نشاسته تكامل انسان را تسريع كرد

[OZGOR]

يك مطالعه تازه ژنتيكي حاكي از آن است كه توانايي انسان در هضم مواد غذايي پر از نشاسته مانند سيب زميني ممكن است موفقيت آن در ميان موجودات ديگر زمين را توضيح دهد.

مردم بريتانيا به طور متوسط سالانه 500 سيب زميني متوسط مي خورند
به گزارش نشريه "نيچر ژنتيكس" انسان در مقايسه با ديگر پستانداران عالي داراي تعداد بسيار بيشتري از نسخه هاي يك ژن ضروري براي تجزيه مواد نشاسته اي پركالري است.

و به گمان نويسندگان اين مقاله از دانشگاه كاليفرنيا در سانتا كروز اين كالري هاي اضافه احتمالا براي تغذيه مغز بزرگتر انسان جنبه حياتي داشته است.

تا پيش از اين دانشمندان فكر مي كردند شايد خوردن گوشت علت اين وضع بوده است.

با اين حال دكتر ناتانيل دوميني و همكارانش استدلال مي كنند كه بعيد است چنين باشد.

وي مي گويد: "حتي وقتي به شكارچيان-گردآوران مدرن مي نگريد، گوشت كسر نسبتا كوچكي از غذاي آنها را تشكيل مي داده است."

"اين فرض كه دو تا چهار ميليون سال قبل، موجودي با مغزي كوچك كه به سختي روي دو پا راه مي رفته، مي توانست به شكلي موثر حتي از طريق مرده خواري گوشت به دست آورد، خيلي محتمل به نظر نمي رسد."

تيم محققان دريافت كه انسان حامل نسخه هاي اضافي از ژني به نام AMY1 است كه براي توليد يك آنزيم بزاقي (اميلس) جهت تجزيه نشاسته جنبه ضروري دارد.

به نفع بقا

اين تيم سپس گروه هايي از انسان ها با عادات تغذيه اي متفاوت را مطالعه كرد و دريافت كساني كه نشاسته زيادي در غذايشان هست داراي نسخه هاي بيشتري از ژن AMY1 در مقايسه با گروه هايي هستند كه رژيم غذايي آنها حاوي نشاسته كمتري است.

ظرفيت مغز انسان بيش از ساير پستانداران عالي است

براي مثال اعضاي قوم ياكوت از قطب شمال كه رژيم غذايي آنها به طور سنتي حاوي مقدار زيادي ماهي است، در مقايسه با ژاپني ها، كه در غذاي آنها نشاسته زيادي مثل برنج وجود دارد، داراي نسخه هاي كمتري از اين ژن بودند.

محققان معتقدند قديمي ترين اجداد ما انسان ها علاوه بر مصرف ميوه هاي رسيده كه پستانداران عالي مي خورند، شروع به جستجوي منابع تازه غذايي كردند.

اين منابع تازه همان نشاسته ها بودند كه به صورت ريشه گياه در دل زمين پرورش مي يافتند؛ يعني نمونه هاي وحشي گياهاني مانند هويج، سيب زميني و پياز.

دكتر دوميني گفت زماني كه انسان هاي اوليه در درست كردن آتش استاد شدند، پختن سبزيجات پر از نشاسته، خوردن آن را آسانتر مي كرد.

به گفته وي ما اين ريشه ها را مي پزيم، و سيب زميني سرخ كرده و پخته مي خوريم. وقتي غذا پخته است، مي توان در مجموع كمتر خورد چون هضم آن راحت تر است و در نتيجه انرژي بيشتري به بدن مي رساند.

و به اين ترتيب منابع غذايي فرعي به تدريج بخشي از رژيم اصلي غذايي شد.

دكتر دوميني گفت: "به اين ترتيب امكان رشد جمعيت فراهم آمد و اين جمعيت ها به سرزمين هاي تازه راه يافتند."

با اين حال جان دوپره، استاد فلسفه علمي در دانشگاه اكستر در بريتانيا، خواستار احتياط در تعبير اين يافته ها شد.

وي گفت نمي توان نتيجه گرفت كه ورود نشاسته به رژيم غذايي انسان عامل ظهور مغز بزرگتر در انسان بوده است.