اخبار زيست شناسي

[SonBol]

پژوهشگران امریکایی ساختارهای مومانندی در اندازه نانو ساخته اند که می توانند به روشن شدن چگونگی کار همتاهای زیستی شان (مژک های درون بدن) کمک کنند. مژک ها پیوست های سلولی هستند که در بدن انسان کارهای بسیار متفاوتی انجام می دهند. آنهایی که درون گوش هستند، صدا را به دام می اندازند و آنهایی که درون کلیه ها هستند به صورت حسگر کار می کنند. مژک های درون شش ها (تصویر سمت راست) به مانند پاروهای قایق پس و پیش می زنند و موسلامح و مواد آسیب رسانی را که همراه هوا آمده اند، از دستگاه تنفس بیرون می فرستند. آنها از این راه نقش بنیادی در جلوگیری از بیماری های دستگاه تنفس بازی می کنند. اما ساز و کار این فرآیند به خوبی روشن نیست. از این رو، «ریچارد سوپرفاین» و همکارانش در دانشگاه کارولینای شمالی در ایالات متحده امریکا، مژک هایی مصنوعی ساخته اند تا به کمک آنها دریابند همتاهای زیستی آنها چگونه در شش ها کار می کنند. آنها امیدوارند این کار به پژوهشگران دیگر کمک کند درمان های بهتری برای بیماری ها دستگاه تنفس، مانند سیستیک فیبروسیس، پیدا کنند. ● دستکاری با آهن ربا گروه «سوپرفاین» دسته ای نانومیله از بسپارهای انعصاف پذیر را به اندازه مژک های زیستی (نزدیک ۱۰ میکرون درازا و ۲/. میکرون پهنا) با ویژگی های فیزیکی همانند فراهم کردند. نانومیله ها را با ریختن پلی دی متیل سیلوکسان (دارای نانوذره های اکسید آهن) در قالب درست کردند و سپس خود قالب را با فرآیند شیمیایی کنار گذاشتند و صدها نانومیله به دست آورند. چون نانومیله ها ذره های اکسید آهن دارند آنها را می توان با آهن ربا دستکاری کرد. یک آهن ربای الکتریکی زیر دسته ها گذاشته شده بود تا آنها را خم کند و حرکت دهد و میکروسکوپی از بالا آن حرکت ها را نشان می داد. پژوهشگران شبیه سازی های رایانه ای را به کار بردند تا دریابند چگونه نانومیله ها را به گونه ای با آهن ربا برانگیزانند که به مانند مژک های شش ها حرکت کنند. آنها هنگامی که به یک سو حرکت می کردند راست می شدند و هنگامی که به سوی دیگر می رفتند، خم می شدند. ● دینامیک سیال ها «سوپرفاین» گفت؛ «آنچه ما به عنوان بزرگترین دستاورد خود می دانیم افزایش درک ما از زیست شناسی است. هنوز به روشنی نمی دانیم که هر مژک چگونه کار می کند و چگونه مجموعه آنها سیالی را جابه جا می کنند.» گام دیگر، آزمودن مژک های ساختگی با مایع های چسبناک (ویسکوز) است که رفتار موسلامح درون شش ها را تقلید می کنند. «سوپرفاین» می گوید؛ «این یک مساله دینامیک سیال جدید است.» به نظر او این پژوهش ممکن است به توضیح اینکه مژک ها در جاهای دیگری از بدن، مانند درون مغز و در جنین در حال شکل گیری، چگونه کار می کنند، نیز کمک کند. «چانگ لیو» از دانشگاه ایلینویز ساختارهای مومانند مشابهی درست کرده است، اما نه برای بررسی چگونگی حرکت آنها بلکه برای بررسی ویژگی حسگری مژک ها. این کار او را شگفت زده کرده است. با وجود این، به نظر او راه درازی در پیش است تا مژک های ساختگی بتوانند به درستی کار مژک های واقعی را تقلید کنند. او در این خصوص گفت؛ «این کار بسیار شگفت انگیز و زیباست، اما زمان درازی می خواهد تا یک ابزار بسیار کارآمد شود.» گزارش این پژوهش در مجله Nano Letters آمده است. NewScientist.com,۱۳Apr.۲۰۰۷ ویل نایت مترجم : حسن سالاریروزنامه شرق

[SonBol]

