[افسون 13]

پرده ی انکار

آهي ز فرط حسرت ديدار مي كشم
تيغ فغان به دامن پندار مي كشم
در آرزوي ديدن دلبر به روي دل
تصوير ناز چهره اش اين بار مي كشم
بر رود پاک سينه خود از ضمير دوست
دستي به رنگ آبي ايثار مي كشم
در فكر خويش ماتم او را ز باغ ياس
در رنگ سياه پس ديوار مي كشم
چون دلشدگان حاصل ديدار گر نشد
بر عشق خويش پرده انكار مي كشم
اين دهر را چو ديوي و دل را فرشته اي
در پيچ و خم صحنه پيكار مي كشم
حرمان خويش را به تمناي يک نگاه
بر روي ياس ميكده چون خار مي كشم
درياي من ز رود دلم كرده قصد هجر
من تشنه فغان از فراق يار مي كشم
تصوير ناز چهره اش اندر كتاب عشق
دستي به چهره آيت اسرار مي كشم
با من بگري در غمش اي آسمان من
وقتي كه بر اين آينه زنگار مي كشم