[علی رشیدی]

تیر و کمان ابرو...

بیلا دل اسیرم بوده نشان ابرود
من ای دله هه دیرم ، ییشم وبان ابرود

هرچی قِران سعده بوده قمر له عقرو
وقتی که زلف هیولد دس خیده شان ابرود

او محشره که عالم لرزی له تاو ناوی
حتما و پا بو اما ، گرد تکان ابرود

یا باو ارای نجاتم ، یا فکر کشتنم بو
پس کی و درد من خوی ، تیر و کمان ابرود

هر کس له ای زمانه ، هولی ارای الانه
من هامه هول فتنه ی آخر زمان ابرود

هر شو ، چه که نیووشن گرد مه بی اشاره
کی ای قصیل خاصه ، ناسه زوان ابرود

من منکر چو ه د نیم ، اما تو خود و من بیوش
ابرو وه بان چو یا ، چو هاله بان ابرود