[behnam5555]

‌«لە باهۆزی کاره سات بوو که ده کرا به چاوه کانت متمانه بکرێ»
به داخه وه ئه و کاته ی
که خەیالی نیگات به رز بۆوه
ئه وین باریبوو.
که واته :
غه رقی نیگات له و ساته دا مردبووم.


ترجمه :

«در طوفان حادثه بود که می شد به چشمات اعتماد کرد.
افسوس
آن دم که خیال نگاهت برخاست
عشق باریده بود
و غرق نگاهت
در آن هنگام مرده بودم

به یانه شه معی

منبع :انجمن ادبي سردشت