عکاسی دیجیتال

[رزیتا]

اکثر افراد فکر می‏کنند عکاسی دیجیتال بهترین راه عکسبرداری است، و تکنولوژی آن نیز همواره در حال بهتر شدن است. با یک دوربین دیجیتال می‏توانید عکسی را که لحظه‏ای قبل انداخته‏اید بلافاصله ببنید و در صورت لزوم آن را اصلاح کنید. می‏توانید آن را به کامپیوتر منتقل کرده و قسمتی از آن را جدا کنید، رنگ بندی آن را تغییر دهید، روشنایی آن را کم و زیاد کنید و دقیقاً به همان اندازه‏ای که مایل هستید چاپ کنید و یا آن را ایمیل کرده یا در آرشیو خود نگهدارید .مزیت دوربینهای دیجیتال در انعطاف پذیری و کم دردسر بودن آنهاست و مسلماً به اتاق تاریک و مواد شیمیایی و ... نیازی نیست . امروزه بسیاری از دوربینهای دیجیتال می‏توانند با بهترین دوربینهای ۳۵ میلیمتری از نظر کیفیت تصویری و ریز نمایی (Resolution)رقابت کنند. اولین دوربینهای دیجیتالی رزولوشن بسیار کمی داشتند و از نظر اپتیکی نامناسب بودند. به دلیل اینکه لنز دوربینهای اولیه پلاستیکی و سنسورهای آنها از نوع CMOS، که ارزانتر هستند بود. این سنسورها در دوربینهای امروزی با CCD جایگزین شده‏اند . با گذشت زمان، ریزنمایی بالاتر، در حد ۶۴۰*۴۸۰ پیكسل به بازار آمدند که برای ساختن تصاویر وب مناسب بوده ولی هنوز هم برای چاپ بسیار نامناسبند. بعد از آن دوربینهای مگاپیکسلی شدند. مگا به معنی میلیون است و منظور از آن دوربینهایی است که تصاویر آنها از بیش از یک میلیون پیکسل ایجاد شده‏اند .
هدف اصلی از ساخت دوربینهای دیجیتال : هدف اصلی سازندگان دوربینهای دیجیتال این بوده است که رزولوشن یا دقت دوربینهای دیجیتال را به دوربینهای فیلمی برسانند. رزولوشن بالاتر به عکاس اجازه می‏دهد تا عکس را در اندازه‏های بزرگتری چاپ کند یا بتواند قسمت‏هایی از عکسهای خود را جدا کرده، بزرگ و چاپ کند، بدون اینکه کیفیت آن کاهش یابد .
دسته بندی دوربینهای دیجیتال : به دو دسته تقسیم می‏شوند : دوربینهای تمام اتوماتیک و دوربینهای SLR. دوربینهای دیجیتال تمام اتوماتیک: ظاهری مانند ۳۵ میلیمتری تمام اتوماتیک دارند، دوربینهای SLR حرفه‏ای مانند نیکون D۱ لنزهای قابل تعویض، فلاش‏های قوی و کنترلهای دستی زیادی دارند .
مهمترین وجه تمایز دوربینهای دیجیتال :
۱- قابل تعویض بودن لنزها
۲- بدنه یا LCD قابل چرخش
۳- امکان ضبط فیلم
۴- کیفیت
۵- میزان زوم اپتیکال

