مصاحبه ای با استاد هنرمند شوان پرور

[behnam5555]

مصاحبه ای با استاد هنرمند شوان پرور

مصاحبه کننده : آرنه لُففل ( Arne Löffel)

ترجمه از آلمانی : مولود خوانچه زرد – بوکان

فرانکفورت ( آلمان ) : آقای شوان پرور! ، شما در متن آوازهایتان بیشتر در خصوص زیباییهای سرزمین مادریتان؛ یعنی کُردستان و مردم رنج کشیده اش می گویید، با این وصف آیا شما، با توجه به این کار جهت بیدار نمودن کُردها به سرزمین و حقوقشان، خودتان را به عنوان مربی و آموزگاری برای کُردها نمی دانید؟
من فکر نمی کنم که توانایی آن را داشته باشم، ولی بهر حال کُردها به مربی ای نیاز دارند که آنها را آگاه کند. انسان واقعاً باید ابتدا جهت کسب یادگیری، بیشتر تلاش کند و در ارتباط با جهان هستی شناخت پیدا کند؛ بطوریکه به جهان پیرامون خود شناخت پیدا کرده و جهت انتقال نمودن آن به دیگران اقدام کند. من هرگز نخواهم گفت که همه چیز را یاد گرفته ام و می دانم.
ـــــ چه درسها و آموزه هایی برای انسان جهت شناخت و یادگیری مهم و اساسی می باشند؟
چیزهایی که برای من مهم است این است که شخص با پی بردن به شخصیت و موجودیت و ماهیت فرهنگی خود، قدر و ارزش آزادیش را که حقوق واقعی اش می باشد بداند، و به عنوان شخصیتی فرهنگی در جهت دستیابی به آن تلاش کند، که این آزادی برای اشخاصی که ارزش گرانبهای آن را می دانند همیشه مورد تجلیل قرار گرفته است. بنابراین انسان باید بیشتر آگاهی و شناخت پیدا کند بطوریکه آنرا گسترش داده و انتقال دهد.
ـــــ چه آموزه هایی را برای یادگیری ملت خود، ضروری و مهم می دانید؟
کُردها یک نوع هویت تاریخی دارند، اما هویت اجتماعیشان از دست رفته است، از طریق آوازها و ترانه هایم، این ایده را بیشتر مورد تأکید قرار داده و آنرا ترویج می کنم که کُردها ملت آزاد و مستقلی می باشند. من از طریق آواز و موسیقی؛ ارزش زبان، تاریخ و جامعه ی کُردها و مناطق زیبا و دلربا یشان ( کُردستان ) را به اثبات رسانده و حفظ خواهم کرد و نیز کُردها را به چنین واقعیاتشان تشویق خواهم کرد و آنها را جهت نگه داشتن چنین ارزشهایی که دارند برمی انگیزانم، بنابر چنین آموزه ها و توصیفاتی که در آوازها ی سیاسی ام در راه خدمت به ملتم و سرزمینم ( کُردستان ) ارائه می دهم، انگیزه ی اصلی کارهایم می باشد.
ـــــ درست است که در سال 1975 به خاطر توصیف زیباییهای وطن به زبان کُردی، مشکلات و ناراحتیهایی بسیاری پیش آمد که ....؟
بله ، واقعاً، کنسرتی در استانبول، متشکل از نمایندگان برجسته ی کُرد پارلمان ترکیه، تشکیل شد، در آنزمان آوازخوانی و تکلم به زبان کُردی قدغن بود، تمام خواننده های کُرد مجبور بودند که کارهای هنریشان را به زبان ترکی ارائه دهند. در این کنسرت، خواننده ی کُردی بود که بر روی صحنه آواز می خواند که از ترس پلیس نمی توانست به کُردی آواز بخواند یا حداقل به زبان ترکی در مورد کُردستان آواز بخواند. در همین موقع دوستانم مرا وادار کردند که آواز بخوانم و من هم درباره ی کُردستانی زیبا و دلنشین شروع به آواز خوانی نمودم: تو کجایی کُردستان من؟ باغها و مراتع سرسبز من کجایی؟ که تو را از ما گرفته اند و ... . بخاطر این مسأله بعضی از دوستان که کنسرت را تشکیل داده بودند بازداشت گردیده و به دو سال حبس محکوم شدند، اما برای من اتفاق خاصی نیفتاد.
ـــــ چطور به کارهایتان ادامه داده و آنرا گسترش دادید؟
ما به ایجاد و تولید کارهای موسیقی اقدام کرده ایم، اما نتوانسته ایم، شرکت یا مؤسسه یا مرکز بزرگ تولیدی کارهای فرهنگی و موسیقی ( اُرکستر بزرگ ) مهیا کنیم. بنابراین ما نوارهایی را ضبط و پخش نموده ایم. امروزه حتی در خاور میانه هم شخص نمی تواند از طریق موسیقی کُردی پولی بدست بیاورد. من در خارج از کشور زندگی می کنم و در حدود 30 سال است که در « آلمان » و « سوئد » در تبعید هستیم. در ترکیه، آوازها و موسیقی من به خاطر سیاسی بودنشان قدغن می باشد. هرکس بخواهد چنین نوارهایی را بدست بیاورد از ترس مجازات شدن، مجبور است که مخفیانه آن را تهیه کند و گرنه شدیداً مجازات می گردد.
ـــــ چگونگی امکان روی دادن چنین مجازاتهایی را بفرمایید، آیا بخاطر این آوازها چنین چیزی روی داده است؟
در کُردستان باشم به پدرهایی برخورد می کنم که به من می گویند که فرزندشان به خاطر دلبسته شدن به آوازها و موسیقی ام، گرفتار شده و بازداشت شده اند، برای من سخت است.