دكتر مینا بیسل، بیولوژیست ایرانی آزمایشگاه ملی لاورنس بركلی از بین ۳۰ دانشمند برجسته كه از سراسر جهان موفق به كسب جایزه «پزكولر» ۲۰۰۷ شد.
منابع خبری ایتالیا، جایزه «پزكولر ۲۰۰۷» را به مثابه جایزه نوبل در رشته غددشناسی عنوان و خاطرنشان كرده‌اند كه بیسل با كسب این جایزه به عنوان برترین زیست شناس سلولی در جهان معرفی شده است.
این جایزه در رشته غددشناسی از ۲۱ سال قبل از سوی موسسه «پزكولر» و جایزه بین المللی تحقیقات در زمینه سرطان به دانشمندان در علوم مرتبط با مقابله با سرطان اعطاء می‌شود.
دكتر بیسل در تحقیقات خود در رشته غدد شناسی موفق به كشفیات تازه‌ای در زمینه رفتار ماتریكس فراسلولی در پاسخهای سلولی شده است.
مینا بیسل در تهران متولد شده اما در جوانی با كسب بورسیه به ایالات متحده رفته و پس از تحصیل در رشته‌های شیمی، بیوشیمی و باكتری‌شناسی، در سال ۱۹۶۹ در مقطع دكتری رشته میكروبیولوژی و ژنتیك مولكولی دانشكده پزشكی دانشگاه هاروارد فارغ‌التحصیل شده است.
وی این جایزه را برای نتایج مطالعاتش در زمینه توانایی زیرمحیطهای تغییرات سلولی، تبدیل شدن آنها به تومورها و امكان استفاده از یك سلول سرطانی برای رفتارهای عادی سلول‌ها كسب كرده است.
این دانشمند زن ایرانی كه مدتی ریاست انجمن بیولوژی سلولی آمریكا را برعهده داشته، در طول سال‌ها تحصیل و فعالیت علمی خود جوایز متعددی از جمله اولین جایزه Joseph Sadusk برای تحقیقات سرطان پستان(۱۹۸۵)، Guggenheim Fellow(۱۹۹۲ -۱۹۹۳ - پاریس)، ASCB Women in Cell Biology Career Recognition Award، E.O. Lawrence Award، (Innovator Award in Breast Cancer (۲۰۰۲، Komen Foundation Brinker Award و ... شده است.

خبرگزارى ايسنا

[SonBol]

بسیاری از پزشکان برای تشخیص بیماری‌ یا عارضه‌های معین یا کمک به بررسی سلامتی کلی بیمار آزمایش خون تجویز می‌کنند.
آزمایش‌ خون در آزمایشگاه‌های امروزی عملی کاملا بی‌خطر است.
شما در معرض ابتلا به هیچ بیماری از جمله ایدز یا هپاتیت یا عفونت در محل کشیدن خون نیستید.
افرادی که خون شما را می‌کشند، همیشه باید دستکش‌های یک بار مصرف بپوشند و از سوزن‌های یک بار مصرف استفاده کنند.
● عوارضی جانبی جزئی از کشیدن خون ممکن است به وجود آید از جمله:
▪ کبودشدن یا تورم جزئی در محل تزریق.
▪ این علائم را می‌توان با گذاشتن کیسه یخ تسکین داد.
▪ سیاهی‌رفتن چشم‌ها یا سرگیجه ناشی از دیدن اینکه کسی دارد خون شما را می‌کشد.
▪ افرادی که داروهای رقیق‌کننده خون مانند وارفارین مصرف می کنند، ممکن است به پانسمان فشاری نیاز داشته باشند.

یادداشت: همشهری آنلاین

[SonBol]

