گوگوش
کوچه لخت
مثل یه دسمال کاغذی
عشقو مچاله می کنم
تکه هاشو جا میذارم
فکرامو ناله می کنم
این آخر یک سفره
پس دادن خاطره ها
ته عشق اجاره ای
آه بلند بی صدا
کلید خونه رو میدم
به دست باد لعنتی
کوچه لختو میسپرم
به بچه های پاپتی
خاکستر ملافه ها
عکسای پاره پای در
حسرت رویای سفر
رو بالش بی بال و پر
کنار حوض نقره ای
یه قطره از خون منه
گربه همسایه ما
انگار که باز آبستنه
کلید خونه رو میدم
به دست باد لعنتی
کوچه لختو میسپرم
به بچه های پاپتی
تور عروسی تو هم
افتاده روی اطلسی
نمیدونه کجا بره
از زور درد بی کسی
یه ساعت بی عقربه
افتاده روی تختخواب
شمعدونای خالی پر از
پرسش داغ بی جواب
کلید خونه رو میدم
به دست باد لعنتی
کوچه لختو میسپرم
به بچه های پاپتی
|