مقايسه 2 Ddr‌ و 3 Ddr كدام حافظه بهتر است؟

[دانه کولانه]

مقايسه 2 DDR‌ و 3 DDR كدام حافظه بهتر است؟

مقايسه2 DDR‌ و 3 DDR
كدام حافظه بهتر است؟

در مبارزه بين حافظه‌ها اين سوال مطرح است : ‌2 DDR‌ بهتر است يا ‌3 DDR‌؟امروزه كاربران در مورد انتخاب حافظه رم با انبوهي از ويژگي‌هاي گوناگون، مانند مشخصات سرعت و ظرفيت مواجه هستند. در اينجا مي‌خواهيم شما را در طراحي و جمع كردن رايانه جديدي كه مدت‌هاست آرزوي داشتن آن را در سر پرورانده‌ايد، ياري دهيم و قصد داريم سه پرسش را كه در ذهن اكثر كاربران در مورد حافظه‌هاي رم امروزي مطرح است، پاسخ دهيم. ‌


‌1– آيا ريزپردازنده‌هاي فنوم‌دو1، سوكت جديد ‌3AMD AM‌ ارزش صرف هزينه تهيه حافظه‌هاي ‌3DDR‌ را دارند؟
2– آيا بايد هزينه گزاف تهيه حافظه‌هاي رم سرعت بالا را پذيرفت، يا بايد به استفاده از همان رم‌هاي قديمي ارزان اكتفا كرد؟
3– و در آخر، چه مقدار حافظه رم كافي است؟
ما سه نوع از رم‌هاي موجود در بازار را، با مقادير مشابهي از ظرفيت حافظه در رايانه‌اي با ريزپردازنده جديد ‌7Core i‌ اينتل در كنار هم مورد آزمايش قرار داده‌ايم تا به جواب پرسش‌هاي فوق دست يابيم و شما در اينجا نتيجه كار را به شرح زير مي‌خوانيد.
يكي از مواردي كه براي ‌AMD‌ به‌صورت يك عادت درآمده، اين است كه عمدا در مورد به‌كارگيري فناوري‌هاي جديد حافظه در ساختار مادربوردهاي خود ديرتر از اينتل وارد عمل مي‌شود. ‌ AMD‌يك‌سال ‌و نيم پس از رقيب ديرينه‌اش اينتل، ناگهان تراشه جديد ‌3AM‌ كه از حافظه رم ‌3DDR‌ پشتيباني مي‌كند را وارد ميدان كرد. ‌براي پي بردن به انگيزه ‌AMD‌ از اين عملكرد، تصميم گرفتيم تا يك ريزپردانده 8/2‌گيگاهرتزي فنوم2 مدل ‌810 4X‌ را با هر دو نوع حافظه‌هاي ‌2 DDR‌ و ‌3 DDR‌ آزمايش كنيم. اما پيش از اين‌كه دست به‌كار شويم، لازم است تا نكته‌اي را براي شما شرح دهم كه چگونه اغلب ريزپردازنده‌هايي كه تنظيم‌كننده حافظه2‌ ‌در آنها به‌صورت درون‌ساخت و سرخود طراحي شده‌اند، روي آن نوع از حافظه رمي كه از آن پشتيباني مي‌كنند، قفل شده‌اند. در مورد اينتل، اين كمپاني تصميم گرفت كه ريزپردازنده‌هاي ‌7Corei‌ از حافظه‌هاي رم نوع ‌3 DDR‌ پشتيباني كنند، اما ‌AMD‌ كه با مطرح ساختن فناوري‌هاي جديد خود قبلا ميليون‌ها مادربورد سوكت ‌+2AM‌ را راهي بازار كرده بود، چنين امكاني را در اختيار نداشت. بنابراين يك ريزپردازنده فنوم2 با تنظيم‌كننده حافظه داخلي پشتيباني‌كننده از هر دو نوع حافظه‌هاي ‌2 DDR‌ و ‌3 DDR‌ ساخت و معرفي كرد. ‌ ‌
اگر ريزپردازنده ‌3AM‌ را به يك مادربورد سوكت ‌+2 AM‌ متصل كنيم، كنترل‌كننده حافظه ‌2 DDR‌ آن فعال شده و در صورت اتصال به يك مادربورد ‌3 AM‌، با حافظه رم‌ 3 DDR‌ كار خواهد كرد. از نظر تئوري مزيت حافظه‌هاي ‌3 DDR‌ بر انواع قبلي آنها يعني ‌2 DDR‌، عميق‌تر بودن كشش داده3‌ ‌در آنهاست. حافظه‌هاي رم ‌3 DDR‌ قادرند در هر چرخه ساعت 8 بيت داده در مقابل 4بيت حافظه‌هاي ‌2DDR‌ كشش داده ارائه دهند. حال بايد ببينيم در واقعيت، چه تفاوت‌هايي از خود نشان مي‌دهند.

