يك سبد قصه براي بچه هاي دوست داشتني - صفحه 3

**behnam5555** · #21 10-07-2011

شاهزاده ابراهیم و فتنه خونریز

در روزگار قدیم پادشاهی بود که هر چه زن می گرفت بچه گیرش نمی آمد و همین طور که سن و سالش بالا می رفت ، غصه اش بیشتر می شد . یک روز پادشاه نگاه کرد تو آینه و دید موی سرش سفید شده و صورتش چروک خورده . از ته دل آه کشید و به وزیرش گفت : « ای وزیر بی نظیر ! عمر من دارد تمام می شود ؛ ولی هنوز فرزندی ندارم که پس از من صاحب تاج و تختم بشود . نمی دانم چه بکنم . »

وزیر گفت : « ای قبله عالم ! من دختری در پرده عصمت دارم ؛ اگر مایل باشید او را به عقد شما درآورم ؛ شما هم نذر و نیاز کنید و به فقرا زر و جواهر بدهید تا بلکه لطف و کرم خدا شامل حال تان بشود و اولادی به شما بدهد . »

پادشاه به گفته وزیر عمل کرد و خداوند تبارک و تعالی پس از نه ماه و نه روز پسری به او داد و اسمش را گذاشتند شاهزاده ابراهیم . همین که شاهزاده ابراهیم رسید به شش سالگی ، او را فرستادند به مکتب . بعد از آن هم اسب سواری و تیراندازی یادش دادند و کم کم جوان برومندی شد . روزی شاهزاده ابراهیم به پدرش گفت : « پدر جان ! من می خواهم تک و تنها بروم شکار . » پادشاه اول قبول نکرد . اما وقتی اصرار زیاد پسرش را دید ، قبول کرد و شاهزاده ابراهیم رفت به شکار . شاهزاده ابراهیم در کوه و کتل به دنبال شکار می گشت که گذارش افتاد به در غاری و دید پیرمردی نشسته جلو غار ، عکس دختری را دست گرفته ، های ... های گریه می کند . شاهزاده ابراهیم رفت جلو و گفت : « ای پیرمرد ! این عکس مال چه کسی است و چرا گریه می کنی ؟ » پیرمرد گفت « ای جوان ! دست از دلم بردار و بگذار به حال زار خودم گریه کنم . » شاهزاده ابراهیم گفت : « تو را به هر که می پرستی قسمت می دهم راستش را به من بگو . »

پیرمرد گفت : « حالا که قسمم دادی خونت به گردن خودت . این عکس ، عکس دختر فتنه خونریز است که همه عاشق شیدایش هستند ؛ اما او هیچ کس را به شوهری قبول نمی کند و هر کس را که به خواستگاریش می رود ، می کشد . » شاهزاده ابراهیم از نزدیک به عکس نگاه کرد و یک دل نه ، بلکه صد دل عاشق صاحب عکس شد و با یک دنیا غم و غصه برگشت به منزل و بی آنکه به کسی بگوید بار سفر بست و افتاد به راه . رفت و رفت تا رسید به شهر چین و حیران و سرگردان در کوچه پس کوچه ها شروع کرد به گشتن . نزدیک غروب نشست گوشه میدانگاهی تا کمی خستگی در کند . پیرزنی داشت از آنجا می گذشت .

شاهزاده ابراهیم فکر کرد خوب است با پیرزن سر صحبت را واکند ، بلکه در کارش گشایشی بشود . این بود که به پیرزن سلام کرد . پیرزن جواب سلام شاهزاده ابراهیم را داد و گفت : « ای جوان ! اهل کجایی ؟ » شاهزاده ابراهیم گفت : « ای مادر غریبم و در این شهر راه به جایی نمی برم . » پیرزن گفت : « اگر خانه خرابه من را لایق خود می دانی ، قدم رنجه بفرما و بیا به خانه من . » شاهزاده ابراهیم ، از خدا خواسته گفت : « دولت سرای ماست . » و همراه پیرزن راه افتاد و رفت به خانه او . شاهزاده ابراهیم همین که رسید به خانه پیرزن ، از غم روزگار یک دفعه های ... های بنا کرد به گریه کردن . پیرزن پرسید : « چرا گریه می کنی ؟ » شاهزاده ابراهیم جواب داد : « ای مادر ! دست به دلم نگذار . » پیرزن گفت : « تو را به خدا قسمت می دهم راستش را به من بگو ؛ شاید بتوانم راه علاجی نشانت بدهم . معلوم است که از روزگار دل پری داری . »

