[yad]

باران نور
که از شبکه ی دهلیز بی پایان فرو می‌ریخت
روی دیوار کاشی گلی را می‌شست.
مار سیاه ساقه ی این گل
در رقص نرم و لطیفی زنده بود.
گفتی جوهر سوزان رقص.
در گلوی این مار سیاه چکیده بود.
گل کاشی زنده بود
در دنیایی رازدار،


سهراب