وبا یک بیماری حاد اسهالی است كه به علت عفونت روده‌ها با باکتری به نام «ویبویو كلرا» به وجود می‌آید.
آلودگی با این میكروب در نتیجه نوشیدن آب‌های آلوده یا خوردن غذاهای خام یا نیمهخام مثل سبزیجات یا ماهی به وجود می آید.
علائم بیماری شامل اسهال، دل پیچه، تهوع، استفراغ و كم آبی بدن است. گرچه ممكن است علائم بیماری خفیف باشد اما ۵ درصد افراد مبتلا دچار بیماری شدید می‌شوند كه با اسهال آبكی شدید، استفراغ و گرفتگی عضلات ساق پا همراه است. این افراد به علت از دست رفتن سریع مایعات بدنی دچار كم آبی شدید و شوك می شوند. در صورت عدم درمان مرگ در طول چند ساعت رخ می دهد.
● همه گیری های وبا
در موارد همه‌گیری ها منبع آلودگی معمولاً مدفوع اشخاص مبتلا به این بیماری است. این بیماری به سرعت در مناطقی كه دفع بهداشتی فاضلاب و آب سالم در اختیار ساكنان وجود ندارد، گسترش می یابد. بیماری مستقیماً از فردی به فرد دیگر منتقل نمی‌شود، بنابراین تماس اتفاقی با شخص آلوده باعث بیماری نخواهد شد.
● شبه وبا چیست؟
در این حالت اسهال آبكی به وجود می آید اما عامل بیماری میكروب دیگری به نام كامپیلوباكتر ژژونی است. خیلی از موارد اسهال آبكی كه به صورت پراكنده رخ می دهد در واقع شبه وبا هستند و نه وبا.
● چگونه از وبا پیشگیری كنیم؟
گرچه وبا می‌تواند مرگبار باشد، پیشگیری از آن بسیار آسان است. در صورت وجود تسهیلات بهداشتی و آب لوله‌كشی سالم اصولاً وبا تهدید عمده‌ای محسوب نمی‌شود. برای همین است كه در بسیاری از كشور های پیشرفته سال‌ها است كه دیگر خبری از همه‌گیری وبا نیست.
در مواردی كه در منطقه ای وبا همه گیر شده باشد باید این نكات را رعایت كرد:
آب مصرفی باید با جوشاندن، صاف كردن و كلر زدن ضدعفونی شود.
▪ فضولات افراد مبتلا به وبا باید به طریق مناسب دفع شده به طوری كه باعث آلودگی محیط نشود.
▪ فاضلاب ها قبل از وارد شدن به نهر ها و رود خانه ها باید تصفیه شوند.
▪ آگاهی لازم در مورد شیوع وبا در اطراف منابع آلوده آب داده شود.
● درمان
درمان وبا به وسیله آنتی بیوتیك و جایگزینی خوراكی آب و املاح از دست‌ رفته به علت اسهال است. البته در صورتی كه فشار خون خیلی افت كرده باشد و یا بیمار به علت استفراغ شدید نتواند چیزی بنوشد، جایگزینی از طریق سرم‌های داخل وریدی انجام می‌شود.
واكسن ضدوبا موجود است، اما از آنجا كه میكروب عامل بیماری مرتباً جهش می‌یابد و مقاوم می‌شود باید مرتباً واكسن‌های جدید آن تهیه شود.
معمولاً این واكسن تنها در موارد مسافرت از كشورهای عاری از بیمار به كشورهایی مانند هند كه بیماری در آنها به صورت بومی وجود دارد، تزریق می‌شود و تاثیر آن هم چند ماه بیشتر نخواهد بود.

همشهری آنلاین

[SonBol]