شاهزاده ابراهیم گفت : « از خدا که پنهان نیست از تو چه پنهان ، من روزی عکس دختر فتنه خونریز را دست پیرمردی دیدم و از آن روز تا به حال از عشق او یک چشمم اشک است و یک چشمم خون و روی آسایش ندیده ام و حالا هم به اینجا آمده ام بلکه او را پیدا کنم . » پیر زن گفت : « به جوانی خودت رحم کن . مگر نمی دانی هر جوانی رفته به خواستگاری دختر فتنه خونریز کشته شده ؟ » شاهزاده ابراهیم گفت : « ای مادر ! همه این ها را می دان ؛ ولی چه کنم که بیش از این نمی توانم دوری او را تحمل کنم و اگر تو به داد من نرسی می میرم . » و دست کرد از کیسه پر شالش یک مشت جواهر درآورد ریخت جلو پیرزن . پیرزن تا چشمش افتاد به جواهر ، با خودش گفت : « این جوان حتماً شاهزاده است ؛ ولی حیف از جوانیش ؛ می ترسم آخر عاقبت خودش را به کشتن دهد . » بعد ، رو کرد به شاهزاده ابراهیم و گفت : « امشب بخواب تا فردا خدا کریم است ؛ ببینم از دستم چه کاری ساخته است . »

صبح فردا ، پیرزن بلند شد . چند تا مهر و تسبیح برداشت ؛ سه چهار تا تسبیح هم به گردنش آویزان کرد . عصایی دست گرفت و به راه افتاد و همین طور سلانه سلانه و عصا زنان رفت تا رسید به قصر دختر فتنه خونریز و در زد . دختر یکی از کنیز هاش را فرستاد ببیند چه کسی در می زند . کنیز رفت . برگشت و گفت : « پیرزنی آمده دم در . » دختر گفت : « برو بیارش ببینم چه کار دارد . » پیرزن همراه کنیز رفت پیش دختر فتنه خونریز . سلام کرد و نشست . دختر پرسید : « ای پیرزن از کجا می آیی ؟ » پیرزن جواب داد : « از کربلا می آیم و زوار هستم . راه گم کرده ام و گذارم افتاده به اینجا . » خلاصه ! پیرزن تمام مکر و حیله اش را به کار بست و در میان صحبت پرسید : « ای دختر ! شما با این همه زیبایی و کمال و معرفتی که داری چرا شوهر نمی کنی ؟ » همین که این حرف از دهن پیرزن پرید بیرون ، دیگ غضب دختر به جوش آمد و چنان سیلی محکمی به صورت پیرزن زد که از هوش رفت .

کمی بعد که پیرزن به هوش آمد ، دل دختر به حالش سوخت و برای دلجویی او گفت : « ای مادر ! در این کار سری هست . یک شب خواب دیدم به شکل ماده آهویی درآمده ام و در بیابان می گردم و می چرم . ناگهان آهوی نری پیدا شد و آمد پیش من و با من رفیق شد . همین طور که با هم می چریدیم پای آهوی نر در سوراخ موشی رفت و هر چه تقلا کرد پاش را از سوراخ بکشد بیرون ، نتوانست . من یک فرسخ راه رفتم و در دهانم آب آوردم و در سوراخ موش ریختم تا او توانست پاش را از سوراخ درآورد . دوباره در کنار هم افتادیم به راه و چیزی نگذشت که این بار پای من رفت در سوراخ و گیر کرد . آهوی نر رفت به دنبال آب و دیگر برنگشت و من تک و تنها ماندم . در این موقع از خواب پریدم و با خود عهد کردم هرگز شوهر نکنم و هر مردی را که به خواستگاریم آمد بکشم ؛ چون فهمیدم که مرد بی وفاست . »

پیرزن تا این حکایت شنید ، بلند شد از دختر خداحافظی کرد و راه افتاد به طرف خانه خودش . به خانه که رسید به شاهزاده ابراهیم گفت : « ای جوان ! غصه نخور که قصه دختر را شنیدم و برایت راه نجاتی پیدا کرده ام . » و هر چه را که از زبان دختر شنیده بود ، برای شاهزاده ابراهیم تعریف کرد . شاهزاده ابراهیم گفت : « حالا باید چه کار کنم ؟ » پیرزن گفت : « باید حمامی بسازی و به تصویرگر دستور بدهی در رختکن آن پشت سر هم سه تابلو از یک جفت آهوی نر و ماده بکشد . در تصویر اول آهوی نر و ماده در کنار هم مشغول چرا باشند . در شکل دوم پای آهوی نر در سوراخ موش گیر کرده باشد و آهوی ماده از دهانش آب در سوراخ بریزد و تصویر سوم نشان بدهد پای آهوی ماده در سوراخ گیر کرده و آهوی نر رفته سر چشمه آب بیاورد و صیاد او را با تیر زده . »

