مهدويت در انديشه ها

[رزیتا]

آيت الله العظمي محمد تقي بهجت قدس سره

- از مجموع اين قضايا، معلوم مي‌شود كه امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف متوجه و مراقب ما است و نمي‌توان گفت، از احوال ما مطلع نيست و ما هر كار و يا هر چه را خواستيم، مي‌توانيم آزادانه انجام دهيم.

- آيا نبايد توجه داشته باشيم كه ما رييسي داريم كه بر احوال ما ناظر است؟! واي بر حال ما اگر در كارهايمان او را ناظر نبينيم و يا او را در همه جا ناظر ندانيم! گناهان شخصي كه در خلوت انجام مي‌گيرد و ربطي به امور اجتماعي ندارد، استحقاق جهنّم را دارد، «الا بِتَوبةٍ مُناسبَةٍ لِلخال؛ مگر اين كه بعد از آن، توبه‌اي مناسب حال انجام گيرد» عواقب گناهان اجتماعي كه موجب تغييرات در جامعه و اختلال نظام و انحلال آن، و يا تحريم حلال وترك واجب و يا مصادرة اموال و هتك حرمت و قتل نفوس زكيّه و ريختن خون مسلمانان و حكم به ناحقّ و ... مي‌شود، چه گونه خواهد بود؟

- با وجود اعتقاد به داشتن رييسي كه «عين الله الناظره»[1] است، آيا مي‌توانيم از نظر الهي فرار كنيم و يا خود را پنهان كنيم؟ و هر كاري را كه خواستيم انجام دهيم!؟ چه پاسخي خواهيم داد؟! همه ادوات و ابزار را از خود او مي‌گيريم و به نفع دشمنان به كار مي‌گيريم، و آلت دست كفّار و اجانب مي‌شويم و به آنان كمك مي‌كنيم؟! چه قدر سخت است اگر براي ما اين امر ملكه نشود كه در هر كاري كه مي‌خواهيم اقدام كنيم و انجام دهيم، ابتدا، رضايت و عدم رضايت او را در نظر بگيريم و رضايت و خشنودي او را جلب كنيم! البته رضايت و سخط او در هر امري معلوم است و ظاهراً منتهي به واضحات مي‌شود و در غير واضحات و موارد مشكوك، بايد احتياط كنيم
پی نوشت:
1 - بحارالانوار، ج 26، ص 240، توحيد صدوق، ص 167، معاني الاخبار، ص 16. :

[رزیتا]

