[دانه کولانه]

ترک من گفتی و جا دردل دشمـــن کردی
کس به دشمن نکــــند آنچه تو با من کردی
شمسی بغدادی

با غـــیر همـــــدمیّ ومـــی ناب میــــزنی
بر آتـــــــش محبــــــــّت مــا آب میــــــــزنی
نجدی یزدی

یکدم شـــوم چو همـــدم آن ماه شرمگین
از طــــــالع بدم به هــــزار آشـــــــنا رسد !
مومن استرآبادی

در سخن بود به اغـیار وبه راهـــش دیدم
شد خجــــل ,گـفت که احوال تو می پرســیدم
شرف جهان قزوینی


دلی اســـت در برم ازآبگــــــینه نازکــــتر
که گر غبار نشیــــــند بر او , شکسته شود !

ملک قمی

دل در اند یشــــــه آن زلف گره گیر افتاد
عاقـــــــلان مــــژده که دیوانه به زنجیر افتاد
فروغی بسطامی .

دامن ز کفــــم میکـــشی و میروی امروز
دســــت من و دامـــا ن تو , فــــردای قیامت
هاتف اصفهانی

در سینه دلم گم شده , تهمت به که بندم ؟
غـــــیر از تو در این خانه کســـــی راه ندارد
زکی ا یزدی


دوشینه شکستیم به یک توبه دو صد جام
امروز به یک جــــام دوصد توبه شکســــتیم
فرصت شیرازی



شــــادم که وعـــده داد به فردای محشـرم
کآنـــروز هیـــــچ وعـــده به فردا نمی رســد
ضمیریاصفهانی

نه واقعا احسنت ؟ همچین مضمونی کجا شنیده بودیم تا حالا ؟ خیلی جالبه