مهرباني همان خوشبختي است
بنا به تحقيقي كه در ژاپن روي 175 نفر انجام شده، پرسشنامه هايي را در اختيار افراد قرار دادند تا از اين طريق به دقت بسنجند كه نيكي كردن تا چه اندازه اي در انگيزه، رفتار و زندگي روزانه آنان نقش دارد. در عين حال ، از شركت كنندگان خواسته شد تا 10 واقعه اي كه اخيرا احساس عميقي در آنان به وجود آورده و منبع استرس و يا برعكس، شادي بوده است را توصيف كنند. در آخر، برداشت شخصي اين افراد از خوشبختي به كمك مقياسي كه در نظر گرفته بودند ارزيابي شد و براساس آن مقياس، افراد را به دو گروه تقسيم كردند؛ گروه اول شامل 81 نفري مي شد كه احساس خوشبختي مي كردند و در گروه دوم 94 نفر قرار داشتند كه كمتر از گروه اول احساس خوشبختي مي كردند. نتيجه به دست آمده حاكي از آن است كه افرادي كه در زندگي روزانه شان مهربان تر هستند و انگيزه، رفتار و عملكرد آنها بر پايه مهرباني و عطوفت است، همان افرادي مي باشند كه خود را خوشبخت تر از ديگران مي دانند. اين افراد همچنين وقايع شادي آور بيشتري را در زندگي تجربه مي كنند. از اين رو نيكي و محبت نه تنها براي اطرافيان خوشايند است بلكه براي خود فرد نيز منبع نشاط است.
__________________
زمستان نیز رفت اما بهارانی نمی بینم
بر این تکرارِ در تکرار پایانی نمی بینم
به دنبال خودم چون گردبادی خسته می گردم
ولی از خویش جز گَردی به دامانی نمی بینم
چه بر ما رفته است ای عمر؟ ای یاقوت بی قیمت!
که غیر از مرگ، گردن بند ارزانی نمی بینم
زمین از دلبران خالی است یا من چشم ودل سیرم؟
که می گردم ولی زلف پریشانی نمی بینم
خدایا عشق درمانی به غیر از مرگ می خواهد
که من می میرم از این درد و درمانی نمی بینم
استاد فاضل نظری
|