آزمايش و نتيجه‌گيري اول

جهت انجام اين آزمايش، ابتدا ما ريزپردازنده 8/2 گيگاهرتز فنوم2 ‌810 4X‌ را به مادربوردي از سري ‌GX790+ DKA2AM‌ متصل كرديم. اول 4گيگابايت رم ‌2 DDR‌ با سرعت 1066مگاهرتز را در يك مجموعه سخت‌افزاري كنار هم آورديم و پس از آن يك‌بار هم اين ريزپردازنده فنوم2 را برداشته و در يك مجموعه سخت‌افزاري ديگر بر روي مادربورد ‌T Delux79A4M 3AM‌ و در كنار رم 4گيگابايت ‌1033/3 DDR‌ مگاهرتز د‌اراي وضعيت 2كاناله قرار داديم. به‌اضافه گرافيك ‌GTX 8800 GeForce‌ و فضاي ذخيره داده وضعيت جامد ‌M SSD‌ - ‌25X‌ و در بستر سيستم عامل ويندوز اكس‌پي 64بيتي ما همچنين آزمايش‌هاي مشابهي را نيز با رم 1600مگاهرتز به‌عمل آورديم و اساسا هيچ تفاوتي را مشاهده نكرديم. در آزمايش از پردازش محتواي رسانه‌اي4‌ ‌تا اجراي برنامه‌هاي نرم‌افزاري و بازي‌هاي رايانه‌اي، به‌نظر مي‌رسد ‌3 DDR‌ از نظر كارآيي هيچ اثر و مزيت خاصي را بر ‌2DDR‌ نشان نمي‌دهد.

آزمايش و نتيجه‌گيري دوم

جهت انجام اين آزمايش ريزپردازنده ‌7Core i‌ اينتل را برگزيديم. زيرا ‌7Core i‌ از خاصيت داشتن تنظيم‌كننده 3كاناله حافظه برخوردار است و با سرعت موشك گونه‌اش، مناسب‌ترين گزينه براي انجام آزمايشات پهناي باند حافظه5‌ ‌ما به‌نظر مي‌رسيد. ما يك مادربورد از سري ‌Eclipes SLI 58X‌ را با يك ريزپردازنده 2/3گيگاهرتز ‌7Core i‌، يك كارت گرافيك ‌280 Geforce GTX‌، يك فضاي ذخيره داده وضعيت جامد ‌-M SSD25X‌ و سيستم عامل ويندوز ويستاي 64بيتي را برگزيديم و رم را 6گيگابايت از نوع ‌1600/3 DDR‌ مگاهرتز و 6گيگابايت ‌1066/3 DDR‌ مگاهرتز گرفتيم، كه هر دو از رم‌هاي 3كاناله هستند. تراشه ‌7Core i‌ با رم ‌1066/3 DDR‌ پهناي باند 25گيگابايت بر ثانيه را در دسترس گذاشت و با رم ‌1600/3 DDR‌ دسترسي به پهناي باند 38گيگابايت بر ثانيه را ميسر ساخت. اين در حالي است كه پهناي باندي كه انواع رم 2كاناله ‌2 DDR‌ ارائه مي‌كنند بيش از 13گيگابايت از پهناي باند حافظه نيست. نتيجه آزمايشات با ‌7Core i‌ در يك ساختار مجموعه سخت افزاري رايانه‌اي مشابه اثبات نمود كه با به‌كار بردن رم تك كاناله درصدي از كارآيي كاسته شده و از دست مي‌رود، رم 2‌كاناله به‌مراتب بهتر عمل مي‌كند و رم 3كاناله، بهترين كارآيي را به شما ارائه مي‌دهد.

