q نمونة چهارم:
بِلبلٍم بُخاندي دارَ (دُسَ) بُشي كُ
اَسٍرًكْ كارَ ويبِ ياري چُشي كُ
اَتٍمً كِ پي يَ مِ تِ نُ ميش چِ مٍن وَرْ
ئسًتَه سُيًلاو ويكُ چِ مٍن لَشي كُ
ترجمه به فارسي:
بلبل من مي خواند بر سر درخت؛
اشك سرازير مي شود از چشم يار؛
آنگاه كه تو را مي خواستم نيامدي به برم؛
اكنون سيلاب بريز بر نعش من.
به كردي:
بولبولم ئهخويني لهسهر دارهو؛
ئهسرين ئهررژي له چاو يارهو؛
ئهو كاته كه توم ئهويست نههاتيه لام؛
ئيسه سيلاو برريژه به سهر لهشما.
q نمونة پنجم:
مٍبارَكْ با، مباركْ با، مبارك
چُمُ تازَه وَيْو قَدُمِ مٍبارَك
مٍباركْ با، هَمَینَ بواجَ ها
مٍباركْ با، مٍباركْ با، مٍبارك
ترجمه به فارسي:
مبارك باد، مبارك باد، مبارك
قدم تازه عروس مبارك باد
مبارك باد، همه اين را بگويند:
مبارك باد، مبارك باد، مبارك.
به كردي:
موبارهك با (بي)، موبارهك (موارهك) با، موبارهك
چه (له) ئيمه قهدهم تازه وهوي موبارهك با (بي)؛
موبارهك با، ههموو (ههمي) ئينه بواچن (ئهمه بيژن/ بلين/ ببيژن):
موبارهك بي (موارهك با)، موبارهك با، موبارهك.
q نمونة ششم:
شٍمُ دَيُ كَنُ وينْدٍمِ چُرچي
يْوريم بُلُ بارزِ، زِلْفٍنِشْ قَمًچي
هاركَس يْورِكُ بَ مِ خَبُرً بُدْوِ (بُدُ)
سينَهپولي بُدْيًيًم بوزورَ خَرجي
ترجمه به فارسي:
رفتم به درياكنار، ديدم دورهگردي؛
يارم بلند بالاست و زلفانش تابيده (مانند قمچي يا شلاق)؛
هركس از يارم به من خبر بدهد؛
پول سينهپوشم را به او مي دهم براي خرجي بازارش.
به كردي:
چوومه دهرياكهنار، ديم چهرچييهك؛
يارم بالابهرزه زولفهيني قهمچي؛
ههركهس له يارم به من خهبهر بدا؛
پوولي سينهپوشهكهم پي ئهدهم بو خهرجيي بازارري.
نتبجهگيري
پس از بررسي سينتاكسي (نحوي) نمونههاي يادشدة بالا از فولكلور تالشي و معادل كُردي آنها، نتايجي چند قابل توجه و تأمل است:
1. در مواردي، صرف افعال در تالشي و كُردي نوعي قرابت و تشابه ما بين آنها قابل رديابي است، از جمله:
q در تالشي: «وي یَر» به معني بسيار؛ در كُردي سنندجي (اَردلاني): فرهس/ فٍرُسْ.
q در تالشي: «بِكَرْ» به معني بكند؛ در كُردي اوراماني: «بكهرو/ بِكَرُ».
q در تالشي: «بِكَمً» به معني بكنم يا مي كنم؛ در كُردي: «ئهكهم/ اَكَمً».
q در تالشي: «بِنِشْتْ» به معني بنشين؛ در كُردي اوراماني: «بنيش».
q در تالشي: «بُرًشو» به معني برآيد؛ در كُردي اوراماني: «بهرشو/ بُرًشُ».
q در تالشي: «شٍمُ» به معني رفتم؛ در كُردي اوراماني: «شيمه/ شيمُ».
q در تالشي: «وينْدٍمِ» به معني ديدم؛ در كُردي اوراماني: «وينامْ» از مصدر «ويناي» به معناي ديدن.
2. ترتيب عناصر و اجزاي جمله و ساختار نحوي در جملههاي تالشي و كردي، در بسياري از موارد قرابت و مشابهت و همريشگي نشان مي دهد، براي نمونه:
q در تالشي: «غم و دردم وره» به معني غم و دردم بسيار است؛ در كردي اردلاني (سنندجي): «غهم و دهردم فرهس»/ غَم و دَردِم فْرُسْ.
q در تالشي: «خداوند ت ب من قسمت بكرو» به معني خداوند ترا نصيب من بسازد؛ در كردي اوراماني: «خواوهند ته به من قسمهت بكهرو»/ خُداوَنْ تَ بَ مٍنً قْسًمُت بًكَرْ.
q در تالشي: «شيمُ دَيو كَنو» به معني رفتم به دريا كنار؛ در كُردي: «شيمه دهرياكهنار»/ شيمُ دَريا كَنار.
به طور خلاصه، از بررسي سينتاكسي (نحوي) جملههاي تالشي و معادل كردي آنها، دو نتيجه حاصل مي شود:
1) جملههاي تالشي و كردي گاهي از لحاظ صرف افعال قرابت و خويشاوندي ديرينة خود را حفظ نمودهاند و به ويژه تصريف افعال در كردي اوراماني قرابت بيشتري با معادل تالشي آن نشان مي دهد.
2) ساختار جملههاي تالشي و كردي در ساير موارد از يكديگر فاصله گرفته و هريك در مسير تحولات ويژهاي تطور يافته