استاد محمد رضا حكيمي

و اين است مهـــدي...
اين است مهدي – عليه السلام – و اين است حتمييت او، تولد و بقاي او، تاثير او، ظهور او، و شورش و انقلاب او، اصلاح و تصفيه او، و تاسيس حكومت او... كه خواهد شد.
بعثت، فرود آمدن نور است در طبيعت. غدير، تداوم حكومت نور است در زمين. عاشورا، ذبح عظيم است براي نجات دادن حكومت نور. و مهدي، انفجار نور است در استغراق ظلمت. هر چه جهان ظلماني تر گردد، و تاريك تر شود، طلب روشنايي لازمتر و محسوستر خواهد شد. هنگامي كه آفاق را ظلمت فرا گيرد، نورشناسان نورطلب به پا مي خيزند، و به بيداري جامعه و آماده سازي ياران مهدي دست مي يازند، تا همه در جستجوي خاور انوار بر آيند، و تا به طلب «طلعت رشيده» و «غره حميده» بشتابند، و تا دست نياز به درگاه خداي بي نياز بردارند، و آن ذخيره الاهي، و منجي نهايي را بطلبند.
اين آرزويي است كه از قديم روزگاران، در آن باره، سخنها گفته اند، و پيامبران و حكيمان آن را وعده داده اند. و پيامبر اكرم، آنهمه در آن باره، با صراحت، نويد داده است... آري، انعكاس اين آرزو، در آفاق و اعصار پيچيده است، و بانگ دراي اين كاروان، در معبر بشريت، طنين افكنده است...
و روزي، امواج اين واقعه بزرگ، در جام خورشيد خواهد ريخت. و نسيمها از كران تا كران دشتها و آباديها بر فضاي چنان دولتي خواهد وزيد. و درختان در چنان روزگاري جوانه خواهد زد. و گلها در عصمت آن ايام خواهد شكفت. و جويبارها و نهرها و رودها، در آن ايام بركت خيز، جاري خواهد گشت...
... بانگ «اشهد ان لااله الا الله – و - اشهد ان محمداً رسول الله»، در سحرگاهان و نيمروزها و غروبها، از فراز ماذنه ها، و از درون آباديها، در همه جاي جهان، به گوش مردم آن روزگار خواهد رسيد. گلبانگ «حي علي الصلاة»، و «حي علي خيرالعمل»، در همه سوي، در پنج هنگام، طنين انداز خواهد گشت.
با شعار «ان الله بامر بالعدل والاحسان»، عدل و احسان، همه جا را خواهد گرفت، و «جامعه اعلون» پديد خواهد آمد. و مشعل جاويد، همچون خورشيد، بر فراز پهنه هاي زيست انساني، فروغ خواهد پاشيد.
حماسه جاويد مرزبانان تجسم خواهد يافت. و خون متبلور خورشيد، در راه «تفسير آفتاب»، به آباديها و زندگيها رنگ خواهد زد.
آنروز ديوار مساجد كوتاه خواهد گشت. عدل و مساوات همه گير خواهد شد. نابسامانيها از ميان خواهد رفت. ستمها و جهلها از جهان رخت خواهد بست. دلها منور، عقلها كامل، دانشها واقعي، و جانها سرشار خواهد شد. زندگيها پاك، و امتيازهاي پست مادي نابود خواهد گرديد.
آن روز، عصمت جاودان زنده خواهد شد، و عينيت ايمان قوام خواهد يافت.
آن روز، قطرات نور، از جام لحظه ها، در قالب وجود انسان خواهد ريخت. و انسان فطري، با تزكيه و تعليم، پرورش و آموزش، به سوي جاودانگيها راه خواهد يافت.
آن روز، فضاي زمان زايل، به نمونه اي از دهر ثابت بدل خواهد گشت ...
آن روز، همه جا و همه چيز نور خواهد بود و نور، و روشنايي خواهد بود و روشنايي، ذات همه چيز نوراني خواهد شد، و روح نور، در همه جا و همه چيز، حلول خواهد كرد...
و آن روز، همه جا و همه چيز، نور خواهد بود و نور، و روشنايي خواهد بود و روشنايي...
بار خدايا! توفيق همه را، براي ايجاد يك زندگي سعادتمند اخلاقي، و يك محيط نوراني انساني درخواست مي كنيم. و هم از درگاه تو مي خواهيم كه خروج قائم آل محمد«ص» را نزديك گرداني، و او را از نهان جهان در آوري، و دوران غيبت او را به پايان بري، تا بركهن ترين معبد توحيد تكيه زند، و بانگ دلرباي خويش را، به گوش توده هاي ستمديده و سرگردان بشري برساند، و به رسم ستم و ستمگري پايان دهد، و بناي عدل و داد، و دانايي و شايستگي را، پي نهد...
اللهم ارنا الطلعة الرشيدة،
والغرة الحميدة،
اللهم انا نرغب اليك،
في دولة كريمة،
تعز بها الاسلام،
و اهله...
منبع: كتاب خورشيد مغرب- ازصفحه 354 الي 356

[رزیتا]

شهيد سيد مرتضي آويني
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌1. خيلي شگفت آور است كه انسان در متن عظيم ترين تغييرات تاريخ جهان و در ميان سردمداران اين تحول زندگي كند و از غفلت هرگز در نيايد كه در كجا و در چه زماني زيست مي كند. اينجاست كه تو به ژرفناي اين روايت عجيب پي مي بري و در مي يابي كه چگونه معرفت امام زمان (عج) شرط خروج از جاهليت است. ببين كه عصر جاهليت ثاني چگونه در هم فرو مي ريزد و ببين كه چه كساني راه تاريخ را به سوي نور مي گشايند.
2. آماده شو برادر! جراحت كربلا هنوز تازه است و تا آن خونخواه مقتول كربلا نيايد، اين جراحت التيام نمي بخشد.
3. سرباز امام زمان(عج)، اهل ولايت و اطاعت است و سر به فرمان دارد و مي داند كه اگر از مرگ نترسد، ديگر شيطان و جنود او را تسلطي نيست و هيچ قدرتي نمي تواند او را از صراط حق باز دارد.
4. چه روزگار شگفتي! تاريخ آينده كره ارض بارور حوادثي بس شگفت است، حوادثي كه مجد و عظمت جهانگير اسلام را در پي خواهد داشت و اين همه را تنها كسي در مي يابد كه منتظر است و بوي يار را از فاصله اي نه چندان دور مي شنود و هر لحظه انتظار مي كشد تا صداي «انا المهدي» از جانب قبله بلند شود و او را به سوي خويش فرا خواند. راهيان كربلا را بنگر كه چگونه به مقتضاي انتظار عمل كرده اند.
منبع: گنجينه آسماني