شاهزاده ابراهیم دستور داد حمام زیبایی ساختند و رختکن آن را همان طور که پیرزن گفته بود ، نقاشی کردند . چند روزی که گذشت این خبر در شهر چین دهان به دهان گشت که شخصی از بلاد ایران آمده و حمامی درست کرده که لنگه اش در تمام دنیا پیدا نمی شود . دختر فتنه خونریز آوازه حمام را که شنید ، گفت : « باید بروم این حمام را ببینم . » و دستور داد جارچی ها در کوچه و بازار جار زدند هیچ کس سر راه نباشد که دختر فتنه خونریز می خواهد برود به حمام . دختر فتنه خونریز رفت حمام و مشغول تماشای نقش ها شد و صحنه به صحنه ماجرای آهوی نر و ماده را دنبال کرد و تا چشمش افتاد به آهوی تیر خورده آهی کشید و در دل گفت : « ای وای ! آهوی نر تقصیری نداشته و من تا حالا اشتباه می کردم . » و همان جا نیت کرد دیگر کسی را نکشد و به دنبال این باشد که جفت خودش را پیدا کند .

پیرزن خبر حمام رفتن دختر را به گوش شاهزاده ابراهیم رساند و به او گفت : « امروز یک دست لباس سفید بپوش و برو به قصر دختر و با صدای بلند بگو آهوم وای ! آهوم وای ! آهوم وای ! و تند فرار کن که دستگیرت نکنند . فردا هم همین کار را تکرار کن ، منتها به جای لباس سفید ، لباس سبز بپوش . پس فردا با لباس سرخ به قصر دختر برو و سه بار همان حرف ها را تکرار کن ؛ اما این بار فرار نکن تا بیایند تو را بگیرند و ببرند پیش دختر . وقتی دختر از تو پرسید چرا چنین کاری می کنی ، بگو یک شب خواب دیدم با آهوی ماده ای رفیق شده ام و رفته ام به چرا . موقع چرا پای من در سوراخ موشی رفت و همانجا گیر کرد و هر چه زور زدم نتوانستم پایم را درآورم . آهوی ماده یک فرسخ راه رفت و در دهانش آب آورد ریخت در سوراخ تا من توانستم پایم را بیاورم بیرون و نجات پیدا کنم . طولی نکشید که پای آهوی ماده در سوراخی رفت و من رفتم آب بیاورم که ناگهان صیاد من را با تیر زد و از خواب پریدم . از آن موقع تا حالا که چند سال می گذرد شهر به شهر و دیار به دیار می گردم و جفتم را صدا می زنم . »

شاهزاده ابراهیم همان روز لباس سفید پوشید ؛ رفت به قصر دختر و سه مرتبه گفت آهوم وای ! دختر به غلام هاش دستور داد : « بروید این بچه درویش را بگیرید . » اما تا به طرفش هجوم بردند ، شاهزاده ابراهیم پا گذاشت به فرار . روز دوم ، شاهزاده ابراهیم لباس سبز پوشید . باز رفت به قصر دختر ؛ همان حرف ها را تکرار کرد و تا خواستند او را بگیرند ، فرار کرد . روز سوم با لباس سرخ رفت به قصر دختر و سه مرتبه گفت آهوم وای ! اما این دفعه همان جا ایستاد تا او را گرفتند و پیش دختر بردند . همین که چشم دختر افتاد به شاهزاده ابراهیم ، دلش از مهر او لرزید و پیش خودش فکر کرد : « خدایا ! نکند من دارم عاشق این بچه درویش می شوم ؟ » بعد ، از شاهزاده ابراهیم پرسید : « ای بچه دوریش ! چرا سه روز پشت سر هم آمدی اینجا و آن حرف ها را زدی ؟ » شاهزاده ابراهیم همه حرف هایی را که پیرزن یادش داده بود از اول تا آخر برای دختر شرح داد . دختر یک دفعه آه بلندی کشید و از هوش رفت . پس از مدتی که به هوش آمد ، گفت : « ای بچه درویش ! نظر خدا با ما دو نفر بوده ؛ چون تو را فرستاده که من به خطای خودم پی ببرم و از این فکر که مرد بی وفاست بیایم بیرون . پس بدان که من نمی دانستم آهوی نر را صیاد با تیر زده و بدان که جفت تو من هستم . حالا بگو کی هستی و از کجا می آیی ؟ » شاهزاده ابراهیم گفت : « اسمم ابراهیم است ؛ پسر پادشاه ایرانم و برای رسیدن به وصال تو دنیا را زیر پا گذاشته ام . »

