شا ره که م پاوه
هـــه تـــا شــه قــایـــق مــزیـــو کــــواوه
هـــه تـــا وه ر گــنـــو جــه ئــا ته ژگـــاوه
هــه تــا تــریـــفــه مـه ی جه هه ساراوه
تــا قـــرئـــان وه نــی پــه ل هـور مــداوه
هـه ر ئـاوه دان بـی شاره که م پـــاوه
هــــه تــــا بــــه ره زا شــنـــیــــــو کـواوه
تــــا چـــوزه ریــــواو مـــزیــو خــــرگـــاوه
تـــــا دل خـــــرپـــــیــــو لــــاو دلــــداراوه
هـه ر ئـاوه دان بـی شاره که م پـــاوه
هــه تــا نـــازاری ســوب هــور مـــیـــزاوه
تـــا کـــنـــاچـــی کـــه شا قــژ لا مـــداوه
تــا ســـیـــروان مــلــو دلــی تــــاشــــاوه
هـه ر ئـاوه دان بـی شاره که م پــــاوه
هــه تـــا مــه ســئــولــی وه ش بـدیا لاوه
تــا مــیــهــر وه رزی خـــاسـا مـــه ی راوه
تــا عـــه دالــه ت هـه ن جه ده م راسـاوه
هـه ر ئـاوه دان بـی شاره که م پــــاوه
پـه ی دلـسوزه کاش پـاوه جـای نه رمه ن
په ری ناحه زاش ئـاتــه ژگـــاش گه رمه ن
شعر، ماموسا میرزای هه ورامی
__________________
شاره که م , به ندی دلم , ئه ی باغی مه ن
ره وره وه ی ساوایه تیم , سابلاغی مه ن
دل به هیوات لیده دا , لانکی دلی
تو له وه رزی یادی مه ن دا , سه رچلی
خالید حسامی( هیدی )