[رزیتا]

آيت الله شهيد مرتضي مطهري

انتظار ويرانگر
برداشت قشري از مردم از مهدويت و قيام و انقلاب مهدي موعود اينست كه صرفاً ماهيت انفجاري دارد، فقط و فقط از گسترش و اشاعه و رواج ظلمها و تبعيضها و اختناقها و حق كشيها و تباهيها ناشي مي شود، نوعي سامان يافتن است كه معلول پريشان شدن است.
آن گاه كه صلاح به نقطه صفر برسد، حق و حقيقت هيچ طرفداري نداشته باشد، باطل، يكه تازميدان گردد، جز نيروي باطل نيروئي حكومت نكند، فرد صالحي در جهان يافت نشود، اين انفجار رخ مي دهد و دست غيب براي نجات حقيقت – نه اهل حقيقت زيرا حقيقت طرفداري ندارد- از آستين بيرون مي آيد عليهذا هر اصلاحي محكوم است، زيرا هر اصلاح يك نقطه روشن است. تا در صحنه اجتماع نقطه روشني هست دست غيب ظاهر نمي شود؛ برعكس، هر گناه و هر فساد و هر ظلم و هر تبعيض و هر حق كشي، هر پليدي يي به حكم اين كه مقدمه صلاح كلي است و انفجار را قريب الوقوع مي كند روا ست زيرا «الغايات تبررالمبادي» هدف ها وسيله هاي نامشروع را مشروع مي كنند. پس بهترين كمك به تسريع در ظهور و بهترين شكل انتظار، ترويج و اشاعه فساد است.
اين جا است كه گناه هم فال است و هم تماشا، هم لذت و كامجوئي است و هم كمك به انقلاب مقدس نهائي. اين جا است كه اين شعر مصداق واقعي خود را مي يابد:
در دل دوست به هر حيله رهي بايد كرد - طاعت از دست نيايد گنهي بايد كرد
اين گروه طبعاً به مصلحان و مجاهدان و آمران به معروف و ناهيان از منكر با نوعي بغض و عدوات مي نگرند، زيرا آنان را از تاخير اندازان ظهور و قيام مهدي موعود عجل الله تعالي فرجه مي شمارند. بر عكس، اگر خود هم اهل گناه نباشند در عمق ضمير و انديشه با نوعي رضايت به گناهكاران و عاملان فساد مي نگرند زيرا اينان مقدمات ظهور را فراهم مي نمايند.
شبه ديالكتيكي
اين نوع از برداشت از آن جهت كه با اصلاحات مخالف است و فسادها و تباهي ها را به عنوان مقدمه يك انفجار مقدس، موجه و مطلوب مي شمارد بايد«شبه ديالكتيكي» خوانده شود. با اين تفاوت كه در تفكر ديالكتيكي، با اصلاحات از آن جهت مخالفت مي شود و تشديد نابساماني ها از آن جهت اجازه داده مي شود كه شكاف وسيع تر شود و مبارزه پيگيرتر و داغ تر گردد، ولي اين تفكر عاميانه فاقد اين مزيت است، فقط به فساد و تباهي فتوا مي دهد كه خودبخود منجر به نتيجه مطلوب بشود.
اين نوع برداشت از ظهور و قيام مهدي موعود و اين نوع انتظار فرج كه منجر به نوعي تعطيل در حدود و مقررات اسلامي مي شود و نوعي «اباحيگري» بايد شمرده شود به هيچ وجه با موازين اسلامي و قرآني وفق نمي دهد.
انتظارسازنده:
آن عده از آيات قرآن كريم – كه همچنانكه گفتيم ريشه اين انديشه است و در روايات اسلامي بدان ها استناد شده است- در جهت عكس برداشت بالا است. از اين آيات استفاده مي شود كه ظهور مهدي موعود حلقه اي است از حلقات مبارزه اهل حق و اهل باطل كه به پيروزي نهائي اهل حق منتهي ميشود، سهيم بودن يك فرد در اين سعادت موقوف به اينست كه آن فرد عملا در گروه اهل حق باشد. آياتي كه بدانها در روايات استناد شده است نشان مي دهد كه مهدي موعود(عج) مظهر نويدي است كه به اهل ايمان و عمل صالح داده شده است، مظهر پيروزي نهائي اهل ايمان است:
«وء رالله الذين آمنوا و عملوالصالحات ليستخلفنهم في الارض و ليمكنن لهم دينهم الذي ارتضي لهم و ليبد لنهم من بعد خوفهم امنا يعبدونني لا يشركون بي شيئا...»
خداوند به مومنان و شايسته كاران وعده داده است كه آنان را جانشينان زمين قرار دهد، ديني كه براي آنها آنرا پسنديده است مستقر سازد، دوران خوف آنانرا تبديل به دوران امنيت نمايد (دشمنان آنانرا نابود سازد) بدون ترس و واهمه خداي خويش را بپرستند و اطاعت غير خدا را گردن ننهند و چيزي را در عبادت يا طاعت شريك حق نسازند.
ظهور مهدي موعود منتي است بر مستضعفان و خوار شمردگان، و وسيله اي است براي پيشوا و مقتدا شدن آنان، و مقدمه اي است براي وراثت آنها خلافت الهي را در روي زمين«و نريد ان نمن علي الذين استضعفوا في الارض و نجعلهم ائمة و نجعلهم الوارثين.»
ظهور مهدي موعود، تحقق بخش وعده اي است كه خداوند متعال از قديمترين زمانها در كتب آسماني به صالحان و متقيان داده است كه زمين از آن آنان است و پايان، تنها به متقيان تعلق دارد: «ولقد كتبنا في الزبور من بعد الذكران الارض يرثها عبادي الصالحون» - «ان الارض لله يورثها من يشاء من عباده والعاقبة للمتقين».




