مسیح، ملعون است!
یکی از نظریات عجیب و غیر قابل قبول پولس، ملعون خواندن حضرت مسیح است! پولس در جسارتی آشکار و با برداشتی غیر منطقی از کتاب مقدس اعلام کرد که مسیح در راه مردم، ملعون نیز شده است! « مسیح ما را از لعنت شریعت فدا كرد، چون كه در راه ما لعنت شد. چنانكه مكتوب است، ملعون است هر كه بر دار آویخته شود ». 16
آیه ی مورد نظر پولس کدام است؟
پاسخ: در کتاب "تثنیه" ی تورات که به اعتقاد عموم مسیحیان و یهودیان، نوشته ی حضرت موسی است، چنین آمده است: « و اگر كسی گناهی را كه مستلزم موت است، كرده باشد و كشته شود و او را به دار كشیده باشی، بدنش در شب بر دار نماند. او را البته در همان روز دفن كن زیرا آنكه بر دار آویخته شود ملعون است ». 17
بدون شک این آیه در مورد كسانی است كه مرتكب جرمی شده و به خاطر آن و به فرمان شریعت به دار كشیده شده‌اند، نه در مورد مظلومی كه در عین بی‌گناهی او را به دار كشیده باشند. كدام منطق می‌تواند بپذیرد شخصی كه توسط حاكم ظالم بر دار آویخته شده، ملعون باشد؟ آیا مسیحیان می‌پذیرند كه مبشرین و مبلغینی كه در نقاط مختلف جهان به جرم تبلیغ مسیحیت به دار آویخته شدند، ملعون باشند!!
مطابق این نظریه ی پولس، نه تنها مسیح، بلکه بسیاری از پیامبران الهی نیز ملعون می باشند، چرا كه وی در نامه ی به غلاطیان، باب 3، آیه ی 10، می‌نویسد « زیرا جمیع آنانی كه از اعمال شریعت هستند، زیر لعنت می‌باشند. زیرا مكتوب است ملعون است هر كه ثابت نماند در تمام نوشته‌های شریعت تا آنها را به جا آورد».
با این حساب و از آنجا که مطابق کتاب مقدس، بسیاری از پیامبران و برگزیدگان الهی مرتکب گناه شده اند، تمامی ایشان ملعون شمرده می شود .
آنچه برشمردیم برخی از تحریفات پولس بود که در نهایت، مسیحیتی متفاوت با آنچه مسیح به ارمغان آورد را به جهان مسیحیت ارائه نمود.
از آنجا که پولس، تبلیغ خود را در میان غیر یهودیان و بت پرستان آغاز نمود، افکار وی به راحتی مورد قبول آنان قرار گرفت. وی با ترسیم چهره ای از مسیح که با اعتقادات آنان هماهنگی داشت، به موفقیتی قابل توجه دست یافت. با این حال تفکرات پولس برای یهودیان و کسانی که از نزدیک با حضرت مسیح در ارتباط بودند، هرگز قابل قبول نبود. اما "کنستانتین" پادشاه روم، تاریخ را به نفع پولس رقم زد و مسیحیت پولسی بر سایر مکاتب فکری پیروزی یافت.
کنستانتین، شخصیتی که حق بزرگی بر مسیحیت پولسی دارد
پس از حضرت مسیح و با گسترش مسیحیت، آزار و اذیت امپراتورهای روم بر مسیحیان افزایش یافت و مسیحیان برای پیروی از آیین رسمی کشور روم در فشار بودند. در طول سیصد سال سخت ترین فشارها بر کلیسای مسیح وارد آمد. پطرس در سال 68 میلادی و در زمان "نرون" به صلیب کشیده شد. پس از پطرس، نوبت به سایر رهبران مسیحی رسید. اسقف های رم ( که امروزه از آنها به عنوان پاپ یاد می شود ) یا در میادین ورزشی طعمه ی حیوانات وحشی می شدند، و یا در همان میادین به آتش کشیده می شدند. البته برخی نیز به مرگ طبیعی از بین رفتند و از تحمل مرگی دردناک در امان ماندند.
این وضع تا سال 312 میلادی ادامه یافت. در آن زمان کنستانتین سربازان خویش را به دنبال "میل تیادس" (mil tiades) رهبر مسیحیان فرستاد. همگان بر این باور بودند که میل تیادس نیز باید به سایر رهبران کلیسا بپیوندد و سرنوشتی تلخ در انتظارش خواهد بود اما در کمال تعجب چنین اتفاقی نیفتاد. کنستانتین نه تنها دستور به کشتن وی نداد، بلکه او را در آغوش کشیده و شنل ارغوانی روحانی معبد بزرگ رم را نیز بر دوش او انداخت! پادشاه به این نیز اکتفا نکرد، بلکه دستور داد که اسقف میل تیادس به کاخ با شکوه سلطنتی که بر بالای بلندی لاتران قرار داشت، نقل مکان کند!
اسقف رم که تا پیش از این در خانه ای محقر و همیشه در هراس از پادشاهان و با سختی، زندگی را سپری می کرد، به یکباره از کوخ نشینی به کاخ نشینی رسیده بود. جالب این که کنستانتین کاخ دیگری را نیز به عنوان اقامتگاه ییلاقی اسقف مقدس رم در نظر گرفت. 18
اما هدف کنستانتین از این کار چه بود؟ بدون شک این سلطان خودکامه در فکر خدمت به مسیحیت نبود، بلکه در مقابل این نیکی و خدمت، چشم داشتی بسی مهمتر را در نظر داشت.
"جوان گریدی" نویسنده و دانشمند مسیحی می نویسد «او امید داشت كه بدین وسیله كلیسا را به شكل ابزاری برای استحكام قدرت مطلق امپراتور درآورد».
|