[PARVA-Xx]

موج....
من ان موج بی ارام وسرکش.که سرگردان به دریای فریبم.
مرا دیگر رفیق وهمدمی نیست..به شهر ناب ساحل غریبم
با کوله باری از خشم میرفتم تا از خشم خود دنیا را ویرانه سازم
اما از بازی زمانه گمراه وغافل بودم
.غافل از افسانه طوفان وساحل بودم
موجم ولی خاموش وخسته. با دست خود درهم شکسته
پیچیده طوفان در وجودم
شد جدا از هم تارو پودم
در لحظه های واپسین.پیک اجل امد مرا
افتادم واز پا نشستم

بیداد طوفان انچنان برسنگ ساحل زد مرا
چون شیشه ای در هم شکستم

گفتم به خود ای موج سرگردان
که اخر بنگر به خود
که چه بودی واکنون چه هستی
اخر به دست صخره های ساحل شکستم