یادداشت ویژه:دایی، چشمه ای که طغیان کرد

[Omid7]

آیا علي دايي لباس افشاگري به تن كرده بود، آيا در هنگامه قرارداد 800 ميليوني هم به اينكه كفاشيان در انتخاب او كاره‌اي نبوده فكر مي‌كرد يا نه؟ پاسخ دقيق همان است كه شما هم به آن فكر مي‌كنيد: «يا نه!»

يك سال بعد بركناري جاي زخم هنوز تازه است. زخم كه نه، لابد اين سوختگي حريقي است بر سينه اسطوره... همان كه بعد از عليك صدايش از استوديو 14صدا و سيما همه آسمان اين مرز وسيع را پر كرد.

اين علي دايي بود كه فريادش باندهاي 4 تايي سينماهاي خانگي ساكنان بالاي شهر و پرده گوش شب نخواب‌هاي عشق فوتبال پايين شهر را مي‌لرزاند.

علي دايي. او به محض بازگشت به فوتبال تبديل به شب‌نامه‌اي غول‌آسا عليه فدراسيون فوتبال و مديران آن شده و هر روز بدون استثنا در رساي اخراج خود از تيم ملي گفته است. به همين دليل است كه خبرنگاران در پايان هر تمرين پرسپوليس منتظر مي‌مانند تا چشمه دايي داستاني تازه از دوره يكساله خود در تيم ملي را بجوشاند .

اين چشمه كه پر از آب و جوشان است دوشنبه شب دريايي شد و طغيان كرد؛‌ درست وقتي كه مسئول فني برنامه 90 از رژي دكمه را زد تا صداي دايي از بلندگوهاي استوديو پخش بشود و روي آنتن برود. بي‌گمان سيمي كه صداي او را از خانه‌اش به جام جم مي‌برد هرگز اين حد از كينه را از خود عبور نداده بود.

دايي با صدايي كه لرزه يك دلشكسته و قدرت يك ستاره يكدنده را با خود داشت، نسبتا بي‌ادبانه صحبت كرد و مستقيم‌ترين جملات را عليه فدراسيون به زبان آورد و آشكارا او را دروغگو و هيچكاره ناميد. لفظي كه لبخند را بر لب كفاشيان خشكاند و او را در لحظه پير كرد.

اين یک انتقام دايي‌وار بود؛ قدرتمند‌ترين مرد فوتبال ايران در دهه 80 كه فورماً‌وار نيوي خود را از دست چپ به راست برد و مستقيم به چشمان حريف زد. لحظه‌اي بعد وقتي بلبل‌ها و پرنده‌ها بالاي سر كفاشيان پرواز مي‌كردند، لابد خيلي‌ها خوشحال بودند. چرا كه اين برنامه ـ 90 ـ مدت‌هاست كه شكل يك باشگاه مشت‌زني را به خود گرفته است و نبردهاي تن به تن در سراسر دنيا طرفداران خاص خود را دارند، بخصوص كه دستكش و كلاه محافظي در كار نباشد.

در ميان اين گرد و خاك اما يك سوال بي‌جواب ماند. اينكه آیا علي دايي لباس افشاگري به تن كرده بود، آيا در هنگامه قرارداد 800 ميليوني هم به اينكه كفاشيان در انتخاب او كاره‌اي نبوده فكر مي‌كرد يا نه؟ پاسخ دقيق همان است كه شما هم به آن فكر مي‌كنيد: «يا نه!» بله، اصولا بزرگترين منتقدان آنهايي هستند كه ديگر منافعي در سيستم حاكم ندارند.

[ramin abi]

متن گفت‌وگوي World Soccer با دايي


آقاي گل جهان بازي مقابل استراليا و صعود به جام جهاني 1998 را شيرين ترين خاطره ورزشي اش مي داند.

