اولين دزد دريايي چه كساني بودند؟

[SHeRvin]

دزدي دريايي كه در درياهاي بزرگ انجام مي گرفت هزاران سال ادامه داشت.
حتي كشتي هاي متعلق به يونان قديم و رومي ها، غالباً و بارها در درياي اژه و مديترانه، مورد حمله اين دزدان قرار مي گرفته است. در حقيقت دزدان دريايي تدريجاً آن قدر قدرت و جسارت پيدا كرده بودند كه حتي جائي را كه اكنون تركيه ناميده مي شود جهت مقرّ حكمروائي خود انتخاب كرده بودند.
به طوري كه رومي ها در سال 67 قبل از ميلاد، ناچار شدند كه يك كشتي سرباز را براي گوشمالي دادن اين دزدان جسور روانه و مقرّ حكمروائي آنها را خراب كنند.
دوره اوج شرارت و غارت دزدان دريائي بين سال هاي 1300 تا 1830 طول كشيد. اين دزدان دريايي بيشتر در بندرهاي آفريقاي شمالي مستقر شده بودند كه ايالت «بربرها» ناميده مي شدند و عبارت بودند از: مراكش، الجزيره، تونس و تريپولي. آنها به كشتي هاي اروپائي كه از مديترانه عبور مي كردند، حمله كرده و بعد از غارت كشتي مسافرين آن را دستگير كرده يا مي فروختند، يا به صورت غلام درآورده و يا به عنوان گروگان نگاه مي داشتند. بنابراين اگر الجزيره به سال 1830 توسط فرانسوي ها فتح نمي شد، شايد هرگز اين غارت و چپاول دزدان دريايي هم به اين زودي خاتمه نمي يافت.
يكي از اسم هائي كه براي دزدان دريائي داريم، لفظ «نوكانير» است. اين دسته دزدان بين سال هاي 1500 و 1600 در درياي اسپانيا به دزدي و غارت مشغول بوده اند. در اصل اصطلاح درياي اسپانيا، معني سواحل كارائيب آمريكاي مركزي و جنوبي را مي دهد. در روزهاي چپاول دزدان دريائي، اين كلمه، همان معني درياي كارائيب را مي داده است.
«بوكانير» ها غالباً ملاحان يا برده هاي فراري از كشورهاي مختلف بودند كه در جزاير يا بنادر هند شرقي گرد آمده بودند. آنها عادت داشتند كه چهار پايان وحشي را شكار كرده و روي سيخ هائي خشك كنند كه آن را بوكن مي ناميدند و بنابراين نام «بوكانير» را از اين اسم گرفته اند.
دزدان دريائي غالباً گنج ها و جواهراتي را كه از راه غارت و دزدي به دست مي آوردند، در زير زمين دفن مي كرده اند. چون مي خواستند كسي از جاي گنج هاي آنها خبر نداشته باشد.
بنابراين، امروزه هنوز هم خيلي ها معتقدند كه بسياري از اين گنج هاي مدفون دزدان دريايي در طول سواحل گلف از فلوريدا تا تگزاس، پراكنده است