دختر قاصدی روانه کرد و برای پدرش پیغام فرستاد که می خواهد شوهر کند . پدر دختر وقتی خبر شد که دخترش می خواهد با پسر پادشاه ایران عروسی کند ، خوشحال شد و زود حرکت کرد ، پیش آن ها آمد و مجلس شاهانه ای ترتیب داد و دختر و شاهزاده ابراهیم را به عقد هم درآورد . حالا بشنوید از پدر شاهزاده ابراهیم ! همان روزی که شاهزاده ابراهیم شهر و دیارش را ترک کرد و از عشق دختر فتنه خونریز آواره شد ، پدرش دستور داد غلام ها همه جا را بگردند و او را پیدا کنند . اما ، وقتی که غلام ها اثری از او به دست نیاوردند ، پدرش لباس قلندری پوشید و شهر به شهر و دیار به دیار به دنبال پسر گشت . از قضای روزگار روزی که رسید به شهر چین ، دید مردم دسته دسته به سمت قصر پادشاه چین می روند . از پیرمردی پرسید : « امروز چه خبر است ؟ » پیرمرد جواب داد : « مگر نشنیده ای ؟ امروز دختر فتنه خونریز با شاهزاده ابراهیم ، پسر پادشاه ایران ، عروسی می کند . » قلندر تا اسم پسرش را شنید از هوش رفت . همین که به هوش آمد بلند شد همراه مردم رفت به قصر پادشاه چین ، تا چشم شاهزاده ابراهیم افتاد به قلندر ، او را شناخت و دوید به میان مردم ؛ پدرش را بغل گرفت و بوسید . بعد ، دستور داد او را بردند حمام و یک دست لباس پادشاهی تنش کردند . وقتی پادشاه ایران از حمام درآمد ، شاهزاده ابراهیم او را برد پیش پدر دختر و آن ها هم یکدیگر را در بغل گرفتند . خلاصه ! مجلس عروسی هفت روز برقرار بود . چند روز که گذشت ، شاهزاده ابراهیم دختر را برداشت و با پدرش برگشت به مملکت خودشان و خوش و خرم در کنار هم زندگی کردند .

koodakaneh.com

**behnam5555** · #22 10-07-2011

ملکه گل ها

روزی روزگاری ، دختری مهربان در کنار باغ زیبا و پر گل زندگی می کرد ، که به ملکه گل ها شهرت یافته بود .
چند سالی بود که او هر صبح به گلها سر می زد ، آنها را نوازش می کرد و سپس به آبیاری آنها مشغول می شد . مدتی بعد ، به بیماری سختی مبتلا شد و نتوانست به باغ برود . دلش برای گل ها تنگ شده بود و هر روز از غم دوری گل ها گریه می کرد . گل ها هم خیلی دلشان برای ملکه گل ها تنگ شده بود ، دیگر کسی نبود آنها را نوازش کند یا برایشان آواز بخواند .

روزی از همان روز ها ، کبوتر سفیدی کنار پنجره اتاق ملکه گل ها نشست . وقتی چشمش به ملکه افتاد فهمید ، دختر مهربانی که کبوتر ها از او حرف می زنند ، همین ملکه است ، پس به سرعت به باغ رفت و به گل ها خبر داد که ملکه سخت بیمار شده است . گل ها که از شنیدن این خبر بسیار غمگین شده بودند ، به دنبال چاره ای می گشتند .
یکی از آنها گفت : « کاش می توانستیم به دیدن او برویم ولی می دانم که این امکان ندارد ! » کبوتر گفت : « این که کاری ندارد ، من می توانم هر روز یکی از شما را با نوکم بچینم و پیش او ببرم . »
گل ها با شنیدن این پیشنهاد کبوتر خوشحال شدند و از همان روز به بعد ، کبوتر ، هر روز یکی از آنها را به نوک می گرفت و برای ملکه می برد و او با دیدن و بوییدن گل ها ، حالش بهتر می شد . یک شب ، که ملکه در خواب بود ، ناگهان با شنیدن صدای گریه ای از خواب بیدار شد . دستش را به دیوار گرفت و آرام و آهسته به سمت باغ رفت ، وقتی داخل باغ شد فهمید که صدای گریه مربوط به کیست ، این صدای گریه غنچه های کوچولوی باغ بود . آنها نتوانسته بودند پیش ملکه بروند ، چون اگر از ساقه جدا می شدند نمی توانستند بشکفند ، در ضمن با رفتن گل ها ، آنها احساس تنهایی می کردند . ملکه مدتی آنها را نوازش کرد و گریه آنها را آرام کرد و سپس به آنها قول داد که هر چه زودتر گل ها را به باغ برگرداند .