علي دايي که با 109 گل زده در بازي هاي ملي بهترين گلزن تاريخ فوتبال جهان به شمار مي رود، چندي پيش از سوي مجله ي ورزشي "ورلدساکر"، به عنوان يکي از 50 اسطوره ي زنده ي فوتبال دنيا شناخته شد و نامش در کنار بزرگاني مانند پله، مارادونا، باجيو، فان باستن و ... قرار گرفت. اين مجله به بهانه‌ي اين انتخاب گفت وگويي با کاپيتان و سرمربي پيشين تيم ملي ايران انجام داده است. اين گفت‌وگو توسط عادل فردوسي‌پور انجام گرفته است.
*از اين که به جاي امروز در آن دوره فوتبال بازي مي کرديد، راضي هستيد؟
بله، از دوره اي که در آن فوتبال بازي مي کردم راضي هستم. اما به هر حال دلم براي آن روزها تنگ شده است.
*به نظر شما امروزه بازيکنان زياد پول مي گيرند؟
پول، تبليغات و فعاليت هاي افتصادي در فوتبال در طول زمان همواره در حال افزايش بوده و فوتبال اين روزها ديگر تنها يک ورزش به حساب نمي آيد. درآمد بازيکنان امروزي به هيچ وجه با درآمد نسل هاي قبل قابل مقايسه نيست. به نظر من امروز بازيکنان به طور کلي بيش از حد پول مي‌گيرند و اگر بخواهم صادق باشم بايد بگويم بسيار بيشتر از ارزش و حقشان پول مي گيرند. در انگليس يک فوتباليست حرفه اي بسيار بيشتر از يک مقام سياسي مهم و شاخص درآمد دارد. اين مساله در تمام دنيا به همين شکل است. فوتبال امروزه در دنيا به يک زبان رسمي مشترک تبديل شده که سياستمداران هم همانند ديگران از آن بهره جويي مي کنند.
*شيرين ترين خاطره ورزشي‌تان چيست؟
من در طول دوران حرفه اي بازيگري ام افتخارات فردي زيادي به دست آورده ام. اما از آنجا که فوتبال يک ورزش گروهي است، زيباترين خاطره ام به بازي پلي آف انتخابي جام جهاني در سال 1998 بر مي گردد که مقابل استراليا پيروز شديم. پس از پيروزي مردم ايران جشني فراموش نشدني برپا کردند.
*اگرمي توانستيد به روزهاي گذشته برگرديد، چه کار متفاوتي انجام مي داديد؟
مسلما هيچ يک از اشتباه هاي کوچک يا بزرگي را که در اين دوران انجام دادم، تکرار نمي کردم. اما به طور خاص بايد بگويم که دوست داشتم زودتر از آنچه برايم اتفاق افتاد، به فوتبال اروپا راه پيدا مي کردم و احتمالا در انتهاي دوران حضورم در اروپا درباره انتخاب تيم، تصميم ديگري مي گرفتم. زماني که در هرتابرلين بودم، از چلسي پيشنهاد داشتم. همچنين در آخرين روزهاي حضورم در بوندسليگا، زماني که مي خواستم از فوتبال آلمان جدا شوم و به امارات بروم، از تيم هايي مانند نورنبرگ پيشنهاد داشتم تا باز هم بتوانم فوتبالم را بوندسليگا ادامه دهم. همين اواخر در دوراني که هدايت تيم ملي ايران را بر عهده داشتم، اگر مي دانستم وضعيت فدراسيون کشورمان تا اين اندازه آشفته است، با وجود عرق ملي و حس وطن پرستي زيادي که داشتم، هيچ گاه سرمربيگري تيم ملي ايران را قبول نمي کردم.
*از زماني که بازنشسته شديد، بزرگ ترين تغييري که در فوتبال رخ داده چيست؟
در اين مدت کوتاهي که من کفش هايم را آويزان کرده ام، تغييرات چنداني رخ نداده است. شايد مهم ترين تغيير کاهش تعداد مهاجمان در ترکيب تيم ها باشد. در روزهاي اوج دوران فوتبالي من، تيم ها با دو و حتي گاهي با سه مهاجم بازي مي کردند، اما امروزه در تيم هاي بزرگ در سراسر دنيا، به ندرت از سانتر فورواردهاي کلاسيک که قدرت سرزني بالايي دارند، استفاده مي شود.
*کدام بازيکن 50 سال اخير دنياي فوتبال را بيشتر مي پسنديد؟
به نظر من پله، مارادونا و مسي فرازميني هستند. اما الگوي من فان باستن بود.
*فوتبال نسبت به زماني که شما بازي مي کرديد پيشرفت کرده است؟
به طور کلي کيفيت فوتبال امروز، نسبت به گذشته برتري دارد. فوتبال عصرحاضر تاکتيکي تر از گذشته است.
*چه کسي بيشترين تاثير را در زندگي ورزشي شما داشته است؟
خانواده ام. پدر مادرم و برادر بزرگم بيشترين نقش را در زندگي من داشته اند. من در يک خانواده پر جمعيت و از قشر زحمتکش جامعه در شهري کوچک به دنيا آمدم. از همان ابتدا ياد گرفتم که هيچ وقت عقب نشينم و فرصت هايم را از دست ندهم. بعد از اين که از خانواده ام جدا شدم، کمک ها و حمايت هاي آنها هرگز قطع نشد تا اين که در زندگي به موفقيت رسيدم.