[افسون 13]

دلم تنگ است و شعر دیگری بر دفترم جاری
شده با بیتهایی مملو از یک درد تکراری

غروب سرد اسفند است و دارد برف می بارد
و تو چشم انتظار لحظه زیبای دیداری

تک و تنهایی و سخت است باور کردنش ، اما
نمی آید به دیدارت کسی که دوستش داری

عجب شانسی ! موبایل مشترک خاموش ... می خندی
اگر چه در دلت چون ابرهای تیره می باری

غزل پشت غزل ، با چشم گریان عشق می ورزی
نمی آید به غیر از شاعری از دست تو کاری

خودت هم با خودت درگیری و تاریخ میلادت
تقلا می کند تا از قرارت دست برداری

پریشان می شوی از باور حسی که می دانی
تداخل می کند خواهی نخواهی با خود آزاری

تجسم کن ! در این دنیای لبریز از دو رنگی ها
چگونه می شود خود را به دست عشق نسپاری

نگو از تو گذشته عاشقی ، هر چند می دانم
به من حق می دهی روزی که حس کردی گرفتاری

"رضا کیانی"