صبح فردا ، گل ها را به دست گرفت و خیلی آهسته و آرام قدم برداشت و به طرف باغ رفت ، وقتی که وارد باغ شد ، نسیم خنگ صبحگاهی صورتش را نوازش داد و حال بهتر پیدا کرد ، سپس شروع کرد به کاشتن گل ها در خاک . با این کار حالش کم کم بهتر می شد ، تا اینکه بعد از چند روز توانست راه برود و حتی برای گل ها آواز بخواند . گل ها و غنچه ها از اینکه باز هم کنار هم از دیدار ملکه و مهربانی های او ، لذت می بردند خوشحال بودند و همگی به هم قول دادند که سال های سال در کنار هم ، همچون گذشته مهربان و دوست باقی بمانند و در هیچ حالی ، همدیگر را فراموش نکنند و تنها نگذارند

**behnam5555** · #23 10-07-2011

گنج دزد دریایی

ریش آبی غرغر می کرد و می گفت : ده قدم از ایوان و بیست قدم از بوته رز ، اینجا . گنج اینجاست . این خوابی بود که اون شب جاوید دید . روز بعد جاوید شروع به کندن زمین کرد او آنقدر زمین را کند که یک گودال عمیق بوجود آمد . او به کندن ادامه داد . هر چه گودال عمیق تر می شود تله خاکی که کنار آن بود بلندتر می شد او آقدر زمین را کند که حفره ای بسیار عمیق و تله خاکی بسیار بلند درست شد. او نفسی تازه کرد و گفت : خیلی خسته شدم ، دیگه نمی توانم ادامه دهم .

ناگهان چیزی توجه او را جلب کرد اما بجای گنج ، فقط یک استخوان پیدا کرد . جاوید یک تکه استخوان و یک حفره و یک تل خاک بزرگ روبرویش بود . او پیش خودش فکر کرد " آن دزد دریایی به من دروغ گفت "
اما وقتی مادر جاوید مشاهده کرد که پسرش چه کاری کرده است برایش دست زد و لبخند زد . اوه جاوید متشکرم . من همیشه می خواستم بوته بزرگ گل در اینجا بکارم و از تو متشکرم که این گودال را برایم کندی . این هم یک اسکناس برای کندن گودال !

**behnam5555** · #24 10-07-2011

قورباغه و گاو نر

قورباغه کوچولو به قورباغه بزرگی که کنار برکه نشسته بود می گفت : وای پدر ، من یک هیولای وحشتناک دیدم . او به بزرگی یک کوه بود و روی سرش هم شاخ داشت . دم درازی داشت و پاهایش هم سم داشت .
قورباغه پیر گفت : بچه جان ، اونی که تو دیدی فقط یک گاو نر بوده است . آن خیلی هم بزرگ نیست و ممکن است یک کمی از من بزرگتر باشد . من می توانم خودم را به همان اندازه بزرگ کنم ، تو می توانی خودت ببینی . سپس خودش را باد کرد و باد کرد .
بعد از قورباغه کوچولو پرسید : از این هم بزرگتر بود ؟
قورباغه کوچولو که هیجان زده شده بود ، گفت : خیلی بزرگتر از این بود .
قورباغه پیر دوباره خودش را بیشتر باد کرد و پرسید : آن گاو نر هم این اندازه بود مگه نه ؟
و باز قورباغه کوچولو جواب داد : بزرگتر پدر ، خیلی بزرگتر . دوباره قورباغه پیر نفس عمیقی کشید و خودش را بیشتر باد کرد و بزرگتر و بزرگتر شد . سپس به پسرش گفت : من مطمئن هستم که آن گاو نر از این اندازه بزرگتر نبود . اما در یک لحظه قورباغه پیر که خودش را خیلی باد کرده بود ترکید .
بچه های عزیز یادتون باشد که اونهایی که خیلی خودخواه هستند و خودشان را بهتر از هر کسی می بینند باعث از بین رفتن خودشان می شوند .

