روحمي بكه به حالم ئه ي شوخي كورده واري
*كز بلبلان برآمد فرياد بي قراري
جه رگم برا به تيرت ئه و كاره كه ي ره وايه؟
*مرهم به دست ومارا مجروح مي گذاری
گه رتوله كوري عاشق دابي ده بن هه مووگه ش
* چون بر شكوفه بارد باران نو بهاري
عه ترت له باغه لي دا يا بوني ميخه كانه؟
*يا مشك در گريبان بنماي تاچه داري؟
گولغونچه كه ي وه كووتون گه رچي هه مووجوانن
* تو در ميان گلها ، چون گل ميان خاري
مردم به داوي زولف وتيري مو‍‍‍‍ژه ي خه ده نگت
* ان ميكشد به زورم اين ميكشد به زاري
پرچت كه مه ندي ملمه پيم وايه من كه مردن
* دربند خوبرويان خوشتر كه رستگاري
به زماني چه ور وشيرن گيان و دلت ستاندم
* چون مهر سخت كردم سست آمدي به ياري
ماچم نه كرد ليوت داخم گرانه چه بكم ؟
* کاين عمر صرف كردم اندر اميدواري
، قيبله ي دلي من و تو روويي جوانه عابيد
* باطل بود كه صورت بر قبله مي نگاري
چاره ي غه مي فيدايي ماچي له رووي ياره
* درمان درد سعدي با دوست سازگاري
فيدايي..
__________________
شاره که م , به ندی دلم , ئه ی باغی مه ن
ره وره وه ی ساوایه تیم , سابلاغی مه ن
دل به هیوات لیده دا , لانکی دلی
تو له وه رزی یادی مه ن دا , سه رچلی
خالید حسامی( هیدی )