اسید ریبونوکلئوتیک که تا به امروز به عنوان زباله DNA یا یک پیام رسان جزء شناخته می شد اکنون اهمیت عملکردی خود را با فعال یا غیرفعال کردن ژنهای مجزا بازیافته است. این اهمیت در مقاله ای با عنوان "انفجار بزرگ بیولوژی" مورد بررسی قرار گرفته است.
هنگامی که خداوند انسان را خلق کرد، دوران طلایی زندگی انسان ذی شعور آغاز شد. میکل آنژ نقاش بزرگ ایتالیایی که در سال ۱۵۶۴ درگذشت، این خلقت استثنایی را در نقاشی سقف کلیسای سیستین به خوبی نشان داد. این تصاویر در ۴ اکتبر ۱۹۹۹ در هفته نامه اقتصادی Business Week با هدف به تصویر کشیدن اقتصاد نو در ابتدای هزاره سوم و تولد عصر جدید منتشر شد. مقاله ای که میزبان تصاویر سقف کلیسای سیستین و چگونگی خلقت انسان ذی شعور بود، "عصر اینترنت" نام داشت و در تصویر دو انگشت معروفی که در این تقاشی به یکدیگر نزدیک می شوند، همانند تصاویر دیجیتالی با نور جریان الکتریسته به یکدیگر متصل شده بود.
اکنون در مقاله ای با عنوان "انفجار بزرگ بیولوژی" که در هفته نامه اسلامدومیست منتشر شده است، این تصویر دو انگشت در نقاشی میکل آنژ با تصویر شماتیک RNA به یکدیگر متصل شده اند.
در حقیقت به این تصویر اسکلت رنگی یک مولکول کوچک که همان RNA است، اضافه شده است. مولکول RNA یا اسید ریبونوکلئوتیک نقش مهمی در بیولوژی و ژنتیک ایفا می کند.
به اعتقاد مفسران، شناخت ماهیت RNA انقلابی شبیه به آنچه که در قرن گذشته با شناخت ساختار اتم اتفاق افتاد ایجاد کرده است. انقلابی که می توان از آن به عنوان "انفجار بزرگ بیولوژی" یاد کرد.
اگر ماهیت وجودی اتم شناخته نمی شد، هسته و الکترون نیز کشف نمی شد و مهمتر از همه این ذره کوچک نمی توانست دنیا را متحول کند.
مجموعه مقالاتی که در هفته نامه های گذشته، حال و آینده درباره مولکول RNA و DNA منتشر شده است در یک کنسرسیوم بین المللی با عنوان ENCODE جمع آوری شده است. ENCODE مخفف عبارت "دایره المعارف عناصر DNA" است.
تاکنون ۸۰ لابراتوار مختلف تحقیقات خود درباره DNA انسان را در این فرهنگ جامع منتشر کرده اند. نکته جالب توجه در این است که بیشتر این تحقیقات درباره ژنوم انسان است که تا دیروز از آن به عنوان "زباله DNA" یاد می شد اما اکنون نقش کلیدی این ماده شناخته شده است. بویژه به نظر می رسد که این ژنوم نسبت به فعالیت ژن ها به عنوان یک سیستم کنترلی عمل می کند و در این فعالیت نقش اصلی را RNA به عهده دارد.
در ۵۰ سال گذشته ایده ای در خصوص عملکرد و سادگی ژنتیک تحمیل می شد که براساس آن در دو شاخه زنجیره DNA نرم افزاری شبیه به یک برنامه رایانه ای وجود دارد که با آن پروتئین های بدن انسان نوشته و برنامه ریزی می شوند.
در این دوره تعصب زیادی درباره دستور العمل "یک ژن یک پروتئین" وجود داشت و نقش RNA در این فرایند تنها "پیام رسان" بود که وظیفه داشت اطلاعات DNA را به سلولهایی که در آن لحظه باید پروتئین را می ساختند، انتقال دهد. عملکرد پیام رسانی، نقش بسیار ساده ای است که با کپی برداری از این اطلاعات انجام می شود.
نویسنده مقاله اسلامدومیست در ادامه می نویسد : دانستن واقعیت بسیار زیبا است. همانطور که پس از کشف هسته اتم، علم به دنبال شکافتن آن رفت و نوترون ها و پروتن ها را از درون هسته اتم بیرون کشید، دانشمندان نیز در سالهای اخیر بدون توجه به تعصب گرایی نیم قرن گذشته نشان دادند که RNA انواع زیادی دارد و می تواند نقش های زیاد و مهمی به عهده بگیرد.
در اینحال دانشمندان " میکروRNA " را معرفی کردند که نقشی شبیه به نقش سیستم عامل یک رایانه ایفا می کند و می تواند راه حل مشکلات را حل کند.
در مدل کلاسیک DNA اطلاعاتی نوشته می شوند که براساس آنها ارگانیسم ها چه در جانوران پیچیده با ژن های زیاد و چه در جانوران ساده ساخته می شوند. این درحالی است که در برخی از جانوران مثل انسان، کرم های کوچ و مگس ها در حدود ۲۰ هزار و بیشتر ژن وجود دارد، پس چگونه می توان توضیح داد که این میزان بالای ژن چگونه بوجود آمده اند؟
فرضیه ای که اکنون از سوی دانشمندان مطرح شده است ، نشان می دهد که تفاوت بین ارگانیسم ها بستگی به تفاوت RNA آنها دارد که فعالیت ژن های آنها را ساماندهی می کند. در حقیقت گونه های مختلف RNA فعالیت یا عدم فعالیت یک ژن را هنگام توسعه یا زندگی ارگانیسم فرماندهی و کنترل می کند. برای مثال نوعی RNA وجود دارد که در دوران اولیه زندگی برای غیرفعال کردن یکی از دو کروموزم X که میراث ژنتیکی زنان است ، اقدام می کند.
این کروموزوم در فاز جنینی به هر سلول دستور می دهد که کجا باید به چه اندامی تبدیل شود که این وظیفه مهم را زیر نظر RNA انجام می دهد.

