[مستور]

روزنه ای به رنگ


در شب تردید من برگ نگاه
می رود با موج خاموشی کجا
ریشه ام از هشیاری خورده خاک
من کجا خاک فراموشی کجا
دور بود از سبزه زار رنگها
زورق بستر فراز موج خواب
پرتویی آیینه را لبریز کرد
طرح من آلوده شد با آفتاب
اندهی خم شد فراز شط نور
چشم من در آب میبیند مرا
سایه ترسی به ره لغزید و رفت
جویباری خواب می بیند مرا
در نسیم لغزشی رفتم به راه
راه نقش پای من از یاد برد
سرگذشت من به لبها راه نیافت
ریگ باد آورده ای را باد برد