**behnam5555** · #25 10-07-2011

لوکوموتیو

روزی طوفان سهمگینی وزید و صاعقه ای به کوه باعث شد ، صخره سنگ بزرگی از کوه سرازیر شود و به روی ریل راه آهن بیافتد .
پرنده ی دریایی آنچه را که اتفاق افتاده بود ، دید . او پیش دوستانش ، خرگوش و موش و روباه رفت و ماجرا را برایشان تعریف کرد .

خرگوش گفت : ما باید سنگ را از روی ریل کنار ببریم چون یکساعت دیگر قطار سریع السیر به اینجا می رسد و خدا می داند که اگر به این صخره بخورد چه اتفاقی می افتد . آنها سعی کردند که صخره را تکان بدهند و بیشتر و بیشتر آن را هل دادند ، اما صخره هیچ تکانی نخورد .
روباه گفت : ما باید به لوکوموتیو قرمز خبر بدهیم ، او خیلی قوی است . موش گفت : آخه وقتی نمانده است . پرنده دریایی گفت : من می روم و لوکوموتیو را می آورم .

مرغ دریایی به لوکوموتیو گفت : ما به کمک نیاز داریم . سنگ بزرگی روی ریل های راه آهن افتاده است و قطار سریع السیر هم بزودی می رسد لوکوموتیو سوتی کشید و دوستانش را صدا کرد ، تا دور هم جمع شوند . او از همه بزرگتر و قویتر بود ولی نمی توانست تند حرکت کند . او ماجرا را برای دوستانش تعریف کرد و گفت : شما جلوتر بروید ، من هم دنبال شما خواهم آمد . لوکوموتیو ها با شتاب براه افتادند ، اما قطار تندرو هم نزدیک تر و نزدیک تر می شد . دو تا از آنها به صخره رسیدند و شروع به هل دادن صخره کردند ، اما سنگ بزرگ تکان نخورد دو لوکوموتیو دیگر هم از راه رسیدند و با هم سنگ را هل دادند .

سنگ بزرگ تکانی خورد ولی از روی ریل کنار نرفت . قطار تندرو نزدیکتر شده بود . موش گفت : آنها نمی توانند اینکار را انجام دهند . لوکوموتیو بزرگ از راه رسید او سوت می کشید و با تمام قدرت چهار لوکوموتیو را هل می داد و آنها هم صخره ی سنگی را هل می دادند . سنگ اول تکانی خورد و بعد چرخید و چرخید تا اینکه از روی ریل کنار افتاد . قطار تندرو از راه رسید .

لوکوموتیو ها و حیوانات با شتاب به کنار رفتند و منتظر ماندند تا ترن تندرو بگذرد . قطار تندرو از راه رسید و همانطور که عبور می کرد سوت کشید و گفت : متشکرم .

**behnam5555** · #26 10-07-2011

موش گرسنه

روزی بود ، روزگاری بود .
موشی هم بود که در صحرا زندگی می کرد . روزی گرسنه اش شد و به باغی رفت . سه تا سیب گیر آورد و خورد . بادی وزید و برگ های درخت سیب را کند و بر سرش ریخت . موش عصبانی شد برگ ها را هم خورد و از باغ بیرون آمد .
دید مردی سطل آب در دست به خانه اش می رود .
گفت : آهای مرد ! توی باغ سه تا سیب خوردم ، باد آمد برگ هایش را به سرم ریخت ، آن ها را هم خوردم . الانه تو را هم می خورم .
مرد گفت : با سطل می زنم تو سرت ، جابجا می میری ها ! موش گرسنه مرد را گرفت و قورت داد .