گزارش: خبرگزارى مهر

[SonBol]

نوعی ماهی سنگواره زنده دریچه‌ای به روی پژوهشگران می‌گشاید تا نگاهی به آن ماشین ژنتیكی بیندازند كه سرانجام به پیدایش دست و پا در ما انسان‌ها منجر شد.
باله‌های پاروماهی امروزی Polyodon spathula كه شاید ۲۰۰ میلیون سال پیش تكامل یافته باشد، براساس یك گزارش جدید، در الگوی شاخصی از فعالیت ژن‌ها با اندام‌های حركتی تمام جانوران چهارپا مشترك است.
به‌گفته نیل شوبین (N.Shubin)، زیست‌شناس تكاملی دانشگاه شیكاگو و موزه صحرایی شیكاگو، این یافته به پژوهشگران می‌گوید كه ساخت اندام‌های حركتی از مدت‌ها پیش آغاز شده بود. به نظر او «این نشان می‌دهد كه ساختارهای پیچیده تاریخی دارند و در طول زمان ذره‌ذره روی هم سوار شده‌اند – دفعتا و در یك وهله پدید نیامده‌اند.»
Polyodon اهل دودمانی باستانی از ماهی‌‌ها به نام باله شعاعی‌هاست كه ماهی حوض، قزل‌آلا و ماهی‌های معمولی دیگر را دربرمی‌گیرد. تقریبا ۴۱۵ میلیون سال پیش، ماهی‌های باله شعاعی از انواع باله لوب‌دار جدا شدند.
باله لوب‌دارها بعدها تكامل یافتند و ماهی‌های شش‌دار، دوزیستان و سرانجام پستانداران از آنها منشعب شدند. Polyodon به عنوان یكی از قدیمی‌ترین نمایندگان ماهی‌های باله‌شعاعی پنجره‌ای می‌گشاید كه از ورای آن می‌توان دید پیشینیان لوب‌دارترش چه شكلی بودند.
شوبین و همكارانش در دانشگاه شیكاگو زائده‌ای گوشتی در بن هر یك از باله‌‌های پشتی Polyodon را بررسی كردند. هر كدام از آنها حاوی ردیفی بادبزن مانند از استخوان متناظر با استخوان‌‌های پای جانوران چهارپا یا تتراپودها هستند.
تیم شوبین این نواحی را از نظر فعالیت گروهی از ژن‌های افشاگر به نام ژن‌های هاكس (Hox)، كه در طول تكوین جنینی تمام جانوران شناخته شده فعال هستند، بررسی كردند.
ژن‌های خانواده‌ هاكس جنین را به مجموعه‌ای از مناطق تقسیم می‌كنند كه هر كدام به شكل یكی از قسمت‌های مختلف بدن نظیر دم، شكم یا سر درخواهند آمد و این بستگی به تركیب خاصی از مجموعه ژن‌های هاكس دارد كه در آن فعال هستند.
چهارپایان در اواخر تكوین اندام‌های حركتی و هنگامی كه انگشت‌هایشان شكل می‌گیرد الگویی از فعالیت ژن‌های هاكس را نشان می‌دهند، اما ماهی‌های باله شعاعی امروزی، الگوی متفاوتی نشان می‌دهند كه پژوهشگران را به فكر فرو برده پس الگوی چهارپایان از كجا آمده است.
به گزارش این پژوهشگران كه به صورت مقاله‌ای در «نیچر» به چاپ رسید، حالا زائده گوشتی Polyodon دارای همان الگوی فعالیت ژن‌های هاكس است كه در اندام‌های حركتی چهارپایان دیده می‌شد و معنایش این است كه ماهی‌های باله شعاعی امروزی باید این برنامه ژنتیكی باستانی را از دست داده باشند. به نظر شوبین این نتیجه با كشف پارسال گروهش، سنگواره موجودی نیمه‌ماهی نیمه چهارپا به نام Tiktaalik، كه در اندام‌های حركتی باله مانندش استخوانی كف دست مانند داشت، كاملا جور درمی‌آید.
كشف ژن‌های هاكس تبیین می‌كند كه Tiktaalik ساختار پیچیده اندام‌های حركتی‌اش را چگونه تولید كرد و همانطور كه جنیفر كلارك (J.Clark) دیرین‌شناس مهره‌داران موزه جانورشناسی دانشگاه كمبریج در انگلستان می‌گوید، پرش به چهارپایان چندان بزرگ نبود. این ما را در درك جابه‌جایی از باله به پا گام بزرگی به پیش می‌برد.