حديث معروف كه مي فرمايد: «يملاء الله به الارض قسطاً و عدلاً بعد ما ملئت ظلماً و جوراً» نيز شاهد مدعاي ما است نه بر مدعاي آن گروه، در اين حديث نيز تكيه بر روي ظلم شده است و سخن از گروه ظالم است كه مستلزم وجود گروه مظلوم است و مي رساند كه قيام مهدي براي حمايت مظلوماني است كه استحقاق حمايت دارند- بديهي است كه اگر گفته شده بود يملاء الله به الارض ايمانا و توحيدا و صلاحا بعد ما ملئت كفرا و شركا و فسادا مستلزم اين نبود كه لزوما گروهي مستحق حمايت وجود داشته باشد. در آن صورت استنباط مي شد كه قيام مهدي موعود براي نجات حق از دست رفته و به صفر رسيده است نه براي گروه اهل حق- ولو به صورت يك اقليت.
شيخ صدوق روايتي از امام صادق عليه السلام نقل مي كند مبني براينكه اين امر تحقق نمي پذيرد مگر اينكه هر يك از شقي و سعيد به نهايت كار خود برسد.
پس سخن در اينست كه گروه سعداء و گروه اشقياء هر كدام به نهايت كارخود برسند، سخن در اين نيست كه سعيدي در كار نباشد و فقط اشقياء به منتهي درجه شقاوت برسند.
در روايات اسلامي سخن از گروهي زبده است، كه به محض ظهور امام به آن حضرت ملحق مي شوند. بديهي است كه اين گروه ابتدا به ساكن خلق نمي شوند و بقول معروف از پاي بوته هيزم سبز نمي شوند. معلوم مي شود در عين اشاعه و رواج ظلم و فساد، زمينه هايي عالي وجود دارد كه چنين گروه زبده را پرورش مي دهد. اين خود مي رساند كه نه تنها حق و حقيقت به صفر نرسيده است، بلكه فرضاً اگر اهل حق از نظر كميت قابل توجه نباشند از نظر كيفيت ارزنده ترين اهل ايمانند و در رديف ياران سيد الشهداء.
از نظر روايات اسلامي در مقدمه قيام و ظهور امام يك سلسله قيامهاي ديگر از طرف اهل حق صورت مي گيرد، آنچه به نام قيام يماني قبل از ظهور بيان شده است نمونه اي از اين سلسله قيامها است. اين جريانها نيز ابتدا به ساكن و بدون زمينه قبلي رخ نمي دهد.
در برخي روايات اسلامي سخن از دولتي است از اهل حق كه تا قيام مهدي عجل الله تعالي فرجه ادامه پيدا مي كند و چنانكه مي دانيم بعضي از «علماي شيعه» كه به برخي از «دولتهاي شيعي» معاصر خود حسن ظن داشته اند، احتمال داده اند كه دولت حقي كه تا قيام مهدي موعود ادامه خواهد يافت همان سلسله دولتي باشد. اين احتمال هر چند ناشي از ضعف اطلاعات اجتماعي و عدم بينش صحيح آنان نسبت به اوضاع سياسي زمان خود بوده اما حكايتگر اينست كه استباط اين شخصيتها از مجموع آيات و اخبار و احاديث مهدي، اين نبوده كه جناح حق و عدل و ايمان بايد يكسره در هم بشكند و نابود شود و اثري از صالحان و متقيان باقي نماند تا دولت مهدي ظاهرشود، بلكه آنرا به صورت پيروزي جناح صلاح و عدل و تقوا بر جناح فساد و ظلم و بي بند و باري تلقي مي كرده اند.
از مجموع آيات و روايات استنباط مي شود كه قيام مهدي موعود(عج) آخرين حلقه از مجموع حلقات مبارزات حق و باطل است كه از آغاز جهان بر پا بوده است.
«مهدي موعود تحقق بخش ايده آل همه انبياء و اولياء و مردان مبارز راه حق است».
منبع: كتاب قيام و انقلاب مهدي (عج) از ديدگاه فلسفه تاريخ – از صفحه 61ا الي 68