رفت و رفت تا رسید به جایی که تازه عروسی داشت آتش چرخانش را می گرداند .
موش گفت : آهای ، عروس خانم ! رفتم به باغ سه تا سیب خوردم ، باد آمد برگ ها را ریخت ، آن ها را هم خوردم ، مرد سطل بدست را خوردم . الان تو را هم می خورم .
عروس گفت : با آتش چرخان می زنم تو سرت کباب می شوی ها ! موش گرسنه عروس خانم را هم قورت داد و راه افتاد تا رسید به جایی که دختر ها نشسته بودند و گلدوزی می کردند .
موش گفت : آهای دختر ها ! رفتم به باغ سه تا سیب خوردم ، باد آمد برگ ها را ریخت ، آن ها را هم خوردم ، مرد سطل به دست را خوردم ، عروس خانم را خوردم . الان هم شما ها را می خورم .
دختر ها گفتند با سوزن هایمان چشم هایت را در می آوریم ها ! موش گرسنه آنها را هم قورت داد و راهش را کشید و رفت . رفت و رفت تا رسید پیش پسر هایی که تیله بازی می کردند .
گفت : آهای پسر ها ! رفتم به باغ سه تا سیب خوردم . باد آمد برگ ها را ریخت ، آن ها را هم خوردم ، مرد سطل بدست را خوردم ، عروس خانم را خوردم ، دختر های گلدوز را خوردم . الان شما را هم می خورم .
پسر ها گفتند : آهای موش مردنی ، تیله بارانت می کنیم ، ها ! موش گرسنه پسر ها را هم قورت داد و گذاشت رفت . آخر سر رسید به یک پیرزن .
گفت : آهای پیرزن ! رفتم به باغ سه تا سیب خوردم . باد آمد برگ ها را ریخت ، آن ها را هم خوردم ، مرد سطل به دست را خوردم ، عروس خانم را خوردم ، دختر های گلدوز را خوردم ، پسر های تیله باز را خوردم . الان تو را هم می خورم ، نوبت توست .
پیرزن کمی فکر کرد و گفت : ننه جان ، من همه اش پوست و استخوانم . تو را سیر نمی کنم . دیشب « دویماج » ( غذایی است که معمولا از نان بیات و پنیر یا روغن درست می شود . غذای سرد فقیرانه ای است که مادر ها برای قناعت و استفاده از خرده نان های بیاتی که ته سفره جمع می شود ، درست می کنند ) روغن درست کرده ام بگذار برم بیاورم آن را بخور .
موش گفت : خیلی خوب برو اما زود برگرد . پیرزن گربه ی براق چاق و چله ای داشت بسیار زبر و زرنگ . رفت به خانه اش و گربه اش را گذاشت توی دامنش و برگشت و تا رسید نزدیک موش .
گفت : بیا ننه ، بگیر بخور . و گربه را ول داد به طرف موش . موش تا چشمش به گربه افتاد در رفت . گربه دنبالش کرد اما نتوانست بگیردش ، موش رفت توی سوراخی قایم شد . گربه دم سوراخ نشست و کمین کرد . مدتی گذشت و سر و صدا خوابید . موش اینور و آنور را نگاه کرد ، گربه را ندید خیال کرد خسته شده رفته . یواشکی سرش را از سوراخ درآورد اما گربه دیگر مجال فرار نداد ، چنگالش را زد و موش را گرفت و شکمش را پاره کرد . آنوقت مرد سطل بدست بیرون آمد ، عروس خانم بیرون آمد . دختر های گلدوز و پسر های تیله باز بیرون آمدند و هر کدام برای گربه چیزی آوردند که بخورد و بیشتر چاق و چله شود .

دل خواننده ها شاد و دماغشان چاق !

جواد اسمعیلی

**behnam5555** · #27 10-07-2011

مزد غلام مهربان

غلام سیاهی در زمان های قدیم در کشور عربستان زندگی می کرد که وظیفه اش بردن گله برای چرا به صحرا بود . به هر چاهی که می رسید از چاه آب می کشید و به گوسفند ها میداد و خلاصه اینکه برای گوسفند ها زحمت زیادی می کشید .

روزی یک سگ که خیلی گرسنه و تشنه بود از راه رسید . غلام سیاه جلوی او آب گذاشت ، بعد سفره اش را باز کرد و یک گرده نان را به او داد از آنجایی که سگ ، خیلی گرسنه بود ، بعد از خوردن گرده نان ، باز هم به غلام خیره شد و غلام گرده نان دیگری به او داد . همینطور پیش رفت تا اینکه گرده سوم را هم به او داد . سگ با خوردن سه گرده نان ، راه بیابان را گرفت و رفت .

عبدالله پسر برادر حضرت علی (ع) در کنار گلّه ایستاده بود و از دور نگاه می کرد . نزدیک تر آمد و گفت : « ای غلام ، مزد تو ، روز چند گرده نان است ؟ » غلام گفت : « سه گرده . » عبدالله پرسید : پس چرا هر سه تا گرده نان را به سگ دادی ؟ غلام گفت : این سگ مهمان من بود . من می توانم یک روز غذا نخورم ، ولی نمی توانم مهمان را گرسنه بگذارم .

عبدالله از جوانمردی و مهربان غلام ، خوشش آمد ، او را خرید و در راه خدا آزاد کرد ، این بود مزد غلام جوانمرد و مهربان !