جی مینكل
ترجمه: كاوه فیض‌اللهی

[SonBol]

محققان آلمانی با انجام تحقیقی دریافتند: گرم شدن آب اقیانوس ها در اثر گرمایش زمین نفس کشیدن و بقاء را برای نوعی ماهی های شبیه به مارماهی ها دشوار ساخته است.
زیست شناسان سال ها از وجود ارتباط بین ذخایر ماهی ها و گرمایش زمین خبر داده بودند اما یک تحقیق جدید روی ماهی های شبیه به مارماهی ها به ارتباط بین گرم شدن آب اقیانوس ها و وجود اکسیژن در این منابع پرداخته است.
دانشمندان در موسسه تحقیقات دریایی و قطبی "آلفرد وگنر" آلمان رابطه بین دمای آب دریا و شمار ماهی ها را در مناطق جنوبی دریای شمال مورد مطالعه قرار دادند.
محققان دریافتند: سطح اکسیژن موجود در آب دریاهای شمال و بالتیک به دلیل افزایش دمای آب ظرف ۵۰ سال گذشته کاهش یافته است. این عامل بر جمعیت ماهی ها نیز تاثیر داشته و باعث کاهش آن شده است. همچنین در این تحقیق مشخص شد: ماهی هایی همچون مار ماهی ها در آب های گرم نیاز بیشتری به اکسیژن دارند.
در این بین عامل اصلی در کاهش شمار ماهی ها بروز مشکل در جذب اکسیژن از طریق سیستم تنفس و جریان خون گزارش شده است.
یافته های این تحقیق که در نشریه "ساینس" به چاپ رسید، نشان داد: با افزایش میانگین دمای آب در تابستان جمعیت ماهی ها کاهش یافته است.
حیوانات از توانایی اندکی برای تحمل تغییرات محیطی برخوردارند. هر عاملی که خارج از توان و تحمل این موجودات باشد باعث آسیب رسیدن به آنها می شود.
در همین حال ماهی های دریای شمال به دلیل بروز نوسانات بیشتر فصلی در مقایسه با ماهی های مناطق دیگر از تحمل بیشتری نسبت به تفاوت دما برخوردارند.

خبرگزارى مهر

[SonBol]

سلول‌های بندناف می‌توانند انسولین تولید کنند
تحقيقات - همشهری آنلاین:
دانشمندان می‌گویند سلول های بنیادی بند ناف نوزادان را می‌توان با مهندسی ژنتیک به سلول‌های مولد انسولین تبدیل کرد و برای درمان دیابت به کار برد.
به گزارش خبرگزاری رویترز پژوهشگران انگلیسی و آمریکایی می‌گویند توانسته‌اند شمار بزرگی از سلول‌های بنیادی بند ناف را در آزمایشگاه رشد دهند و سپس آنها را به سلول‌های مولد انسولین در لوزالمعده بدل کنند.
دکتر راندال اوربان از مرکز پزشکی گالوستون دانشگاه تگزاس که سرپرست این تحقیق بوده است می‌گوید: "این کشف نشان می‌‌دهد که ما بالقوه می‌توانیم از سلول‌های بنیادی بالغ برای کمک به مبتلایان به دیابت استفاده کنیم."
این پژوهشگران که شامل متخصصان دانشگاه نیوکاسل در انگلیس هم می‌شدند، می‌گویند امیدوارند در نهایت بتوانند همین کار را با سلول‌های بنیادی جنینی هم انجام دهند.
در حال حاضر بسیاری از دانشمندان ایجاد حوزه جدید پزشکی باززایی (regenerative medicine) را دنبال می‌کنند که در آن از سلول های بنیادی رشد داده شده در آزمایشگاه برای جایگزینی بافت‌‌های صدمه‌دیده استفاده می‌شود.
گروه دیگری از دانشمندان در تلاش هستند تا بفهمند چگونه سلول‌های بنیادی جنینی می‌توانند به همه انواع بافت‌ها بدل شوند و در عین حال قابلیت تکثیر خود را هم تقریبا برای همیشه حفظ کنند، تا بتوانند سلول‌های عادی بدن را به چنین کاری وادار کنند.
پژوهشگران در تگزاس و نیوکاسل از خون بند ناف انسان استفاده کردند، زیرا این خون منبعی غنی از سلول‌های بنیادی "بالغ" تازه است.
آنها امیدوارند که از این طریق بافت مولد انسولین برای مبتلایان به دیابت نوع 1 که به علت تخریب بافت لوزالمعده توانایی تولید انسولین را از دست داده‌اند، به وجود آورند.

