در رزمِ زنده‌‌گی در زير ِ تاق ِ عرش، بر سفره‌ي ِ زمين
در نور و در ظلام
در هاي‌وهوي و شيون ِ ديوانه‌وار ِ باد
در چوبه‌هاي ِ دار
در کوه و دشت و سبزه
در لُجِّه‌هاي ِ ژرف، تالاب‌هاي ِ تار
در تيک و تاک ِ ساعت
در دام ِ دشمنان
در پرده‌ها و رنگ‌ها، ويرانه‌هاي ِ شهر
در زوزه‌ي ِ سگان
در خون و خشم و لذت
در بي‌غمي و غم
در بوسه و کنار، يا در سياه‌چال
در شادي و الم
در بزم و رزم، خنده و ماتم، فراز و شيب
در برکه‌هاي ِ خون
در منجلاب ِ ياءس
در چنبر ِ فريب
در لاله‌هاي ِ سُرخ
در ريگ‌زار ِ داغ
در آب و سنگ و سبزه و دريا و دشت و رود
در چشم و در لبان ِ زنان ِ سياه‌موي
در بود
در نبود،
هر جا که گشته است نهان ترس و حرص و رقص
هر جا که مرگ هست
هر جا که رنج مي‌بَرَد انسان ز روز و شب
هر جا که بخت ِ سرکش فرياد مي‌کشد
هر جا که درد روي کند سوي ِ آدمي
هر جا که زنده‌گي طلبد زنده را به رزم،
بيرون کش از نيام
از زور و ناتواني‌ي ِ خود هر دو ساخته
تيغي دو دَم!
|