**behnam5555** · #28 10-07-2011

آفتابگردان

از سمت باغ صدای گریه و ناله می آمد . تمام گل ها و درختان باغ ، غمگین و ناراحت بودند . بعضی از آنها سر شان را خم كرده بودند و به آرامی پیش خودشان ناله می كردند .
گل ها همینطور آرام آرام گریه می كردند می گفتند : « آفتاب ، آفتاب گم شده ! » آسمان به شدت ابری و گرفته بود ، از خورشید خانم هم خبری نبود . گل ها كه چند روزی بود ، آفتاب را ندیده بودند ، كم كم داشتند پژمرده می شدند . بالاخره یكی از گل های باغ تصمیم گرفت كه به جستجوی آفتاب برود . همینطور كه به دنبال آفتاب بود ، بالاخره خورشید را دید كه پشت ابر ها پنهان شده و به سختی دیده می شود . او به خورشید گفت كه تمام گل های باغ انتظارش را می كشند و در غم نبودش غمگین و افسرده اند .

خورشید كه با جریان هوای جدید به آنجا رفته بود و اصلاً قصد ناراحت كردن گل ها را نداشت به سرعت از پشت ابر ها بیرون آمد و شروع به تابیدن كرد . گل قصه ما هم كه تمام حواسش به تابیدن خورشید بود ، دست هایش را به سوی آفتاب دراز كرد و بالا و بالاتر رفت و قد كشید و بزرگ و بزرگ تر شد . در حقیقت آن گل با گردش و حركت خورشید ، مسیرش را تغییر می داد و حركت می كرد ، به همین دلیل از آن به بعد آن گل را گل آفتابگردان صدا می زدند .

**behnam5555** · #29 10-07-2011

طاووس مغرور

طاووس مغرور باز هم با ناز و کرشمه در حالیکه پر هایش را باز کرده بود وارد جنگل شد . آقا خرسه را دید ، اما به او سلام نکرد .
خانم خرگوشه را دید ، رویش را از او برگرداند .
سنجاب کوچولو را دید ، به او اخم کرد .

طاووس مغرور خیال می کرد که چون پر های زیبایی دارد پس بهترین و زیبا ترین حیوان جنگل است و باید تمام حیوانات جنگل را به او احترام بگذارند . در یک شب سرد پاییزی آسمان برق شدیدی زد و درختی که کنار خانه طاووس مغرور بود ، آتش گرفت و پر های زیبای طاووس مغرور نیز در آتش سوخت .

صبح آن روز وقتی طاووس مغرور از خواب بیدار شد دید که تمام پر هایش سوخته اند و حتی پر های روی سرش هم از دست رفته اند و او مانده است و یک جفت پای زشت . طاووس مغرور نمی دانست با چه رویی وارد جنگل شود ، او که تا به حال این همه به پر های زیبایش می بالید حالا آنها را از دست داده بود و فکر می کرد که حتماً حیوانات جنگل با دیدن بدن بدون پر او شروع به خندیدن خواهند کرد . آن روز طاووس مغرور وارد جنگل نشد ، غافل از این که کلاغ فضول خبر سوختن پر های طاووس را به همه حیوانات جنگل داده بود .

بعد از ظهر آن روز طاووس مغرور در حالیکه کنار رودخانه نشسته بود و از ناراحتی گریه می کرد ناگهان حیوانات جنگل را دید که همه به دیدن او آمده اند و برای او لباسی از برگ و گل درختان آورده اند تا او کمتر غصه بخورد .
طاووس با دیدن حیوانات بسیار خوشحال شد و از رفتار گذشته خود پشیمان شد و از آنها معذرت خواهی کرد .

نویسنده جواد اسمعیلی

**behnam5555** · #30 10-07-2011

خانم تابلو

آقای میخ روی دیوار راه می رود ، دیگر کلافه شده است ، آقای چکش خیلی دیر کرده است ، آقای میخ منتظر است آقای چکش زودتر از راه برسد و او را داخل دیوار بفرستد تا بتواند استراحت کند .

خانم تابلو هم حسابی خسته شده ، چرا که او هم منتظر است تا هر چه زودتر روی دوش آقای میخ سوار شود و به دیوار بچسبد .

بالاخره آقای چکش از راه رسید ! آقای میخ با خوشحالی جای خودش را انتخاب کرد و بی حرکت سرجایش ایستاد . آقای چکش چند بار محکم توی سر آقای میخ کوبید . حالا آقای میخ سرجایش محکم چسبیده است . خانم تابلو هم پرید بالا و سوار شانه های آقای میخ شد . و حالا با این همکاری قشنگ ، چقدر دیوار خانه زیبا تر شده است .