[پریشان]

خالیه سفره زمین، دست سخاوت تو کو

زخمیه شونه های عشق،مرهم رحمت تو کو

سنگینه پلک لحظه ها،نبض زمین نمی زنه

قلب قناریای عشق بی تو یقین نمی زنه

من از عبور جمعه ها از بوی تنهایی پرم

زیر سفال سقف شب ثانیه ها رو می شمرم

کجا تو موندگار شدی که روز ما سیاه شده

دست دعای من دیگه از آسمون جدا شده

یه شب میای از سفر، باغ پر برگ و بر می شه

ستاره های شیشه ای می شکنه و سحر میشه

مزرعه شرقیمونو هجومی از ملخ زده

شعله خورشیدی بزن تو قلبای که یخ زده

اسب بهارو زین بکن تا باغچمون جون بگیره

روری غبار لحظه ها شرشر بارون بگیره


(شاعر اکبر آزاد)