گورانی که ریم کابان (ئه حمه د هه ردی)
قه ت نه ده ی ئا زاری گیانی مه ست و بیدارانی شـــه و
خوت نه خه یته به ر شه پولی ئه شکی بی پا یانی شــه و
ئه ی کچی خوا وه ندی جوانی ، ئه ی چرای دیوانی شه و
خـــــوت بپــاریزه له ئاهـــــی دل برینـــدارانی شـــه و
نـه ک خــوا ناکـرده گیــرابـی دوعا و نالانــی شــــه و
ویلم و تاریکه ده ورم فه رشی ریگه م مه ینه ته
بی که سم ته نها ئه نالم مه رگی خومم عه زره ته
سازی ئا هه نگی شه وانم سوزی جه رگی له ت له ته
یاوه رو یاری ئه نیسم ئاه و ئه شکی حه سره ته
ئافه ره م ئه ی باره که للا دیده یی گریانی شه و
وا نه زانـی ده ستی خه م یادت له دلما ده ر ئه کا
ئه شــکی خوینینم ده لیله بو که سی باوه ر نه کا
گیانه که م به و تیشکی چاوه ی شه ر له گه ل ئه خته ر ئه کا
دل ئه بیته قه تره یه ک خوین و له دیده م سه ر ئه کا
هه ر که رابووری به دلما سوحبه تی جارانی شه و
هه ولی زورم دا له داوی زولفی ئه و بی مروه ته
ده رچم و دوایی بمینم به م عه زاب و مه ینه ته
یار وتی : بی سووده هه ولت تا کوو ماوی جیگه ته
تازه له م پیچ و خه می زولفه نه جاتت زه حمه ته
لای سه خی ته بعه ن مه حاله روخسه تی میوانی شه و
__________________
شاره که م , به ندی دلم , ئه ی باغی مه ن
ره وره وه ی ساوایه تیم , سابلاغی مه ن
دل به هیوات لیده دا , لانکی دلی
تو له وه رزی یادی مه ن دا , سه رچلی
خالید حسامی( هیدی )