[رزیتا]

آيت الله امام سيد موسي صدر
امام دوازدهم ، همانگونه كه مي دانيد امام منتظر است. ما در انتظار ظهور آن حضرت هستيم تا جهان را پس از آنكه ظلم و جور فرا گرفت، آكنده از عدل و قسط كند. انديشه ظهور مهدي (عج) به شيعيان اختصاص ندارد. اين عقيده در كتب حديثي همه مذاهب اسلامي يافت مي شود، صدها و هزارها روايت دلالت دارند و ثابت مي كنند كه پيامبر اكرم فرمودند: «اگرحتي يك روز ازجهان باقي مانده باشد، خداوند آن روز را آنقدر طولاني مي كند تا مردي از اهل بيت من كه نام او نام من و كنيه او كنيه من است ظهور كند و زمين پر از ظلم و بيداد را ازعدل و قسط پر نمايد.» اين حديث در همه مذاهب اسلامي يك حديث متواتر است. پس اين انديشه به يك مذهب خاص در اسلام اختصاص ندارد، اين نظريه يك نظريه فراگير و عمومي است، انتظار منجي، انتظار روح حق و انتظار يك حادثه عظيم در همه مذاهب و اديان وجود دارد و همه دينمداران به اين نظريه اعتقاد دارند.
... آينده بهتر و آرماني همان چيزي است كه از دوره افلاطون يك رويا بوده است و آن را مدينه فاضله مي گفتند. اين آينده و اين جامعه آرماني كه همه توان ها و همه فرزندان بشر در ساختن آن مشاركت دارند، آرزوي همه انسانها است. عقيده شيعه به امام مهدي (عج) در حقيقت انتظار برانگيزاننده و بشارت دهنده به اين آينده است. آينده اي كه آرزوي همه و آينده همه است.
منبع: سايت امام صدر

[رزیتا]

شهيد آيت الله سيد محمد حسيني بهشتي

مهدويت در انديشه ها - مهدويت در انديشه ها

اميدوارم رهرواني در خور امامت امام زمان(عج)، اين سلاله پاك از دودمان پيغمبر و آن الگوي اسلام باشيم. او كه نائب الامامهاي هر زمان با معيار مكارم، فضايل و ارزشهاي عاليه او سنجيده مي شوند تا بتوانند نايب او باشند، و چه خوش زمان كه ما مي توانيم به نيت آن مكرمتها كه درآن امام نهان جستجو مي كنيم و آرزو داريم با درصدي بالا برنايب آشكارش متجلي ببينيم.
منبع: روزنامه رسالت – ش5039 - 5/4/82- ص 5