آزمايش و نتيجه‌گيري سوم

در اين مرحله از اين آزمايش از قطعات سخت‌افزاري مشابه مرحله2 استفاده مي‌شود و تنها انواع مختلف و مقادير متفاوتي از حافظه رم به‌كار برده شده است. در اولين ساختار مجموعه سخت‌افزاري از 2واحد 1گيگابايتي حافظه رم ‌3 DDR‌، در دومين ساختار از 3واحد 1گيگابايتي رم ‌3 DDR‌ سرانجام در سومين ساختار، 3 واحد 2گيگابايتي رم ‌3 DDR‌ به‌كار برديم. نتيجه كار تفاوت محسوسي را ميان مقادير رم 2 و 3گيگابايت مشخص نشان نداد و فقط با استفاده از 6گيگابايت حافظه رم بود كه با مشاهده افزايش قابل ملاحظه‌اي، سطح كارآيي قابل قبولي ارائه گرديد.

نتيجه‌گيري نهايي

كلام آخر اين‌كه اگر انتظار چندكارگي6‌ ‌را از رايانه خود نداشته باشيد، مقادير كم رم و حتي 2گيگابايت نوع 2كاناله نيز با ارائه كارآيي قابل قبولي از خود، كفايت مي‌كند. اما بايد در نظر داشته باشيد كه ويندوز ويستاي 64بيتي براي اجرا نياز به مقدار حداقل 3گيگابايت رم داشته و مقدار مناسب توصيه شده براي آن 6گيگابايت است. ‌ذكر اين نكته به اين دليل است كه ريزپردازنده‌هاي امروزي براي چندكارگي و ارائه كارهاي فوق‌العاده طراحي شده‌اند. اين ريزپردازنده‌ها با اين همه هسته‌هاي پردازشي كه دارند، اين انتظار را براي كاربران ايجاد نموده‌اند كه قادرند چندين برنامه نرم‌افزاري را همزمان بدون هيچ‌گونه افتي در كارايي‌هاي معمول سيستم به اجرا درآورند. با عدم برخورداري دستگاه از مقادير كافي حافظه رم، شما توانايي و ظرفيت چندكارگي رايانه خود را تنزل داده و هرگز قادر نخواهيد بود تا از حداكثر توانايي رايانه‌تان بهره‌برداري كنيد.
منابع
‌anandtech.com‌، ‌amd.com‌
‌newegg.com و intel.com‌
پي‌نوشت
Phenom II.1‌
Memory Controller.2‌
Fetch.3‌
Media Encoding.4‌
Memory bandwidth.5‌
Multi Tasking.6

جواد ودودزاده

[دانه کولانه]

