌ێ مڵک سه‌رد چووڵه ته‌نیام و که‌تیه بارم
ماڵه‌ل کلک وه گووشن تا ناشنه‌ون هه‌وارم
۲- بڕبڕ خوسه و په‌ژاره کوو بینه شه‌و نشینیم
خه‌م سه‌ر نێاسه شانم تا گیان بنه‌ێ شه‌وارم
۳- ده‌س نانه‌جیم کولانه‌ور زه‌خم زوینه سینه‌م
خواێ خوسه کرده‌ساڕێژ ئه چاره چوی ده‌وارم
۴- پاکوو خه‌مانه جه‌رگم دڵگیره ساڵ و مانگم
تا بیمه هه‌ر یه دیمه زڵماته ڕووژگارم
۵- شه‌و بێ هاساره ڕه‌شمه و خوه‌ر ماسیاێ سه‌ر ئاسووم
ته‌ك به‌ێمه كوو خه‌مانا و ئه ته م دڵا بووارم
۶-چوی جاڕ ئومر ئه‌سه‌ر چی ئاگر چێ ئه‌ر ئۆمێدم
هه‌ر پایزه به‌ختم ئه‌ێ دڵ گوم کردمه وه هارم
۱- در اين سرزمين بي روح و خالي از سكنه تنها هستم و بارم از مركب افتاده است
*خانه ها نيز انگشتشان را در گوش فرو برده اند تا صدايم را نشنوند.
۲- گروه گروه غم و اندوه براي شب نشيني بر گرد من حلقه زده اند
* غم سرش را بر شانه ام نهاده است تا شبم جان بسپارد و روز از راه برسد.
۳- دست نانجيب زخم هاي كهنه ي سينه ام را
تازه كرد و به جاي مرهم نمك غصه بر آن نهاد.
۴- جگرم محل پيكوبي و رقص غم ها و ماه و سالم نيز دلگير است
* تا جايي كه در حافظه دارم هميشه اينگونه بوده ام و رزگارم تيره و تار است
. ۵- شبم خالي از ستاره و سياه است و آفتابم بر افق منجمد شده است
* بايد به كوه غم ها تكيه بدهم و با ابر سياه دلم ببارم.
۶- مانند كشتزاري كه به كشتش را برداشت كرده اند و سبه اتش كشيده شد عمرم تمام شد
* اي دل ! همواره بخت من پاييزي است و بهارم را گم كرده ام..