سیستم اپتیکال (Optical System ) : قلب هر دوربینی ( چه دیجیتالی و چه فیلمی ) قسمت اپتیکی آن است. اکثر دوربینهای دیجیتال دو منظره یاب ( ویزور ) دارند، منظره یاب دیجیتال و اپتیکال . منظره یاب اپتیکال یک لنز پلاستیکی یا شیشه‏ای است که نمای سوژه را به صورت غیر الکترونیکی نشان می‏دهد و منظره ‏یاب دیجیتال، یک LCD است که تصویری از آنچه CCDها دریافت می‏کنند را به شما نشان می‏دهد .
تفاوت منظره یاب دیجیتالی و اپتیکال : بسیاری از دوربینهای دیجیتال، غیر SLR هستند و شما آنچه را که CCDها می‏بینند از طریق منظره‏یاب اپتیکال نمی‏بینید. منظره‏یاب اپتیکال آنها، از سیستم ارزان قیمتی پیروی می‏کند. در این سیستم یک لنز مجزا به موازات لنز اصلی دوربین و نزدیک آن وجود دارد، که برای کادربندی ساخته شده است . وقتی از فاصله‏های زیاد عکس می‏گیرید، نمایی که در لنز اصلی وجود دارد نسبت به چیزی که در لنز کوچک منظره‏یاب می‏بینید تفاوات چندانی ندارد، ولی هر چه فاصله کمتر شود، تفاوت تصویر آن دو نیز بیشتر می‏شود در این مشکل که مشکل توازی یا پارالکس نام دارد، هر چه فاصله سوژه از دوربین بیشتر باشد، نسبت اختلاف بین دو عکس کمتر می‏شود، و این همان خطای دیده منظره یاب است .یکی دیگر از مشکلات منظره‏یاب‏های اپتیکال موازی، این است که کادر آنها کوچکتر از نمایی است که عکسبرداری می‏شود. این مقدار Accuracy نامیده می‏شود که حدود ۸۰% است البته این مشکل در SLRها وجـود ندارد. LCD یا منظــره‏یاب دیجیتال بــرخلاف منظره‏یاب اپتیکـــال، دقیقـــاً آنـــــچه را كه عکسبرداری خواهد شد نشان می‏دهد و در نتیجه بیشتر قابل اتکاست. در عین حال، استفاده از LCD مصرف باتری شما را بسیار افزایش می‏دهد و می‏توانید در مواقع لزوم با خاموش کردن آن و استفاده از منظره‏یاب اپتیک، مدت بیشتری از باتری خود استفاده کنید. در ضمن، دیدن LCD ها در نور زیاد بسیار مشکل است. و این نیز می‏تواند دلیل دیگری باشد که گاهی از منظره‏یاب اپتیک استفاده کنید .
باتری‏ها : اکثر دوربینهای دیجیتال از چهار باتری قلمی AA استفاده می‏کنند و برخی دیگر از دوربینها نیز باتری‏های لیتیومی یا نیکل‏متال قابل شارژ دارند، برخی از دوربینها همراه با آداپتور برقی فروخته می‏شوند و برخی نیز آداپتورهایی دارند که می‏توان آنها را جداگانه خریداری کرد. از جمله استفاده‏های آداپتور در زمان انتقال دادن داده‏ها به کامپیوتر است.
حافظه : در مقابل دوربینهای معمولی که از فیلم استفاده می‏کنند، دوربینهای دیجیتال از حافظه ‏هایی مانند حافظه‏های كامپیوتر برای ذخیره عکس‏ها استفاده می‏کنند. بعضی دوربینها، مانند ماویکای سونی، از فلاپی دیسک یا سی‏دی به عنوان حافظه استفاده می‏کند. البته از چنین سیستم‏هایی در دوربینهای جدید استفاده نمی‏شود، چون باعث حجیم و سنگین‏شدن دوربین می‏شوند و از آن مهمتر بسیار کند و غیر قابل اطمینان هستند .
کنترل‏های دوربین : دوربین‏ها دو سیستم کنترلی مختلف دارند. یکی کلیدهایی که روی بدنه آنها قرار دارد و دیگری عملکرد‏هایی که در منوهای آنهاست. برای تسلط بر کنترل‏‏های دوربینتان باید راهنمای آن را بخوانید و لازم است بدانید که بدون تسلط بر آنها نمی‏توانید عکس‏های فوق‏العاده‏ای بیندازید .
امکانات فلاش دوربینهای دیجیتالی :
۱- کاهش قرمزی چشم : در این حالت فلاش از طریق چند پیش فلاش باعث می‏شود که مردمک چشم کوچک شود و در عکس قرمز بیفتد .
۲- فلاش تکمیل کننده : این نوع فلاش در مواقعی استفاده می‏شود که نور کافی وجود دارد و معمولاً نیازی به فلاش نیست و تنها برای از بین بردن سایه‏ها لازم است .
۳- فلاش Rear Curtain : در این حالت فلاش در پایان زمان نوردهی روشن می‏شود و این حالت زمانی کاربرد دارد که در شب عکاسی می‏کنید و مایل نیستید که مسیرهای نور ایجاد شده توسط سوژه‏های متحرک جلوتر از آنها قرار گیرند .
مکانیزم انتقال عکس‏ها و لوازمی که نیاز دارید :
۱- دوربین
۲- کامپیوتر مناسب
۳- باتری
۴- کارت حافظه
۵- نرم‏افزار ویرایش عکس
۶- پرینتر
برخی از دوربینها خروجی تلویزیون دارند و می‏توانند عکس‏ها و فیلم ها را از طریق تلویزیون، به صورت تکی یا نمایش پشت سر هم، نمایش دهند. اگر بخواهید می‏توانید آنها را برروی نوارهای ویدیویی نیز ضبط کنید و هیچگاه از کامپیوتر استفاده نکنید . برای اتصال به کامپیوتر، پورت USB یا IEEE۱۳۹۴ را توصیه می‏کنند. این پورت‏ها کارکرد بهتری دارند. در این حالت دوربین شما تصاویر را به کامپیوتر انتقال می‏دهد. سرعت انتقال عکس‏ها به کامپیوتر در این روشها به دوربین شما نیز بستگی دارد و تمام دوربینها سرعتی برابر ندارند.دوربینهای جدید بسیار سریع شده‏اند و از این نظر با دستگاه‏های کارت خوان رقابت می‏کنند .