[SonBol]

سلول‌هاي بنيادي طاس‌ها را خوشحال مي‌كند
تحقيقات - فرنوش صفوي‌فر:
راهي براي مودارشدن طاس ها در پيش است هر چند راهي طولاني و سخت و پرهزينه باشد. راه جديدي که به تازگي اميدهايي درباره آن به وجود آمده، استفاده از سلول‌هاي بنيادي است.
محققان در آخرين شماره نشريه Nature گزارشي از يافته‌هاي مهيج‌شان را درباره استفاده از سلول‌هاي بنيادي براي درمان طاسي، منتشر کردند.
البته موضوع فعلا در حد موش‌ها مطرح است، اما آن‌قدر اميدوارکننده است که اين محققان، از دانشگاه پنسيلوانياي آمريکا، معتقدند مي‌توانند تا يک دهه آينده، درماني قطعي براي اين مشکل بزرگ اغلب مردانه، پيدا کنند و به اين ترتيب آنها را از روش‌هايي مانند موي مصنوعي يا پيوند و ترميم مو نجات دهند.
اما کاري که اين محققان انجام دادند، چه بود؟ Daily Mail چنين گزارش مي‌دهد که کار آنها اصلا و ابدا در مورد طاسي يا چيزي شبيه به آن نبود. آنها فقط داشتند چگونگي ترميم زخم‌هاي پوست را مطالعه مي‌کردند، آن هم در موش‌ها. (گمان نکنم موش‌ها هم طاس بشوند!) وسط همين مطالعات بود که آنها ديدند از زير اين پوست تازه، فوليکول‌هاي موي تازه جوانه مي‌زند.
فوليکول هم که همان جوانه اصلي مو است که تا حالا فکر مي‌کرديم که تعداد آن از دوران جنيني‌مان ثابت مي‌ماند، مگر در دوران سالمندي و کهنسالي که آرام آرام اين فوليکول‌ها به حال مرگ مي‌افتند. فوليکول‌هاي مرده هم ديگر با هيچ دوا و درماني جايگزين پيدا نمي‌کنند.
با مشاهده اين وضع، دانشمندان مشتاق شدند که قضيه را بيشتر بررسي کنند، شايد چيزهاي بهتري، خيلي بيشتر از ترميم زخم‌هاي چند موش آزمايشگاهي، از آن در بيايد.
بررسي‌هاي آنها چندان هم بي‌نتيجه نماند.
آنها پروتئيني را پيدا کردند که در حضور آن روند ترميم پوست آسيب‌ديده سريع‌تر اتفاق مي‌افتاد، (اگر خيلي کنجکاو هستيد، اسم اين پروتئين wnt بود.) به دنبال اين ترميم سريع‌تر، فوليکول‌هاي بيشتري در مدت زمان کوتاه‌تري درست مي‌شدند و اين يعني شرايط لازم براي به وجود آمدن موي جديد فراهم شده‌است.
در اين ميان جاي يک چيز خالي بود و آن هم سلولي بود که اين وظيفه خطير را به عهده بگيرد و قبول کند که تبديل شود به يک موجود ارزنده به نام فوليکول مو. تنها راهي که به ذهن اين محققان و طبعا هر محقق کاربلد ديگري مي‌رسيد، اين بود: «سلول‌هاي بنيادي».
اين سلول‌ها، که نوعي پدر و جد همه سلول‌هاي بدن، با همه اختلافات و تنوعشان محسوب مي‌شوند، قابليت اين را دارند که در «شرايط» گوناگون به همه انواع سلول‌هاي بدن تبديل شوند؛ سلول‌هايي که هم شکل و شمايل متفاوتي دارند و هم کار و توانايي ويژه خودشان را.
اين «شرايط» در مورد فوليکول مو فراهم شده‌بود، يعني پروتئيني که مي‌تواند اين داستان را کليد بزند، وجود داشت. «خب، چرا از اين سلول‌ها براي تبديل شدن به فوليکول مو استفاده نکنيم؟» اين جمله‌اي بود که محققان دانشگاه پنسيلوانيا به زبان آوردند و در مقاله‌شان هم نوشتند و به اين ترتيب غوغايي در جامعه طاس‌ها به وجود آوردند!!
گفته‌هاي آنها نقشه درمان قطعي طاسي را و همچنين طاسي منطقه‌اي را، در آينده ترسيم مي‌کرد: «يک خراش کوچک روي پوست بي‌مو، تزريق سلول‌هاي بنيادي به همراه پروتئين wnt به داخل قسمت خراشيده و سه ماه انتظار براي رشد موها از اين فوليکول‌هاي تازه‌وارد.»
اين نقشه آنهاست؛ نقشه اي که براي ميليون‌ها بي‌مو در سراسر جهان تاکنون يک رويا، آن هم از نوع دست‌نيافتي‌اش، به حساب مي‌آمد.
اينفوگرافي
نقشه درمان طاسي با استفاده از سلول‌هاي بنيادي، راهي که بايد پيموده شود:

مرحله 1: پوست قسمت بي‌موي سر خراش داده مي‌شود.
مرحله 2: دارو، متشکل از سلول‌هاي بنيادي به همراه پروتئين wnt، به داخل قسمت خراش‌داده‌شده، تزريق مي‌شود.
مرحله 3: بعد از سه ماه، موهاي جديد رشد خواهند کرد.

[viola]

سلول های خونی بند ناف نوزاد، جان هزاران نفر را نجات می دهد

در سال 2000 زنی خون بند ناف نوزادش را اهدا کرد بدین ترتیب دانشمندان توانستند سلولهای بنیادین را از آن گرفته و فریز کنند. دو سال بعد همین سلولهایی اهدا شده توانستند پسری را از چنگال سرطان خون برهانند.
این پسر هم اکنون در کمال صحت و سلامت به سر می برد و16 سالگی اش را پشت سر می گذارد. مادر وی می گوید:"یک سرنگ معمولی کم ارزش که توسط یک زن بدون اینکه بداند حاوی چیست و چه فوائدی دارد، اهدا شده توانست جان فرزندم را نجات دهد."
دانشمندان بر این عقیده اند که خون اهدا شده از بند ناف نوزادان که هنوز هم مانند گذشته در بسیاری موارد دور انداخته می شود، در امریکا در طول یک سال توانسته 11700 نفر را از سرطان خون و دیگر بیماری های مهلک نجات دهد.
موسسه داروسازی آمریکا به این نتیجه رسیده است که در چند سال آینده، برای نجات جان مبتلایان به سرطان تنها در آمریکا نیاز به اهدای خون از 100 هزار زن باردار وجود دارد و این در حالی است که در سازمان انتقال خون این کشور تنها 50 هزار سلول خونی اهدایی موجود است.
اهدای این سلول های خونی اصلا مشکل نیست. در امریکا سالانه 4 میلیون نوزاد متولد می شوند که بندناف آنها دور انداخته می شود. مسئله مهم در اینجا این است که قومیت ها و نژاد هایی که در اقلیت هستند نیز به اهدای خون ترغیب شوند تا در صورت نیاز بتوان از سلولهای بنیادین آنها برای هم نژادهایشان استفاده کرد و در واقع تنوع سلول های خونی بنیادین وجود داشته باشد.
این سلول های بنیادین می توانند سلولهای خونی تولید کنند که این سلولهای را می توان در پیوند مغز استخوان بکار برد که با این کار در موارد بسیاری می توان جان مبتلایان به برخی سرطان ها و بیماری های خص را نجات داد. این سلول ها در مدت زمان کوتاهی پس از تولد از بندناف نوزاد گرفته می شود و سپس در دمای بسیار پایین فریز می شود و در مواقع نیاز به بیمار پیوند زده می شود؛ این روش به مراتب آسان تر از روش معمول پیوند مغز استخوان است.
در موسسات خصوصی اهدای بندناف زنان حامله متقاضی می شوند تا با پرداخت هزینه های گزافی خون بندناف نوزادشان را به آن بسپارند تا در موارد لزوم به اعضای خانواده پیوند زده شود؛ این موسسات هم اکنون به یک تجارت درآمدزا تبدیل شده است. این برنامه در بسیاری از زایشگاه ها و وب سایت ها و مجلات متعدد تبلیغ می شوند. همچنین زنان می توانند خون بندناف کودکانشان را بدون پرداخت هیچگونه مبلغی اهدا کنند تا هر فردی از آن استفاده کند.