بیشه خالی

[amir ahmadi]

بعد از انکه عبدالله خان ازبک خراسان را مورد تاخت و تاز قرار داد روزی در سیستان عبورش بر قبر رستم افتاد از روی شماتت این بیت را خواند/سر از خاک بردار و ایران ببین /به کام دلیران توران ببین/بعد از ان رو کرد به یکی از وزیرانش و گفت :نمی دانم اگر رستم قادر به حرف زدن بود چه پاسخی می داد ؟وزیر او که یک ایرانی تبار بود گفت:اگر خشمگین نمی شوی خواهم گفت .گفت:در امانی بگو. وزیر گفت:اگر رستم قادر به حرف زدن بود می گفت:چو بیشه تهی ماند از نره شیر/شغالان در ایند ان جا دلیر.

[amir ahmadi]

در روضه خلد امده است :شخصی خانه اش را فروخت.خریدار گنجی در ان یافت .پیش فروشنده اورد و به او گفت:گنج از ان توست زیرا من خانه ای بیش نخریده ام .فروشنده نپذیرفت و گفت :من خانه را و انچه در ان است به تو فروخته ام . دعوی نزد قاضی بردند . حکم کرد دختر یکی با پسر یکی عقد بستند و گنج به این دو تسلیم کردند

[amir ahmadi]

در نجف اشرف حضرت امام قبا از این که جلسه درس شروع بشه و ایشان وارد اتاق شوند با درنگی کوتاه نگاهی به اطراف محل درس انداختند .یک روز امام در میان کفشها متوجه کفشی سدند که فقط نیمی از ان سالم بود و ان کفش به هیچ وجه قابل استفاده نبود . امام از این موضوع ناراحت شدند و بعد از اتمام درس به یکی ازاقایان فرمودند :فردا صبح مری و در میان کفشها ان کفش را پیدا می کنی و بعد ای جا می ایستی تا صاحبش را ببینی . بعد از این که او را شناختی منزلش را پیدا کن و نشانی اش را به من بگو .ان شخص می گوید فردای ان روز منزل ان شخص را پیدا کردم او یک طلبه یزدی بود موضوع را به عرض امام رساندم و ایشان ترتیبی دادند که مشکل رفع شد

[amir ahmadi]

اواخر ماه مبارک رمضان بود که چند نفر از صاحب منصبان عراقی خدمت امام رسیدند و گفتند:ما در برابر دولت ایران تعهداتی داریم و نمی توانیم بر اساس ان تعهدات به شما اجازه فعالیت سیاسی بدهیم .امام فرمودند:اگر شما در برابر دولت ایران تعهد دارید من هم در برابر ملت ایران تعهداتی دارم و نمی توانم دست از فعالیت سیاسی بردارم . اگر ممانعت کنید و نگذارید در این جا کارم انجام دهم از عراق خواهم رفت .خیال نکنید من به نجف و کربلا چسبیده ام خیر. خمینی هر جا برود انجا کربلا و نجف است

[amir ahmadi]

حضرت علی ع برای خود دیناری از بیت المال بر نمی داشت و حتی گاهی مجبور می شد که وسایل رزمی اش را بفروشد .همه لباسش یک پیراهن بود که به هنگام شستشو پیراهن دیگری نداشت .یک روز مشغول فروختن شمشیرش بود فرمود:سوگند به خدایی که دانه را شکافت و به موجودات حیاط بخشید با این شمشیر غم های بسیاری را از سیمای پیامبر خدا زدودم و اگر بهای جامه ای داشتم ان را نمی فروختم

[amir ahmadi]

یکی از دوستان شهید رجایی نقل می کرد :شام را در همدان خوردیم . صاحب چلو کبابی پنج تا بیشتر غذا نداشت و ما هشت نفر بودیم با هم کنار امدیم .تلوزیون برنامه مصاحبه با یکی از مسئولان اموزش و پرورش را پخش می کرد .یکی از مشتریان جلو امد و با اشاره به شهید رجایی که در جمع ما بود زیر گوشم گفت:این اقا وزیر اموزش و پرورش نیست ؟گفتم بله . پرسید :این وقت شب این جا چه می کند ؟گفتم از سنندج برگشته به تهران می رود .گفت: از سنندج؟مگر جاده امن است ؟گفتم مگر قراره امن نباشه ؟گفت: اخر حرفهایی می زنند . گفتم:بی خود می گویند .وزیر اموزش و پرورش در میان مردم سنندج مثل افراد عادی رفت و امد می کرد .کردها برادران ما هستند گوش به حرفهای ضد انقلاب ندهید .مردی که همراهش بود گفت:دنیا را ببین قدیم وزرا با قراول و بساول شب ها جرات سفر کردن نداشتند . حالا ما به وزیر مملکت می گوییم اگر راه امن هست ما هم برویم