[دانه کولانه]

امروزه بسياری از دوربينهای ديجيتال می‏توانند با بهترين دوربينهای 35 ميليمتری از نظر کيفيت تصويری و ريز نمايی (Resolution)رقابت کنند. اولين دوربينهای ديجيتالی رزولوشن بسيار کمی داشتند و از نظر اپتيکی نامناسب بودند. به دليل اينکه لنز دوربينهای اوليه پلاستيکی و سنسورهای آنها از نوع CMOS، که ارزانتر هستند بود. اين سنسورها در دوربينهای امروزی با CCD جايگزين شده‏اند .

CMOS image sensor

با گذشت زمان، ريزنمايی بالاتر، در حد 640*480 پيكسل به بازار آمدند که برای ساختن تصاوير وب مناسب بوده ولی هنوز هم برای چاپ بسيار نامناسبند. بعد از آن دوربينهای مگاپيکسلی شدند. مگا به معنی ميليون است و منظور از آن دوربينهايی است که تصاوير آنها از بيش از يک ميليون پيکسل ايجاد شده‏اند .

CCD image sensor

هدف اصلی از ساخت دوربينهای ديجيتال :

هدف اصلی سازندگان دوربينهای ديجيتال اين بوده است که رزولوشن يا دقت دوربينهای ديجيتال را به دوربينهای فيلمی برسانند. رزولوشن بالاتر به عکاس اجازه می‏دهد تا عکس را در اندازه‏های بزرگتری چاپ کند يا بتواند قسمت‏هايی از عکسهای خود را جدا کرده، بزرگ و چاپ کند، بدون اينکه کيفيت آن کاهش يابد .


دسته بندی دوربينهای ديجيتال :

به دو دسته تقسيم می‏شوند : دوربينهای تمام اتوماتيک و دوربينهای SLR. دوربينهای ديجيتال تمام اتوماتيک: ظاهری مانند 35 ميليمتری تمام اتوماتيک دارند، دوربينهای SLR حرفه‏ای مانند نيکون D1 لنزهای قابل تعويض، فلاش‏های قوی و کنترلهای دستی زيادی دارند .


مهمترين وجه تمايز دوربينهای ديجيتال :

1- قابل تعويض بودن لنزها
2- بدنه يا LCD قابل چرخش
3- امکان ضبط فيلم
4- کيفيت
5- ميزان زوم اپتيکال


سيستم اپتيکال (Optical System ) :

قلب هر دوربينی ( چه ديجيتالی و چه فيلمی ) قسمت اپتيکی آن است. اکثر دوربينهای ديجيتال دو منظره ياب ( ويزور ) دارند، منظره ياب ديجيتال و اپتيکال .
منظره ياب اپتيکال يک لنز پلاستيکی يا شيشه‏ای است که نمای سوژه را به صورت غير الکترونيکی نشان می‏دهد و منظره ‏ياب ديجيتال، يک LCD است که تصويری از آنچه CCDها دريافت می‏کنند را به شما نشان می‏دهد .


تفاوت منظره ياب ديجيتالی و اپتيکال :



بسياری از دوربينهای ديجيتال، غير SLR هستند و شما آنچه را که CCDها می‏بينند از طريق منظره‏ياب اپتيکال نمی‏بينيد. منظره‏ياب اپتيکال آنها، از سيستم ارزان قيمتی پيروی می‏کند. در اين سيستم يک لنز مجزا به موازات لنز اصلی دوربين و نزديک آن وجود دارد، که برای کادربندی ساخته شده است .
وقتی از فاصله‏های زياد عکس می‏گيريد، نمايی که در لنز اصلی وجود دارد نسبت به چيزی که در لنز کوچک منظره‏ياب می‏بينيد تفاوات چندانی ندارد، ولی هر چه فاصله کمتر شود، تفاوت تصوير آن دو نيز بيشتر می‏شود در اين مشکل که مشکل توازی يا پارالکس نام دارد، هر چه فاصله سوژه از دوربين بيشتر باشد، نسبت اختلاف بين دو عکس کمتر می‏شود، و اين همان خطای ديده منظره ياب است .

Parallax Error

يکی ديگر از مشکلات منظره‏ياب‏های اپتيکال موازي، اين است که کادر آنها کوچکتر از نمايی است که عکسبرداری می‏شود. اين مقدار Accuracy ناميده می‏شود که حدود 80% است البته اين مشکل در SLRها وجـود ندارد. LCD يا منظــره‏ياب ديجيتال بــرخلاف منظره‏ياب اپتيکـــال، دقيقـــاً آنـــــچه را كه عکسبرداری خواهد شد نشان می‏دهد و در نتيجه بيشتر قابل اتکاست. در عين حال، استفاده از LCD مصرف باتری شما را بسيار افزايش می‏دهد و می‏توانيد در مواقع لزوم با خاموش کردن آن و استفاده از منظره‏ياب اپتيک، مدت بيشتری از باتری خود استفاده کنيد. در ضمن، ديدن LCD ها در نور زياد بسيار مشکل است. و اين نيز می‏تواند دليل ديگری باشد که گاهی از منظره‏ياب اپتيک استفاده کنيد .


باتری‏ها :

اکثر دوربينهای ديجيتال از چهار باتری قلمی AA استفاده می‏کنند و برخی ديگر از دوربينها نيز باتری‏های ليتيومی يا نيکل‏متال قابل شارژ دارند، برخی از دوربينها همراه با آداپتور برقی فروخته می‏شوند و برخی نيز آداپتورهايی دارند که می‏توان آنها را جداگانه خريداری کرد. از جمله استفاده‏های آداپتور در زمان انتقال دادن داده‏ها به کامپيوتر است.

__________________