حافظه ی پیشرفته ی DDR3 حافظه ی DDR3 حدود شش ماه پیش به بازار معرفی شد تا جایگزین تکنولوژی اشباع شده ی DDR2 شود. درحالی که انجمن مهندسی يكپارچه سازي قطعات الکترونیکی (JEDEC) سرعت حافظه های DDR3-800 تا DDR3-1600 را تعیین کرده است، توليد كنندگان حافظه های الکترونیکی تا 20% از بیشترین سرعت تعيين شده تجاوز نموده اند. با وجود اینکه حافظه های DDR3 با سرعت های 1066 و 1333 به دلیل گرانتر بودنشان نسبت به DDR3-800 هنوز ماهها طول می کشد تا عملاً وارد کار شوند، سازندگان بسیاری در این زمینه قطعات DDR3-1600 را پیشنهاد می کنند و بعضاً از تولید محصولات DDR3-2000 خبر می دهند. اخیراً با نگاهی به چند قطعه ی DDR3-1333، متوجه می شویم که زمان ظهور محصولات پیشرفته تر فرا رسیده است.
از زمانی که Overclocking (افزایش میزان پردازش CPUبيش از مقدار نامي آن) تبدیل به یک امر رایج شد، طرفداران و پیگیر کنندگان حافظه های کامپیوتر شاهد طی شدن جریانات جالبی بوده اند. بعد از آنکه Intel و AMD به منظور جلوگیری از عملکرد سریعتر از حد مجازCPU سرعت پردازشگرها را محدود کردند، تولید کنندگان مادربورد گزینه هایی را برای دور زدن این تنظیمات معرفی نمودند. افزایش سرعت Bus (گذرگاه داده ها) معادل است با افزایش دیگر متغیر های لازم برای تعیین سرعت clock پردازنده، از اینرو سد و مانع افزایش clock برای FSB (گذرگاه رابط CPU و RAM) بطور قابل ملاحظه ای کنار گذاشته می شود ولی در عوض برای BUS، پهنای باند بزرگتری را به همراه می آورد. علاوه بر این حافظه ی اصلی نیز به همان نسبت افزایش سرعت می یابد. که بستگی به سرعت عمل آن داشته و این سرعت عمل بطور مستقیم به BUS سیستم (یا درمورد پردازنده­های AMD به سرعت پردازنده) وابسته است. در حالی که حافظه ها پس از جریان oveclocking – که در ابتدا نسبتاً کند بود - مطرح شدند، محصولات امروزی با در نظر گرفتن برتری از لحاظ سرعت clock طراحی می شوند، که نه تنها حداکثر overclocking سیستم را ممکن می سازند، بلکه پهنای باند حافظه را نیز افزایش می دهند و در نتیجه به عملکرد کلی کمک می نماید.
به دلیل مکانیزم های کم مصرفی مانند تکنولوژی Cool`n`Quiet شرکت AMD و Speedstep ارتقا یافته ی شرکت Intel، همه ی پردازشگرهای جدید می توانند هم با multiplier پیش فرض خودشان و هم با مقادیر کمتر از آن کار کنند؛ ویژگیکم مصرف بودن، کاهش سرعت پردازشگر را می طلبد. این امر باعث افزایش multiplier برای FSB و همچنین کاهش آن برای پردازنده می گردد تا سرعت clock هسته را تا حد ایده آل محدود کند. از اینرو می بایست ترکیبی از یک گذرگاه سیستمی (system bus) پرسرعت را انتخاب نمود.
از طرف دیگر حافظه های پیشرفته تر با مسائل مربوط به هزینه مواجه می شوند که البته همه ی محصولات خوب با این مورد روبرو می شوند. معمولاً سرعت های بالاتر clock حافظه تنها با افزایش شدید ولتاژ دست یافتنی است، و این امر مستلزم دقت در انتخاب IC های تولید شده برای حافظه توسط شرکتهای Elpida، Hynix، Micron، Qimonda و Samsung می باشد. قطعات حافظه ای حاصل ممکن است چندین برابر گرانتر از DIMM های (حافظه های دوقلو) کنونی باشد. برخی از تامين كنندگان، چيپ هاي کامل حافظه را می خرند و خودشان برش داده، انتخاب و بسته بندی می کنند. و برخی دیگر حافظه های آماده یا حتی قطعات کامل حافظه را خریداری می کنند.
سینا صدقی